درد درمانی

معرفی

مدت درد درمان همه روشهایی را که به تسکین درد حاد یا مزمن کمک می کنند تحت پوشش قرار می دهد. درد درمان از امکانات مختلفی استفاده می کند که می تواند به تنهایی انتخاب شود و با توجه به نوع درد و بیمار سازگار شود.

درد چیست؟

درد به یک تجربه حسی و احساسی ناخوشایند اشاره دارد که با آسیب (بالقوه) به بافت بدن همراه است. درد حاد عملکرد هشدار دهنده دارد. به عنوان مثال ، اگر به صفحه داغ دست پیدا کنید ، درد سریعاً باعث جمع شدن دست می شود.

بدون درک درد ، بدن در معرض افزایش آسیب است. به عنوان مثال ، بیماران دیابتی هستند اعصاب در حال حاضر به دلیل بیماری آسیب دیده اند. آنها اغلب احساس درد را از دست می دهند ، به ویژه در پاها ، به این معنی که آسیب دیدگی پا و پایین پاها اغلب مورد توجه قرار نمی گیرند.

در بسیاری از موارد ، ضایعات فقط زمانی مشاهده می شوند که بافت در حال از بین رفتن است. در مقابل ، درد مزمن اغلب یک مشکل است. وقتی درد بیش از 3-6 ماه بدون وقفه باشد ، از درد مزمن صحبت می شود.

در این حالت درد عملکرد هشدار دهنده خود را از دست داده و به طور گسترده کیفیت زندگی بیمار را مختل می کند. یک مثال این است درد شبح، که در آن بیماران در اندام قطع شده احساس درد می کنند. یک درد درمانی سازگار این افراد بسیاری از رنج و دردشان را تسکین می دهد.

اصول درمانی درد

روش های مختلفی که می تواند برای درد درمانی استفاده شود ، به روش های بسیار متفاوتی کار می کند. بنابراین درد می تواند به روش های مختلف تعدیل و سرکوب شود. به عنوان مثال ، مسکن های فردی می توانند پیرامونی عمل کنند ، یعنی

روی گیرنده های درد که مستقیماً در محل منشأ درد قرار دارند ، اما آنها همچنین می توانند به صورت مرکزی عمل کنند ، یعنی در مغز و نخاع، در ایجاد درد. ضعیف تر داروهای ضد درد معمولاً تشکیل مواد پیام رسان را که منجر به تحریک انتهای عصب می شوند ، سرکوب می کنند و بنابراین درد ایجاد می کنند. نماینده مشهور این گروه است پاراستامول، که یک آنزیم خاص ، سیکلواکسیژناز را مهار می کند.

این آنزیم مواد خاصی را تشکیل می دهد که انتهای عصب با درد واکنش نشان می دهند. قویتر داروهای ضد درد، از جمله مخدرها، بر روی گیرنده های درد در نخاع از یک طرف و گیرنده های درد در مغز از طرف دیگر. در نخاع، آنها با اشغال گیرنده های موجود در مجاری عصبی دردساز و فعال سازی مسیرهای بازدارنده درد ، انتقال درد را کاهش می دهند. در مغز، آنها باعث تغییر در درک درد در ناحیه مسئول مغز می شوند تالاموس. این جایی است که تراکم زیادی از گیرنده های درد واقع شده است ، به طوری که داروهای ضد درد می تواند به آنجا حمله کند و منجر به کاهش روند پردازش درد شود.