اگزنتما مواد مخدر

اگزنتما دارو یک عارضه جانبی است واکنش های آلرژیک از پوست و / یا غشای مخاطی تا بلع یا استفاده محلی از یک داروی خاص و اغلب نشانه ای از آلرژی به دارو است. بنابراین سایر سیستم های اندام علاوه بر پوست می توانند تحت تأثیر واکنش بدن قرار بگیرند.

اگزنتما به عنوان واکنش بیش از حد بدن

علت وجود اگزنتما یک اثر جانبی داروی خاص است. در اصل ، هر دارویی می تواند محرک احتمالی باشد ، اگرچه بعضی از داروها خیلی بیشتر از سایر داروها باعث واکنش های آلرژیک می شوند. به عنوان مثال ، خطر بالای اگزانته دارو با مصرف این مواد در ارتباط است: واکنش بیش از حد بدن زمانی رخ می دهد که سیستم دفاعی خود بدن به اشتباه یکی از اجزای دارو را خطرناک بداند و بنابراین واکنش دفاعی علیه آن را آغاز می کند. - پنی سیلین (حداکثر 10٪ از افراد مبتلا به آلرژی به پنی سیلین) و سایر موارد

  • آنتی بیوتیک هایی مانند سولفونامیدها یا سفالوسپورین ها و
  • هورمونهای تیروئید ،
  • برخی از داروهای مسکن (به عنوان مثال ناپروکسن یا پیرازالون) ،
  • داروهای قلبی عروقی (به عنوان مثال مهار کننده های ACE) یا
  • ایمونوگلوبولین ها.

مورد خاص تب غده Pfeiffer

یک مورد خاص است بثورات پوستی که در زیر توسعه می یابد آمپی سیلین درمان در هنگام ابتلا به غده فایفر تب (مونونوکلئوز). این به معنای دقیق آلرژی نیست ، به همین دلیل بیماران می توانند مصرف کنند آمپی سیلین دوباره بدون هیچ تردیدی پس از بهبودی از بیماری.

بثورات پوستی به عنوان یک علامت اصلی

علامت اصلی اگزنتما دارو مشخصه است بثورات پوستی، این ممکن است باشد: علاوه بر این ، اگزنتما اشکال مختلفی دارد ، از جمله شایع ترین موارد ، اغلب بثورات از روی پاها و بازوها شروع می شود و سپس به تدریج به قسمت بالای بدن گسترش می یابد. با این حال ، اگزنتما می تواند در هر قسمت از بدن خود را نشان دهد ، اما در یک فرد (بدون دلیل مشخص) همیشه در همان مکان (مکان ها) ظاهر می شود واکنش های آلرژیک دوباره رخ می دهد. نه محلی سازی و نه شکل ظاهری نمی توانند در مورد داروی مسبب نتیجه گیری کنند ، فقط زمان تولید آن ارتباط با مصرف داروی خاصی را امکان پذیر می کند.

به طور معمول ، اولین علائم بین روزهای 7 تا 12 درمان با داروی جدید ظاهر می شوند. پس از حساس شدن بدن و مصرف مجدد ماده فعال ، اگزنتما معمولاً طی دو روز ایجاد می شود و سپس با علائم سیستمیک بیشتر همراه است. در بعضی از بیماران ، اگزنتما همراه با خارش مشخص است.

به غیر از بثورات ، ممکن است علائم اضافی نیز وجود داشته باشد ، از جمله تشخیص افتراقی مهم در اگزانتما مشکوک به دارو ، بیماری های دیگری است که همراه با بثورات است سرخک، قرمز مایل به قرمز تب or سرخچه. - کوچک یا

  • لکه دار بزرگ یا
  • مربع. - درماتیت فوتوالرژیک ،
  • درماتیت تماسی ،
  • کهیر و پورپورا.
  • تورم غشاهای مخاطی در دهان یا گلو ،
  • استفراغ،
  • اسهال یا به ندرت ، کاهش عمومی شرط با تب. در صورت وجود مشکوک به وجود اگزنتما ، باید با پزشک مشورت شود. با این حال ، به دلایل مختلف ، انجام تشخیص قطعی اغلب دشوار است.

یک چیز ، بسیاری از افراد مبتلا حتی به این واقعیت فکر نمی کنند که یک بثورات تازه رخ داده می تواند مربوط به مصرف داروی جدید باشد ، اگر چند روز یا حتی هفته ها بعد ایجاد شود. پس از آن غالباً غیرممکن است که پزشک بدون هیچ تردیدی با استفاده از a واکنش پوستی را به داروی خاصی اختصاص دهد تاریخچه پزشکی. گاهی اوقات حتی اگر چندین داروی جدید به طور هم زمان مصرف شود یا بیماری ویروسی به طور همزمان وجود داشته باشد ، حتی ممکن است دلیل آنزیمنما نیز باشد ، دشوارتر خواهد بود.

علاوه بر این ، آزمایش های پوستی (آزمایش خاردار یا اپیکوتان) که در غیر این صورت اهمیت بالایی در تشخیص آلرژی دارند ، در اینجا غالباً کمکی نمی کند ، زیرا در بسیاری از موارد اگزانتم دارو فقط به اصطلاح آلرژی شبه است. مواجهه مجدد با ماشه مشکوک فقط در موارد نادر از بیمار انتظار می رود ، زیرا فرد نمی خواهد خطر ایجاد ثانویه را ایجاد کند واکنش های آلرژیک. در صورت تردید ، پزشک برای جلوگیری از عود بیمار باید یک کارت آلرژی حاوی تمام مواد فعال که می توانند مسئول واکنش آلرژیک باشند را برای بیمار صادر کند. یک واکنش آلرژیک یا اگزنتما دارو نباید با اصطلاح اشتباه گرفته شود سندرم استیونز-جانسون، یک واکنش پوستی نیز توسط داروها ایجاد می شود. با این حال ، این یک بیماری جدی است که با جدا شدن و تاول زدن پوست دردناک است.