بازسازی بافت هدایت شده: بازسازی بافت هدایت شده

بازسازی بافت هدایت شده (مترادف: بازسازی بافت هدایت شده ، GTR ، احیا درمان) برای توصیف روشهایی استفاده می شود که هدف آنها بازگرداندن ساختارهای پریودنتال (حمایت کننده دندان) از دست رفته در داخل استخوانی ("در داخل استخوان") نقص هایی است که در اثر فرایندهای التهابی (التهاب مزمن) که قبلاً رخ داده است ، تخریب شده است. در طول، در حین پریودنتیت (التهاب پریودنتیم) ، فقط لثه نیست که عقب می رود. استخوان آلوئولار زیرین (محفظه های استخوانی که دندان ها در آن لنگر انداخته اند) و دسمودنت (بافت همبند دستگاههایی که ارتباط بین دندان و استخوان را تشکیل می دهند) نیز تخریب می شوند. همانطور که این استخوان و بافت همبند بافت حمایتی از بین می رود ، شل شدن دندان اتفاق می افتد و در نهایت منجر به از دست دادن دندان آسیب دیده می شود. بنابراین درمان پریودنتال قبل از هر چیز متوقف کردن تخریب بیشتر استخوان آلوئولار و دسمودونت است و علاوه بر این ، در ایجاد ایده آل برای تولید (تولید) شکل گیری جدید از بافت های از دست رفته. در اصل ، پس از درمان پریودنتال جراحی بدون بازسازی بافت کنترل شده ، فقط جبران می شود التیام زخم اتفاق می افتد - این بدان معناست که بافت تازه تشکیل شده با ساختار بافت از دست رفته مطابقت ندارد. علت اصلی جبران خسارت نرخ بالای حاشیه است اپیتلیوم پوشاندن جیب لثه به سمت دندان تازه تشکیل شده است. این رشد اپیتلیال با شکل گیری جدید استخوان آلوئولار و دسمودونت مقابله می کند و مقدم بر آن است. نتیجه یک حاشیه طولانی و عمیق است اپیتلیوم که استخوان را از سطح ریشه و یک جیب پریودنتال جدا می کند که عاری از التهاب است اما عمق آن فقط کمی کمتر از قبل از عمل است. درمان پریودنتال با بازسازی بافت هدایت شده سعی در استفاده از موانعی برای جلوگیری از حاشیه سریع تکثیر (در حال رشد) دارد اپیتلیوم از رشد عمیق ، بنابراین بافتهای پریودنتال زمان لازم را برای ایجاد فیبرهای جدید دسمودونتال برای ایجاد اتصالات با سطح ریشه و استخوان آلوئول جدید برای ایجاد نقص فراهم می کند.

موارد مصرف (مناطق کاربرد)

بنابراین ، هدف از هر گونه بازسازی درمان نه تنها برای ترمیم ساختارهای از دست رفته پریودنتیم ، بلکه برای بازسازی آنها است ، به عنوان مثال ، برای بازسازی ساختارهای بافت از دست رفته - استخوان آلوئولار و دسمودنت - به شیوه ای متفاوت. ماده استخوانی تازه تشکیل شده از نظر بالینی قابل اندازه گیری است. نشانه ها به موارد زیر محدود می شوند:

  • از دست دادن استخوان در خزهای فک پایین (انشعابات ریشه دندان های مولر پایین) با درجه خم شدن درجه II (عمق بیش از 3 میلی متر در جهت افقی).
  • آلودگی به خز فک پایین درجه III (از طرف گونه به سمت زبان از بین رفتن استخوان مداوم در فک پایین) ، به شرطی که خراش حداکثر 3 میلی متر در جهت عمودی قرار گیرد
  • از دست دادن استخوان در پارگی های فک بالا باکال (به گونه ای که شاخه های ریشه دندان های مولر فوقانی را نشان می دهد) با درجه آلودگی خز درجه دو.
  • جیب استخوان سه جداره
  • جیب استخوان دو جداره
  • جیب های استخوانی تک جداره

موارد منع مصرف

  • از دست دادن افقی استخوان (بدون جیب استخوان).
  • عدم کنترل پلاک توسط بیمار
  • با درمان ناکافی اندودنتیک (کانال ریشه) دندان های قرمز را به بازار عرضه کنید.
  • دندان هایی با شل شدن شدید بدون تثبیت
  • سیگار کشیدن
  • ضعیف کنترل می شود دیابت شیرین (دیابت)
  • بیماری های دیگری که تأثیر نامطلوبی بر توانایی درمان دارند.
  • آسیب حین عمل به فلپ مخاط-پریوست قبل از عمل

