قند در ادرار (گلوکوزوری) ارتباط نزدیکی با افزایش آن دارد خون گلوکز سطح بسته به علت ، درمان به صورت جداگانه موثر است معیارهای متفاوت است
گلوکوزوری چیست؟
پزشکان از آن صحبت می کنند قند در ادرار (که به آن قند ادراری ، قند ادرار یا گلوکوزوری نیز گفته می شود) در صورت افزایش مقدار گلوکز در ادرار پزشکان از آن صحبت می کنند قند در ادرار (همچنین به عنوان قند ادرار ، قند ادرار یا گلوکزوریا نیز نامیده می شود) در صورت افزایش مقدار گلوکز در ادرار در انسان ، گلوکز از طریق کلیه ها وارد ادرار می شود: کلیه corpuscles قند را از خون. بخشی از گلوکز که جذب نمی شود کلیه سپس سلول ها برای بازیافت وارد ادرار می شوند. در ادرار یک فرد سالم ، معمولاً فقط غلظت بسیار کمی از گلوکز وجود دارد. گلوکوزوری اغلب زمانی رخ می دهد که فرد مبتلا باشد خون گلوکز غلظت بیشتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر است. از آنجا که گلوکوزوری خود اغلب بدون علامت است ، اغلب وجود آن به طور تصادفی کشف می شود.
علل
افزایش یافته است غلظت گلوکز در ادرار از افزایش سطح گلوکز خون ناشی می شود: هنگامی که سطح گلوکز خون بیش از حد بالا باشد ، کلیه دیگر نمی تواند به اندازه کافی قند را از خون خارج کند (هنگامی که ظرفیت کلیه از نظر استفاده از گلوکز به پایان برسد ، این به عنوان آستانه کلیوی نیز شناخته می شود). در نتیجه ، گلوکز اضافی از طریق ادرار دفع می شود و گلوکوزوری ادرار اتفاق می افتد. دلایل گلوکزوریا می تواند کلیه باشد (کلیه را تحت تأثیر قرار دهد) و غیر کلیه باشد. دلایل احتمالی کلیوی گلوکز در ادرار ، به عنوان مثال ، تومورهای کلیه یا مسمومیت کلیه توسط فلزات سنگین. در نتیجه، عملکرد کلیه اختلال دارد ، که می تواند بر میزان استفاده از گلوکز تأثیر بگذارد. شایع ترین علت غیر کلیوی گلوکز ادراری وجود دیابت بیماری قندی (دیابت). دیابت منجر به افزایش گلوکز خون می شود غلظت، که در نهایت منجر به گلوکوزوری یا گلوکز در ادرار می شود.
بیماری هایی با این علامت
- دیابت شیرین
- مسمومیت با فلزات سنگین
تشخیص و دوره
وجود گلوکوزوریا را می توان با کمک نوارهای آزمایش ادرار تشخیص داد. در صورت تشخیص گلوکز در ادرار ، مرحله بعدی معمولاً بررسی علل گلوکوزوری است. این معمولاً مستلزم مشورت بیمار با پزشک معالج است. فرد بیمار تاریخچه پزشکی اغلب می تواند نشانه های اولیه علل احتمالی گلوکز ادراری را ارائه دهد. بر اساس تشخیص آزمایشی ، پزشک می تواند معاینات تشخیصی دیگری را انجام دهد ، از جمله ، به عنوان مثال ، نمونه خون. دوره گلوکز در ادرار بیش از هر چیز به میزان امکان کنترل دلایل مربوطه بستگی دارد. اگر به عنوان مثال ، علل کلیوی مانند اختلال عملکرد یا بیماری کلیوی را می توان به تنهایی درمان یا درمان کرد ، این معمولاً بر روند گلوکوزوری تأثیر مثبت می گذارد. همین امر در مورد علل غیر کلیوی گلوکوزوری صادق است.
