ژست ارتباط غیر کلامی از طریق بازو ، دست و سر حرکات این غالباً همزمان با ارتباط کلامی اتفاق می افتد و از خصوصیات گفتاری پشتیبانی می کند.
ژست چیست؟
ژست ارتباط غیر کلامی از طریق بازو ، دست و سر حرکات حرکات اهمیت فوق العاده ای در تکامل انسان دارند و به پیشرفت زبان کمک می کنند. آنها حتی در رشد انسان قائم قائم (Homo erectus) و بعداً در رشد انسان خلاق ، Homo Faber تأثیرگذار بودند. او از آن به بعد از دست به عنوان ابزاری استفاده کرد. انسان با استفاده از حرکات از دست برای ارتباط استفاده می کند ، که از طریق آن اندام های گفتاری و ارتباط صوتی می توانند رشد کنند. با حرکات بیشتر دانشمندان توانایی بیان نشانه شناختی بدن انسان را با کمک می فهمند سر، بازوها و دست ها منظور از وضعیت بدن و حرکات بدن نیست. برخی از دانشمندان اصطلاح را به طور گسترده تری می فهمند و حرکات ناخودآگاه بدن را به آن اضافه می کنند. دیگران با حرکات کل عملکرد بدن را از نوع غیرزبانی درک می کنند ، کسی که مایل است با آن چیزی را عمداً بیان کند. حرکات آیینی ، حالات چهره و زبان اشاره نیز در این تعریف ادغام شده است.
کارکرد و وظیفه
زبان و ژست در طول تاریخ بشر به طور موازی توسعه یافته است. تا به امروز ، ارتباط تنگاتنگی بین ارتباطات زبانی و گفتاری وجود دارد. حرکات نقش اصلی را در مناسک مذهبی و اجتماعی بازی می کنند ، اما در عملکردی متفاوت از حرکات روزمره استفاده می شوند. حرکات در ارتباطات بین فردی برای ایجاد ، تأیید ، تغییر یا بازیابی روابط است. قبلاً در قرن هفدهم کتابهایی با لیستی از حرکات تصویری نوشته شده بود. از قرن نوزدهم ، دستورالعمل های گسترده ای در مورد نحوه استفاده از حرکات غیرکلامی برای تأکید بر ارتباطات در سخنرانی های عمومی وجود داشت. حرکات به دو گروه حرکات خودمختار و همراه با گفتار تقسیم می شوند. حرکات خودمختار می تواند جایگزین گفتار شود ، به عنوان مثال ، هنگام اشاره به یک صندلی موجود ، یعنی با استفاده از یک اشاره اشاره. حرکات همراه با گفتار برای تأکید بر آنچه گفته می شود. این به اصطلاح تصویرگران هدف این است که چیزی را حتی با وضوح بیشتری به محیط زیست منتقل کنند. با کمک ژست تصویر واضحی از صحنه در ذهن منتقل می شود که همیشه فقط با گفتار ارائه نمی شود. ژست اغلب یک شکل ساده شده از زبان است ، اما درست مانند زبان ، یک تصویر ، یک فکر یا یک حافظه از راوی. اشتراک ژست ها و زبان: آنها همزمان عملکرد یکسانی دارند ، اما آن را به روش های مختلف بیان می کنند. با کمک ژست ، تصویر واضحی از صحنه در ذهن منتقل می شود ، که همیشه در گفتار چنین نیست.
بیماری ها و بیماری ها
توانایی محدود در بیان حرکات در درجه اول پس از تصادفات رخ می دهد ، زمانی که دستها دیگر به درستی کار نمی کنند. با این حال ، ناهنجاری در حرکات نیز در اختلالات روان تنی نشان می دهد. سپس می تواند منجر به کاهش درایو یا افزایش درایو شود. اغلب توالی های کلیشه ای حرکتی وجود دارد. حرکات نیز در روند پریختی مختل می شوند. اختلال گفتاری در نتیجه بیماری نیمکره چپ مغز رخ می دهد مغز، عمدتا بعد از ضربه. بسته به شدت آن ، آفازی نه تنها بر گفتار و درک مطلب ، بلکه بر خواندن ، نوشتن و حساب نیز تأثیر می گذارد. حالت ها و حرکات صورت نیز اغلب مختل می شود. بعد از تصادفات یا مغز افراد مبتلا باید با از دست دادن گفتار یا زبان کنار بیایند. سپس از ژست برای جبران استفاده می شود ، اما عملکردی را که زبان گفتاری انجام می دهد انجام نمی دهد. هرچه اختلال گفتاری شدیدتر باشد ، شخص مبتلا حرکات متنوع تری ایجاد می کند. این حرکات سپس جبران کننده و جایگزین ارتباط کلامی محدود است. در یک فرد سالم ، مجموعه قوانین حرکات به طور کلی قابل درک است و از هنجارهای اجتماعی پیروی می کند. در حال حاضر تحت روانشناسی است فشار تغییراتی رخ می دهد که کاملاً متفاوت نشان می دهند. یک نفر ارتباط خود را بطور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد ، بنابراین حرکات را نیز محدود می کند ، دیگری با حرکات اغراق آمیز و اظهارات نامناسب باعث افزایش عصبی شدن می شود. یک بیماری شدید که در آن ژست ها به طور مشهودی تغییر می کنند سندرم تورت. این رفتار نادرست توسط محیط بسیار عجیب تلقی می شود ، اما فرد بیمار آگاهانه از آن استفاده نمی کند. حرکات غرغره ای بینی ، لبخند زدن ، پلک زدن چشم و حرکات ناپسند ذکر شده است. برای اولین بار در مقابل ، محیط غیر مشکوک واکنش آشفته نشان می دهد. فرد مبتلا اغلب انگ زده می شود و بیشتر و بیشتر به انزوا بر می گردد.