قبل از عمل

یک پیش نیاز ضروری برای برنامه ریزی و موفقیت در درمانهای احیاgen این است که بیمار روشهایی را برای بهینه سازی بهداشت دهان قبل از درمان این شامل نه تنها روش مسواک زدن مناسب فقط با مسواک ، بلکه مراقبت مداوم از فضاهای بین دندانی (فضاهای بین دندان ها) با ایدز برای روزانه بهداشت دهان مانند برس های بین دندانی. فقط از این طریق امکان حفظ نتیجه درمانی حاصل از بازسازی وجود دارد درمان در طولانی مدت. قبل از GTR نظافت حرفه ای دندان (PZR) و درمان پریودنتال معمولی (غیر جراحی) از نظر بسته بودن کورتاژ برای حذف بیوفیلم (پلاک، پلاک باکتریایی) ، حساب و حساب (مقیاس زیر حاشیه لثه) تا حد زیادی ، بنابراین می توان به کاهش میکروارگانیسم های پریودنتوژن ()میکروب ها باعث می شود ورم لثه) و عدم وجود التهاب لثه از قبل.

رویه ها

GTR یک است جراحی پریودنتال روشی که باید با جراحی فلپ همراه باشد (درمان پریودنتال جراحی باز). زیرا فقط با جدا شدن جراحی از لثه می توان تمام سطوح ریشه زیر لثه (زیر حاشیه لثه) را در معرض دید قرار داد و تحت برنامه ریزی پوسته ریزی و ریشه (تمیز و صاف) قرار گرفت. در طی عملیات فلپ ، به عنوان مثال به دنبال تمیز کردن سطوح ریشه ، مناطق انتخاب شده با هدف جلوگیری از تکثیر اپیتلیوم حاشیه ای به عمق جیب لثه و در نتیجه دادن ساختارهای واقعی پریودنتوم ، بیشتر تحت درمان قرار می گیرند ( پریودنتیم) زمان تشکیل دوباره. I. غشاهای سد غیر قابل جذب

غشاter فیلترها یا فیلم های پلی تترافلوئوراتیلن (تفلون) بر روی نفوذ استخوان پریودنتال قرار می گیرند به طوری که با دندان برطرف می شوند گردن، نقص را کاملاً بپوشانید و تقریباً 3 میلی متر با لبه استخوان همپوشانی داشته باشید. فلپ موکوپریوستئال جدا شده (فلپ از مخاط و قسمت زیرین پریوست) باید دوباره جابجا شود (در موقعیت صحیح قرار گیرد) و بخیه زده شود تا غشا کاملاً پوشانده شود. این ممکن است نیاز به کشش فلپ مخاطی از طریق شکاف پریوست باشد. نقطه ضعف این روش با غشاهای غیر قابل جذب این واقعیت است که پس از حدود چهار تا شش هفته غشا membrane باید در یک روش جراحی دوم دوباره برداشته شود. دوم غشاهای سد قابل جذب

غشاهای قابل جذب ساخته شده از پلی لاکتیدها یا کامپومرها (پلی لاکتیدها / پلی گلیکولیدها) به همان روشی که در مواد I. ذکر شده استفاده می شوند ، اما این مزیت را دارند که به تدریج توسط ارگانیسم تخریب می شوند و بنابراین انجام عمل جراحی دوم برای حذف ضروری نیست . III پروتئین های ماتریس مینا (Straumann Emdogain)

در طی رشد طبیعی دندان ، سلول های کیسه دندان با تماس سلول های کیسه دندان با سیمان ریشه ای سلولی (که در آن فیبرهای دسمودونتال قرار داده می شود) تشکیل می شود. مینای دندان ماتریس پیروی از این اصل ، مینای دندان ماتریس پروتئین ها (مترادف: آملوژنین) اعمال شده در حین عمل (که در حین جراحی معرفی شده است) با شروع (تحریک) تشکیل سیمان ریشه جدید باعث بازسازی بافت های پریودنتال می شود. آنها یک ماتریس نامحلول تشکیل می دهند که تا چهار هفته روی سطح ریشه می ماند و در این دوره استعمار آن را با سازنده های سیمان امکان پذیر می کند. پر شدن نقص استخوان در ماه های بعدی انجام می شود. Emdogain به صورت ژل به سطح ریشه اعمال می شود ، که با 24٪ EDTA (اسید اتیلن دی آمین تترا استیک) تمیز و مطبوع شده است (از قبل تحت درمان قرار گرفته است). فلپ موکوپریوستئال ، که ممکن است با برش پریوست افزایش یافته باشد ، سپس تا حد ممکن به گردن دندان بخیه زده می شود. مینا ماتریس پروتئین ها از دندان گرفته می شوند میکروب ها منشا animal حیوانی دارند ، اما پاسخ ایمنی در انسان ایجاد نمی کنند و از نظر دارویی بی خطر هستند. پتانسیل ایمنی زایی پایین پروتئین ماتریس مینا به دلیل توالی اسید آمینه آن است که در طول تاریخ تکامل خود هیچ تغییری نداشته است. چهارم استخوان