عوارض
قند موجود در ادرار نشان دهنده افزایش آن است قند خون، که می تواند در درجه اول در محیط رخ دهد دیابت، که عوارض متعددی دارد. قند خون از نظر شیمیایی با آن ترکیب می شود پروتئین ها در خون ، که می تواند در دیواره های کوچک عروق رسوب کند. این می تواند رهبری به یک انسداد و در نتیجه اختلال در خون رسانی به اندام مربوطه. محل های مستعد ، چشم در ناحیه شبکیه ، کلیه و اعصاب. در چشم ، می تواند رهبری به اختلال بینایی و حتی کوری (رتینوپاتی دیابتی) در کلیه ، در ابتدا منجر به افزایش دفع ادرار می شود زیرا قند به طور اسمزی جذب می کند آب و کلیه نمی تواند به اندازه کافی قند را جذب کند. در نتیجه ، دفع کمتر و کمتر می شود و به نارسایی کلیه ختم می شود (نفروپاتی دیابتی) دیابت نیز منجر به التیام زخم مشکلات ایجاد می شود زیرا جریان خون کاهش می یابد. این امر باعث ایجاد مشکلاتی به ویژه در ناحیه پا می شود. علاوه بر این ، صدمه ای به آن وارد می شود اعصاب (نوروپاتی دیابتی) ، که منجر به اختلالات حسی می شود. کوچکتر زخم روی پا می تواند بدون توجه و بزرگتر و عفونی شود. به ندرت ، این منجر به مرگ بافت می شود و پا باید قطع شود (پای دیابتی).
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟
افزایش قند در ادرار همیشه دلیل مراجعه به پزشک است. این که آیا گلوکوزوری است می توان با برخی علائم هشدار دهنده تعیین کرد. به عنوان مثال ، افزایش دفع ادرار به ویژه نشان دهنده افزایش سطح قند در ادرار است. اگر همزمان وجود داشته باشد اختلال بینایی or التیام زخم اختلالات ، به احتمال زیاد گلوکوزوری است. سایر علائم هشدار دهنده اختلالات حسی و علائم فلج در پا است که به سرعت افزایش می یابد. در بیشتر موارد ، نفس نیز بو می دهد استون و وجود دارد خستگی و احساس تشنگی شدید با پیشرفت بیماری ، علائم افزایش می یابد خستگی و کاهش وزن شدید در صورت مشاهده یک یا چند مورد از علائم فوق ، مراجعه به پزشک توصیه می شود. در صورت تداوم علائم بیش از چند روز ، پزشک باید علت را روشن کرده و درمان مناسب را آغاز کند. بیماران دیابتی و سایر گروه های پرخطر مانند زنان باردار و افراد مسن باید این کار را انجام دهند صحبت در صورت بروز هرگونه تغییر در رفتار ادراری یا علائم جسمی غیر معمول ، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید. اگر قند در ادرار زود درمان شود ، می توان با اطمینان از عوارض بعدی جلوگیری کرد.
درمان و درمان
درمان برای گلوکز در ادرار معمولاً با درمان علل مربوطه شروع می شود. اگر گلوکوزوری ناشی از دیابت باشد ، برای مثال می توان با افزایش سطح گلوکز خون مقابله کرد معیارهای مانند یک سازگار رژیم غذایی یا حکومت از دارو (مانند انسولین) کدام درمان این مفهوم به تنهایی در اینجا مناسب است ، از جمله موارد دیگر ، به شکل دیابت موجود بستگی دارد. در برخی موارد ، گلوکوزوری فقط موقتی است و همیشه به درمان پزشکی نیاز ندارد. این می تواند به عنوان مثال ، در زمینه بارداری: در زنان باردار ، آستانه کلیه اغلب کاهش می یابد ، به طوری که ظرفیت کلیه برای استفاده از گلوکز خون کمتر است. در نتیجه ، گلوکز با سرعت بیشتری در ادرار ظاهر می شود. بعد از بارداریبا این حال ، آستانه کلیه دوباره افزایش می یابد و گلوکوزوری اغلب خود به خود برطرف می شود. بسته به نوع علل کلیوی گلوکوزوری ادرار ، می توان از طریق درمانی مقابله کرد ، به عنوان مثال ، با روش های دارویی یا حتی جراحی. موفقیت آمیز درمان معمولاً تأثیر مثبتی بر گلوکوزوری دارد.
