داروهای ضد آنفولانزا

معرفی

انفلوانزا ناشی از آنفلوانزا ویروس ها اغلب با احساس آشکار بیماری همراه است. بالا تببی حالی ، سردرد و اندام دردناک و همچنین درگیر شدن اندام دستگاه تنفسی ناگهانی رخ می دهد در حالی که افزایش دمای بدن پس از دو تا سه روز دوباره کاهش می یابد ، علائم باقی مانده پس از دو تا چهار روز دیگر به تدریج فروکش می کنند.

علاوه بر این ، احساس بیماری برای مدت طولانی تری نیز ادامه دارد. در همه موارد علائم به یک اندازه مشخص نیستند و می توانند سو mis تعبیر شوند. اوتیت مدیا شایع است آنفولانزا علامت در کودکان

با توجه به علائم برجسته ، تمرکز بر کاهش آنها است. در دو روز اول پس از شروع بیماری و اثبات شده است تاثیر ویروس ، به اصطلاح مهار کننده های نورآمینیداز می تواند گرفته شود. با این حال ، از آنجا که تأثیر آنها بحث برانگیز است ، توصیه می شود علائم فردی با دارو درمان شوند.

تعریف - گروه های تشکیل دهنده فعال

داروهای زیر برای آنفلوانزا احتمالاً از جمله بهترین داروها هستند:

• وچ مدینیت
• Boxagrippal®
• گریپوستاد®
• مدیتونسین
• نئو آنژین
• موکوآنگین®
• لموسین

ایبوپروفن

ایبوپروفنas به عنوان یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) طبقه بندی می شود و در گروه مسکن های غیر افیونی قرار دارد. علاوه بر آن درداثر کاهش ، آن را مهار التهاب و همچنین دارای تباثر کاهش سیکلواکسیژنازها هستند آنزیم ها که وظیفه آن تولید است پروستاگلاندین ها (اینها متعلق به eicosanoids).

اینها واسطه یک واکنش التهابی هستند. ایبوپروفنinhib با مهار سیکلواکسیژنازها در این فرایند مداخله می کند. ایبوپروفن® تا دوز 400 میلی گرم در داروخانه ها بدون نسخه پزشک در دسترس است و می تواند به صورت جامد یا مایع مصرف شود.

جز component ضد التهاب را فقط می توان از دوز روزانه 2400 میلی گرم انتظار داشت. اطلاعات دقیق تر در این زمینه در دسترس است: Ibuprofen®. ایبوپروفن® بخصوص در درمان خفیف تا متوسط ​​استفاده می شود درد. مناطق کاربرد شامل روماتوئید است آرتروز، سردرد ، دندان درد و اختلالات اسکلتی - عضلانی.

ایبوپروفن® همچنین می تواند در زمینه استفاده شود آنفولانزامانند شکایات مانند سردرد و درد اندام و همچنین کاهش تب. در صورت عدم تحمل شناخته شده به خود ماده فعال یا سایر NSAID ها ، نباید از ایبوپروفن استفاده شود. اگر در گذشته خونریزی یا زخم در دستگاه گوارش رخ داده باشد ، نباید از ایبوپروفن استفاده شود.

همین امر در مورد خونریزی که هنوز فعال است ، شناخته شده است کبد و کلیه بیماریها و اختلال عملکرد شدید قلب. افراد زیر 15 سال نباید با ایبوپروفن درمان شوند. به دلیل عوارض جانبی آن در دستگاه گوارش ، ایبوپروفن® فقط برای استفاده طولانی مدت در ترکیب با اسید معده بازدارنده

اسهال و تهوع, مشکلات گوارشی و معده درد از شایعترین عوارض جانبی هستند. سردرد و اختلالات بینایی کمتر اتفاق می افتد. در ترکیب با داروهای ضد انعقاد خون مانند مارکومار ، خطر خونریزی افزایش می یابد ، زیرا خود ایبوپروفن® نیز با لخته شدن خون مقابله می کند.

وقتی ASA از نظر درمانی مصرف شود ، خوناثر نازک شدن را می توان کاهش داد داروهایی که دامنه کمی تغییر در دوز دارند نیز می توانند تداخل داشته باشند. این شامل لیتیوم و دیگوکسین، به عنوان مثال.

مصرف همزمان الکل و ایبوپروفن می تواند عوارض جانبی و تداخلات شدیدی ایجاد کند. اطلاعات دقیق تر در این زمینه در دسترس است: ایبوپروفن و الکل. ایپوپروفن® را می توان تا یک سوم آخر ماه مصرف کرد بارداری. ایبوپروفن® برای تسکین علائم در دوران شیردهی مناسب است.