IV.1 پیوند خودکار استخوان

مواد استخوانی خود بیمار برای پر کردن نقص استخوان پریودنتال برداشت می شود. سایت های اهدا کننده داخل دهان (در دهان) ممکن است قسمتهای فکی بی دندانی یا غده فک بالا باشد (ناحیه استخوان پشت آخرین دندانهای آسیایی بالا). IV.2 کاشت استخوان آلوژنیک

استخوان آلوژنیک ایمپلنت از لوله بلند گرفته شده اند استخوان ها اهداكنندگان چند ارگانيك خطر انتقال پاتوژن و واکنش ایمونولوژیکی توسط روش DFDBA (مینرسانس یخ زدایی شده و استخوان آلوگرافت خشک شده) کاهش می یابد ، که ترکیبی از مینرال سازی ایمپلنت با خشک شدن یخ زده است. با این حال ، نمی توان آن را کاملاً منتفی دانست. استفاده اضافی از یک غشا منجر به بهبود کمی و غیر قابل توجهی در بازسازی می شود. یک جایگزین برای غشا ، تثبیت مواد کاشت استخوان با ژل ساخته شده از پلی اتیلن گلیکول (MembraGel) است که به صورت مایع اعمال می شود و جامد می شود به سرعت. IV.3 کاشت استخوان زنوژنیک

کاشت استخوان زنوژنیک از استخوان گاو (Bio-Oss) گرفته شده است. دپروتئین زدایی (حذف پروتئین) جز organic آلی را از بین می برد و بنابراین خطر انتقال و آلرژی زایی را کاهش می دهد ، اما هیچ یک از آنها را نمی توان به طور کامل رد کرد. م componentلفه غیرآلی باقی مانده در استخوان تازه تشکیل شده گنجانده شده است. بافت استخوان نابالغ از آن محافظت می شود بافت همبند رشد توسط قابل جذب است کلاژن غشا (Bio-Guide). V. جایگزین های استخوان آلوپلاستیک

جایگزین های استخوان آلوپلاستیک (AOBs) مصنوعی تولید شده از مواد ساخته شده هستند کلسیم کربنات ، تری کلسیم فسفات، هیدروکسی آپاتیت ، بیوگلاس ، یا کلسیمپلیمرهای پوشش داده شده (متاکریلات ها: پلاستیک ها) که سازگار زیست محیطی هستند (از نظر زیست شناختی به خوبی تحمل می شود). استئوبلاست ها (سلول های سازنده استخوان) می توانند سطوح مصنوعی را استعمار کنند. فناوری غشایی می تواند از رشد سلولهای بافت همبند جلوگیری کند.

بعد از جراحی

بلافاصله پس از جراحی ، بیمار دستورالعمل هایی را در مورد نحوه مراقبت از زخم جراحی دریافت می کند. کلرهگزیدینبر اساس ضد عفونی کننده شستشو معمولاً برای کاهش خطر عفونت بعد از عمل تجویز می شود و تمیز کردن مکانیکی به طور موقت ممنوع است. بخیه ها بعد از هفت تا ده روز برداشته می شوند. یادآوری های نزدیک (قرارهای بعدی) ، همراه با نظافت حرفه ای دندان (PZR) و آموزش تازه سازی در بهداشت دهان تکنیک ها ، به طور قابل توجهی در ایجاد ثبات در نتیجه درمان کمک می کند. در مقابل ، اگر بیمار انگیزه ای برای رعایت بهداشت دهان و دندان و رعایت موارد فراخوان نداشته باشد ، خطر عود بیماری (عود بیماری) بسیار زیاد است.

عوارض بالقوه

  • عفونت غشای بعد از عمل
  • آسیب حین عمل جراحی به فلپ مخاطی.