آماده سازی دارویی مبتنی بر پماد که برای استفاده محلی در چشم تولید می شود ، پماد چشم نامیده می شود. پماد ها اغلب بر اساس مواد بی آب مانند ایجاد می شوند واژینال یا پارافین و بسته به موارد ذکر شده ، مواد موثره مانند کورتیکواستروئیدها (کورتیزون), آنتی بیوتیک ها or ویتامین ها سپس اضافه می شوند. با توجه به امکان پردازش مواد مختلف فعال در آنها ، پمادهای چشمی یک گزینه درمانی برای بسیاری از الگوهای بیماری در چشم پزشکی است.
در عین حال ، بسیاری از داروها به صورت دارویی نیز موجود هستند قطره چشم. تفاوت عمدتا در پردازش است. پمادها بر پایه چربی هستند ، از طرف دیگر قطره ها بر پایه آب هستند. بر این اساس ، پمادها به راحتی حل می شوند و مدت بیشتری در چشم باقی می مانند ، که ممکن است از درمان پشتیبانی کند.
مزیت نسبت به قطره های چشمی
در مقابل قطره چشم، پمادهای چشم بسیار چسبناک تر (سخت تر) هستند و بنابراین به سرعت قطره های چشمی از چشم خارج نمی شوند. به دلیل این خاصیت ، آنها مدت طولانی تری در چشم می مانند و بنابراین می توانند بهتر از کار کنند قطره چشم یا حتی خود ژل های چشم نیز وجود دارند که از نظر قوام تا حدودی ضخیم تر از قطره های چشم هستند. به خصوص در شب استفاده از پمادهای چشمی بسیار مفیدتر و م effectiveثرتر از استفاده از قطره های چشمی یا ژل های چشمی است و با استفاده از پماد در طول شب می توان مدت زمان قرار گرفتن در معرض کافی را پیدا کرد.
نقطه ضعف در مقایسه با قطره چشم
احتمالاً بزرگترین عیب این است که هنگام استفاده از پمادهای چشمی ، بینایی مختل می شود. پس از آن می توان مانند رگه هایی رطوبت را مشاهده کرد ، زیرا پماد چسبناک خود را بین چشم و جهان خارج "هل می دهد" و از طریق قوام آن چشم را پنهان می کند. دقیقاً به همین دلیل است که توصیه می شود پمادها را فقط مستقیماً قبل از خواب استفاده کنید ، که این امر ضرر اختلال بینایی را ناچیز می کند.
نشانه ای برای پمادهای چشم
- واکنش آلرژیک
- التهاب باکتریایی چشم
- آسیب دیدگی چشم
- خشکی چشم (به اصطلاح keratoconjunctivitis sicca)
ضد دردی
چه زمانی نباید از پمادهای چشمی استفاده شود؟ به طور کلی ، پمادهای چشمی نباید در بیماران بیهوش یا بعد از تصادف استفاده شوند ، زیرا این امر می تواند در ارزیابی عصبی یا اقدامات احتمالی جراحی توسط چشم پزشک. در صورت آسیب دیدن کره چشم (از جمله سوراخ کردن) نباید از پماد چشم استفاده کرد. گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم) نیز اغلب موارد منع مصرف بسیاری از پمادهای پزشکی چشم است.
کاربرد
برای استفاده صحیح از پماد چشم ، آن را به صورت یک نوار پماد به طول تقریبی 0.5 سانتی متر وارد می کنند کیسه ملتحمه با درب زیرین کمی با پایین کشیده شود انگشت. اطمینان حاصل کنید که نوک لوله پماد به مژه های بیمار یا لمس نمی کند ملتحمه، به طوری که می توان از آلودگی محتوای باقیمانده لوله پماد جلوگیری کرد. پس از استفاده ، چشم ها باید بسته شوند.
هرگونه پماد اضافی چشم که از چشم خارج می شود می تواند با پارچه یا کمپرس بدون پرز با دقت پاک شود. پماد بهتر است در حالت خوابیده یا با سر کج به عقب کمتر پلک به آرامی با یک دست پایین کشیده می شود ، و نوعی جیب یا چین و چروک ایجاد می کند.
دست دیگری که لوله پماد را نگه داشته است بهتر است روی پیشانی بیمار ساپورت کند و اکنون می تواند حدود 0.5 سانتی متر پماد را در قسمت پایین قسمت پایین قرار دهد پلک. در اینجا مهم است که لوله خود به چشم یا مژه لمس نکند ، بنابراین نه آسیب به کره چشم و نه انتقال آن میکروب ها از چشم به لوله می تواند رخ دهد. انجام این کار توسط شخص دیگری (پزشک ، والدین دارای فرزند و غیره) ساده ترین کار است. پس از استفاده ، بیمار ممکن است به دلیل اصطلاحاً فیلم پماد ، تاری دید را تجربه کند. در نتیجه ، توانایی رانندگی کاهش می یابد و فرد باید از هر نوع رانندگی خودداری کند.
