به عنوان لایه ای از غشای مخاطی که تا حدی روی کره چشم قرار می گیرد و از داخل در برابر پلک ها قرار می گیرد ، ملتحمه به ویژه برای محافظت از چشم و سیستم ایمنی بدن. بیماری ها اغلب با تغییر رنگ قرمز تا قرمز آجری ظاهر می شوند ملتحمه.
ملتحمه چیست؟
ملتحمه (ملتحمه ، ملتحمه tunica) اصطلاحی است که برای توصیف شفاف ، مخاطمانند ادامه پوست در ناحیه چشم که چشم را می پوشاند پلک در سطح خلفی برای ادامه در سطح شکمی (قدامی) صلبیه (قرنیه) و سپس به قرنیه (قرنیه) در قرنیه لیمبوس ، منطقه انتقال بین اسکلرا و قرنیه ، متصل شوید. ملتحمه همچنین ارتباطی بین پیازچه (کره چشم) و پلک ها را ایجاد می کند ، که با آن کاملا محکم شده است. بی شمار عروق از ملتحمه ، که در یک وضعیت سالم قابل جابجایی است و به سختی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است ، هنگام تحریک با رنگ قرمز آجری برجسته تر می شود.
آناتومی و ساختار
ملتحمه معمولاً به سه بخش مشخص تقسیم می شود. بخشی از ملتحمه که سطح خلفی آن را می پوشاند پلک و به سطح داخلی آن ملتحمه palpebrarum (ملتحمه تارسی) نیز می گویند. سپس این امر به عنوان ملتحمه فورنیسیس با تشکیل یک چین بالا و پایین (به ترتیب فورنکس ملتحمه فوقانی و تحتانی) ادامه می یابد و در ملتحمه پیاز که سطح جلوی فلج را پوشانده است ادغام می شود. در لیمبوس ، ملتحمه محکم به قرنیه متصل می شود. در حالی که محکم به پلک ها متصل شده است ، ملتحمه فقط به آرامی به پیاز متصل می شود و آن را روی قسمت شکمی تا قرنیه لیمبوس می پوشاند. قسمت قابل مشاهده صلبیه کاملاً توسط ملتحمه پوشانده شده است. از نظر بافت شناسی ، ملتحمه از یک بافت اپیتلیال چند لایه و یک لایه تشکیل شده است بافت همبند در زیر (lamina propria). در داخل لایه اپیتلیال غیر کراتینه کننده ، سلولهایی به اصطلاح جام نیز وجود دارند که در سنتز فیلم اشک به عنوان سلولهای سازنده مخاط نقش دارند. عصب دهی حسی ملتحمه در درجه اول توسط شاخه های موجود در ملتحمه ایجاد می شود عصب سه قلو.
عملکرد و وظایف
ورم ملتحمه شایعترین بیماری ملتحمه چشم است و باید توسط an بررسی شود و درمان شود چشم پزشک. ملتحمه ابتدا کره چشم را با پلک ها (به لاتین "coniungere" = "برای اتصال") به عنوان یک لایه غشای مخاطی شفاف متصل می کند. علاوه بر این ، به عنوان یک پوشش محافظ خارجی چشم عمل می کند و یک مکانیسم محافظتی اضافی را از طریق سلول های گلاس موکوس ساز واقع در آن ، که در سنتز فیلم اشک شرکت می کنند ، فراهم می کند. از جمله ، فیلم اشک از چشم در برابر اجسام خارجی محافظت می کند و از طریق اجزای ضد میکروبی ، پیاز قدامی را از عفونت محافظت می کند. علاوه بر این ، به عنوان یک لایه روان کننده برای درب بالایی عمل می کند و از طریق انتشار قرنیه عروقی را تغذیه می کند. تارسال ملتحمه (conjunctiva palpebrarum) تعداد زیادی از مجموعه های فولیکولی مانند سلولهای پلاسما و لنفوسيت ها، که برای جلوگیری از تهاجم خارجی طراحی شده اند پاتوژن ها. در حضور التهاب، اینها بزرگ شده و فولیکول هایی را ایجاد می کنند که بیرون می آیند (اصطلاحاً تورم فولیکولی). علاوه بر این ، سلولهای اصطلاحاً لانگرهانس در سلولهای لنگرهانس وجود دارد تارسال ملتحمه به طور خاص. این سلول ها ، که متعلق به سیستم دندریتیک (دفاع ایمنی) هستند ، از طریق تعامل با لنفوسیت T. تصور بر این است که سلولهای ملتحمه لانگرهانس همراه با سلولهای دندریتیک قرنیه عملکرد مهمی در سیستم ایمنی بدن به عنوان تنظیم کننده پاسخ ایمنی و تعدیل کننده بین تحمل ایمنی و دفاع.
بیماری ها و اختلالات
ملتحمه می تواند تحت تأثیر انواع اختلالات قرار گیرد. یکی از اختلالات شایع با تغییرات التهابی ملتحمه نشان داده می شود (ملتحمه) ، که ممکن است به دلایل مختلفی مانند محرک های شیمیایی-فیزیکی (از جمله اجسام خارجی ، آسیب ها ، اشعه ، سوختگی، سوختگی های شیمیایی) ، باکتریایی (از جمله ورم ملتحمه pseudomembranosa ، ورم ملتحمه استخر، التهاب ملتحمه تراکوماتوزا) ، و عفونت های ویروسی (از جمله التهاب ملتحمه فولیکولاریس) ، فرآیندهای آسیب شناختی در ساختارهای مجاور (به عنوان مثال سرطان میبومیا) ، اختلالات خیس شدن به دلیل کاهش ترشح اشک (به عنوان مثال کراتوکونژونکتیویت سیکا) و آلرژی (به عنوان مثال ملتحمه vernalis). به طور علامتي ، ملتحمه حاد التهاب با قرمزی ، تورم ، ترشح قوی مشخص می شود ، حساسیت به نور و بلفارواسپاسم ، در حالی که ملتحمه مزمن با ادم غایب ، کاهش ترشح و تکثیر بدن پاپیلار مشخص می شود. از آنجا که ملتحمه حاوی تعداد زیادی سلول پلاسما است ، لکوسیتها و لنفوسيت ها، آلرژی ، تحریک ، التهاب (به ویژه از سینوسهای پارانازال) و خون گرفتگی عروق (مثلاً به دلیل تومور یا اربیتوپاتی غدد درون ریز) رهبری به تورم های شیشه ای ، ادم (کموزیس). پس از حوادث آسیب زا ، در طول قوی فشار (به عنوان مثال کارگر ، قوی سرفه) و / یا تغییرات پاتولوژیک خون و سیستم عروقی (به عنوان مثال آترواسکلروز, افت فشار خون) hyposphagmata (خونریزی در فضای زیر ملتحمه) اغلب مشاهده می شود. این خونریزی های زیر ملتحمه با مرزهای تیز مشخص می شوند ، در حالی که ملتحمه دارای رنگ قرمز شدیدی است. خونریزی ملتحمه به طور کلی بی ضرر است و طی 1 تا 2 هفته جذب می شود.