چشم انداز و پیش آگهی
بسته به بیماری زمینه ای ، افزایش سطح گلوکز خون با روشهای درمانی مختلف درمان می شود و پیش آگهی در بیشتر موارد مثبت است. بسته به این که کلیه ها درگیر هستند یا نه ، ممکن است عوارض مختلفی ایجاد شود که بر شانس بهبودی فرد تأثیر می گذارد. اگر سیر بیماری خفیف باشد ، اکثر بیماران اصلاً متوجه هیچ علامتی نمی شوند. در برخی موارد ، قند ادرار فقط موقت ظاهر می شود ، به عنوان مثال در طول بارداری، و متعاقباً عقب نشینی می کند. این شکل قند در ادرار همیشه نیازی به درمان ندارد. درمانهای موفق برای اختلال عملکرد کلیه و بیماریها نیز بر روند گلوکوزوری تأثیر مثبت دارد. رویکردهای درمانی فردی برای وجود دارد دیابت قندی، که بیماران با آن می توانند رهبری زندگی عمدتاً بدون علامت دیابت به خودی خود مادام العمر باقی می ماند ، اما علائم به حدی درمان می شوند که پیش آگهی برای بیماران مطلوب است. عوارض می تواند شامل باشد التیام زخم اختلالات ، اختلال بینایی و رسوب قند در دیواره رگ ها. این می تواند منجر به کاهش خون رسانی به اندام های آسیب دیده و انسداد. در بدترین حالت ، نارسایی کلیه رخ می دهد. با این حال ، این جدی است سلامت اختلالات معمولاً فقط در صورت عدم درمان شروع می شوند. معیارهای مانند تغییر در رژیم غذایی همچنین ورزش کافی نیز تأثیر مثبتی دارد.
پیشگیری
به عنوان مثال ، با معاینات منظم با پزشک می توان از قند ادرار جلوگیری کرد. به این ترتیب ، بیماریهای احتمالی یا اختلالات عملکردی که ممکن است منجر به گلوکز در ادرار شود ، اغلب می توانند در مراحل اولیه تشخیص داده و درمان شوند. در صورت وجود بیماریهای زمینه ای ، اقدامات درمانی مداوم می تواند از پیشرفت/بدتر شدن گلوکوزوری جلوگیری کند.
در اینجا کارهایی است که می توانید خودتان انجام دهید
مقدار زیاد قند در ادرار بیشتر به صورت همزمان اتفاق می افتد نارسایی کلیه or دیابت قندی. هر دو بیماری نیاز به درمان پزشکی دارند. با این وجود ، مبتلایان می توانند کارهای زیادی برای حمایت از بدن خود انجام دهند. در صورت وجود دیابت ، سطح گلوکز خون باید کاهش یابد و از نوسانات بیش از حد جلوگیری شود. تغییری در رژیم غذایی برای این کار ضروری است. باید از مصرف شکر اجتناب کرد. استفاده از زایلیتول توصیه می شود با قدرت شیرین کننده یکسان ، توس قند فقط باعث افزایش حداقل در می شود قند خون. مصرف میوه نیز باید در حد متعادل نگه داشته شود فروکتوز آن شامل. از طرف دیگر ، نسبت سبزیجات تازه باید افزایش یابد. هنگام مصرف کربوهیدرات ها، محصولات غلات کامل باید ترجیح داده شوند. قندهای متعدد موجود در آنها به آرامی تجزیه می شوند ، بنابراین قند خون سطح فقط به آرامی افزایش می یابد. ورزش منظم و خواب کافی نیز اثر کاهنده قند خون دارد. در شرایطی که دیابت بارداری، تثبیت سطح قند خون نیز اکیداً توصیه می شود و به راحتی از طریق یک رژیم غذایی آگاهانه به دست می آید. کمبود کلیه ناشی از آلودگی فلزات سنگین را می توان با کمک درمان های پاک کننده خنثی کرد. بخش مهمی از این پاکسازی روده و توانبخشی و همچنین متعاقب آن است حذف، به عنوان مثال با مصرف جلبک های فشرده (کلرلا). همچنین باید به میزان نوشیدن روزانه توجه شود. مقدار کافی ساکن آب یا شیرین نشده چای گیاهی دستگاه ادراری را شسته و متابولیسم را تحریک می کند. در صورت وجود بیماری کلیوی موجود و هماهنگی با پزشک معالج توصیه می شود.
