اختلالات خواب (بی خوابی)

ICSD (طبقه بندی بین المللی از اختلالات خواب) اختلالات خواب را تعریف می کند /بیخوابی (مترادف: Asomnia ؛ تنفسی اختلال خواب؛ اختلال خواب مزمن اختلال خواب دیسومنیا اختلال شروع خواب؛ خواب آلودگی بیش از حد بی خوابی بیخوابی (اختلالات خواب) نارکولپسی بیخوابی؛ اختلالات شروع و نگهداری خواب. ICD-10-GM G47.-: اختلالات خواب) به عنوان "شکایت از خواب ناکافی یا احساس نشاط پس از زمان معمول خواب" ؛ در DSM-IV علاوه بر شکایت از به خواب رفتن یا خواب ماندن ، خواب غیر قابل ترمیم نیز ذکر شده است. بیخوابی بنابراین یک انحراف از الگوی خواب سالم است. برای تعریف بیخوابی، طبقه بندی را ببینید: "معیارهای تشخیصی اختلال بی خوابی مطابق DSM-5 A". برای تشخیص بی خوابی

آنها از جمله تقسیم می شوند:

• بیخوابی* :
  • مشکل به خواب رفتن و یا
  • مشکل خوابیدن در طول شب
• خواب بیش از حد (بی خوابی)
• پیاده روی در خواب (somnambulism ، somnambulism)
• کابوس ها Pavor nocturnus (شگفت آور شبانه ؛ وحشت شبانه ؛ وحشت شبانه).
• غیره

* توجه: تشخیص بی خوابی نیاز به وجود دو معیار اصلی دارد: اختلال در خواب و اختلال مرتبط با آن در طول روز. بی خوابی مزمن طبق شکایت ICSD-3 تشخیص داده می شود که شکایات سه بار در هفته و بیش از سه ماه اتفاق بیفتد یا دوره های کوتاه تری طی چندین سال رخ دهد. بی خوابی اغلب مزمن است. تقریباً 70٪ بیماران مبتلا به بی خوابی هنوز یک سال بعد معیارهای تشخیصی را دارند. برای طبقه بندی اختلالات خواب تحت موضوعی به همین نام مراجعه کنید. مدت زمان خواب (کل قسمت خواب ، SPT) به سن و جسمی و روحی بستگی دارد شرط. نوزادان حدود 16 ساعت ، کودکان حدود 7 تا 12 ساعت و بزرگسالان تا 8 ساعت خواب نیاز دارند. تأخیر خواب (SL) ، یعنی زمان بین خاموش شدن نور و ظهور اولین علائم خواب ، باید کمتر باشد بیش از 30 دقیقه. بیدار شدن از خواب پس از شروع خواب (WASO) ، یعنی مجموع زمان بیدار شدن از خواب پس از خواب و قبل از بیدار شدن نهایی ، ممکن است در سنین بالاتر تا دو ساعت باشد. بی خوابی ممکن است نشانه بسیاری از بیماری ها باشد (به بخش "تشخیص افتراقی" مراجعه کنید). در بیش از 50٪ موارد بی خوابی که نیاز به درمان دارد ، اختلالات روانپزشکی (از جمله اعتیاد) مسئول هستند. سایر دلایل بی خوابی ثانویه بیماری های مرکزی و محیطی است سیستم عصبی (به عنوان مثال سندرم پاهای بی قرار، RLS). نسبت جنسیت: زنان بیشتر از مردان با افزایش سن تحت تأثیر اختلالات خواب قرار می گیرند. اوج شیوع: Pavor nocturnus (وحشت های شبانه) توسط 56٪ کودکان یکبار در سنین 1 تا 13 سال تجربه می شود. تقریباً از هر ده کودک ده ساله یک نفر در هنگام خواب پرت می شود و چرخش می کند. (بویژه خواب) شیوع Pavor nocturnus 56٪ و برای Somnambulism 29.1٪ است. برای بی خوابی شیوع 10-50٪ (در آلمان) است. بی خوابی گاه به گاه 25-30 affects و بی خوابی مزمن 10-13 affects را تحت تأثیر قرار می دهد چین، شیوع بی خوابی در افراد جوان (20.4/43.7 ≤ سال) 43.7٪ نسبت به افراد مسن تر از XNUMX/XNUMX سال است. دوره و پیش آگهی: اختلالات خواب می تواند رهبری به خواب رفتن در روز و اختلال غلظت. توجه: خواب آلودگی در طول روز حتی در سنین بالا طبیعی نیست و همیشه نشان دهنده یک بیماری یا اختلال اساسی است. خواب های کوتاه مدت که فقط به چند ساعت استراحت در شب نیاز دارند و صبح ها احساس آرامش می کنند ، خطر ابتلا به بیماری را نشان نمی دهند. برعکس ، خواب های کوتاه مدت بدون بی خوابی نرخ کمتری را نشان می دهند قلب بیماری و هایپرکلسترولمی با حدود 40 درصد ، و فشار خون حدود 25 درصد در مقابل ، شرکت کنندگان در یک مطالعه با نه تا ده ساعت خواب احتمال مرگ و میر 27٪ و احتمال وقوع حوادث قلبی عروقی 10٪ بیشتر از کسانی که شش تا هشت ساعت خواب دارند ، بود. احتمالاً این خواب های طولانی مدت شدید از آن رنج می برند فشار خون (فشار خون بالا) و بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) بیماری های همزمان (بیماری های همزمان): بی خوابی مزمن ، از جمله موارد دیگر ، با بیماری های روانپزشکی همراه است. خطر ابتلا به افسردگی با ضریب 2.6 افزایش می یابد. به همین ترتیب ، خطر سکته قلبی (قلب حمله) و آپوپلکسی (ضربه) تا 70٪ افزایش می یابد. علاوه بر این ، اختلالات عاطفی / اختلالات دو قطبی ، اختلالات اضطرابی, اختلال هراس، پس از سانحه فشار اختلال (PTSD) ، الکل سو استفاده کردن (وابستگی الکل) ، اختلالات مرزی ، زوال عقل ، اختلالات خوردن و اسکیزوفرنیا با اختلالات خواب همراه هستند (به اختلالات ثانویه مراجعه کنید).