روش های بی حسی منطقه ای
بیهوشی اپیدورال یکی از روشهای بیهوشی منطقه ای است. این اغلب برای درمان مزمن استفاده می شود درد و همچنین درد شدید بعد از عمل. اپیدورال نیز در محبوب است زنان و زایمان به عنوان یک درد روش درمانی
برای این منظور به بیمار مسکن به فضای اصطلاحاً اپیدورال یعنی فضای بین غلاف های محلول تزریق می شود. کانال نخاعی. همانطور که معمولاً تصور می شود ، دارو به طور مستقیم به داخل تزریق نمی شود نخاع. با این حال ، از فضای اپیدورال به خود گسترش می یابد نخاع، جایی که سپس منجر به بیهوشی از اعصاب در حال اجرا آنجا.
درد دارو می تواند یک بار تجویز شود ، به عنوان مثال برای اهداف جراحی ، اما همچنین می تواند بارها و بارها از طریق کاتتر ساکن تکرار شود. بیمار همچنین می تواند با توجه به درد فعلی خود به صورت جداگانه این مورد را کنترل کند شرط. سپس به این روش بی دردی اپیدورال تحت کنترل بیمار (PCEA) گفته می شود.
ستون فقرات بیهوشی مشابه است بی حسی اپیدورال و همچنین به روشهای بیهوشی منطقه ای تعلق دارد. با این حال ، مسکن مستقیماً به فضایی که در آن قرار دارد تزریق می شود اعصاب از نخاع اجرا کن. برای جلوگیری از آسیب نخاع ، ستون فقرات بیهوشی فقط در ناحیه کمر که نخاع از قبل متوقف شده است انجام می شود و فقط اعصاب به اندام تحتانی بدوید.
با تزریق سوزن از اعصاب جلوگیری می شود ، به طوری که خطر آسیب کم است. ستون فقرات بیهوشی اغلب برای اهداف جراحی استفاده می شود ، زیرا تحت بیهوشی موضعی هنگام بیهوشی نیاز به داروهای ضد درد بعد از عمل کمتر است. علاوه بر این ، این عمل برای ارگانیسم استرس کمتری دارد ، که مخصوصاً برای بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی بسیار مهم است.
در بیهوشی هدایت محیطی ، بسته های عصبی خاصی به طور خاص با مسکن تجویز می شود. این به عنوان مثال ، در مواردی که انتظار می رود درد شدید پس از جراحی پیش بینی شود ، استفاده می شود. به اصطلاح شبکه بازویی شبکه ای از اعصاب در ناحیه زیر بغل است که از اعصاب تأمین کننده بازو تشکیل شده است.
در طی جراحی در ناحیه شانه یا بازو ، می توان به طور خاص این شبکه عصبی را مسدود کرد تا درد بیمار تسکین یابد. برای این منظور مسیرهای دسترسی مختلفی وجود دارد ، دقیقاً در زیر استخوان یقه (دسترسی infraclavicular) ، در گردن ناحیه (دسترسی بین مقیاسی) یا نزدیک زیر بغل (دسترسی زیر بغل). بسته به محل مداخله ، یکی از سه دسترسی انتخاب می شود.
سپس از یک پروب الکتریکی برای تعیین موقعیت بهینه سوزن استفاده می شود. برای این منظور ، تکانه های الکتریکی ساطع می شوند که هنگام تحویل در ناحیه شبکه عصبی منجر به انقباض عضله می شوند. پس از یافتن این موقعیت ، می توان از مسکن در آنجا استفاده کرد.
این امر به صورت مسکن کنترل شده توسط بیمار نیز امکان پذیر است ، یعنی بیمار می تواند از پمپ برای کنترل زمان استفاده مجدد از دوز مسکن استفاده کند. با این حال ، استفاده از این روش می تواند منجر به عارضه ای شود شبکه بازویی فلج هنگام آسیب دیدن اعصاب. plexus lumbosacralis رابطه همبستگی است شبکه بازویی در اندام تحتانی
این شبکه عصبی پاها و ناحیه لگن را تأمین می کند. هنگام کار با ران، زانو یا پایین پا، شبکه لومبوساکرال را می توان به همان روش بازویی مسدود کرد. برای این منظور ، مسکن در ناحیه کشاله ران نزدیک بزرگ تزریق می شود پا شریان.
