کما و مرگ مغزی
مغز مرگ یک تعریف ثابت از مرگ است که در سال 1968 معرفی شده است. این به ضرر برگشت ناپذیر همه اشاره دارد مغز توابع به دلیل گسترده است سلول عصبی مرگ ، به موجب آن عملکرد قلب و عروق هنوز توسط مکانیکی کنترل شده حفظ می شود تهویه. این به عنوان مطمئن ترین نشانه مرگ در نظر گرفته می شود ، به اصطلاح مغز از تشخیص مرگ می توان برای ارزیابی صریح مرگ شخص استفاده کرد.
حتی در زمینه اهدای عضو و پیوند، تعیین از مرگ مغزی یا تشخیص مرگ مغزی یک پیش شرط اساسی برای اقدامات بعدی و از بین بردن اعضای بعدی است. مرگ مغزی توسط دو پزشک (متخصص مغز و اعصاب) که مستقل از یکدیگر عمل می کنند ، تشخیص داده می شود که خود درگیر هیچ برنامه ریزی شده ای نیستند پیوند/ برداشتن اندام. با این حال، مرگ مغزی تنها در شرایط مراقبت ویژه با حفظ خون گردش خون و جذب اکسیژن اعضای بدن از طریق مکانیکی تهویه، جایگزینی هورمون و گردش خون درمانی.
نشانه های بالینی مرگ مغزی عدم وجود خود به خودی است تنفس، عدم وجود مغز استخوان واکنش (مانند سرفه رفلکس ، شاگرد رفلکس (سریع سریع) ، پلک رفلکس بسته شدن) ، از دست دادن هوشیاری (اغماء) و مردمکهای سبک. علائم مکانیکی اضافی ممکن است یک خط صفر در شکل موج مغز (EEG) باشد و همچنین هیچ نشانه ای از آن وجود ندارد خون جریان در مغز سونوگرافی یا تصویربرداری عروق مغزی (آنژیوگرافی). اغماء شدیدترین شکل اختلال هوشیاری است که در آن بیمار حتی با تکرار مکرر دیگر قادر به بیدار شدن نیست درد محرک ها
علت آن اختلال آشکار در است مغز، که می تواند ناشی از انواع بیماری های زمینه ای باشد. آ اغماء اغلب ایجاد می شود ، به عنوان مثال ، توسط ضربه، اختلال در متابولیسم قند ، کمبود اکسیژن ، کبد or کلیه شکست یا مسمومیت
