معاینه بالینی جامع اساس انتخاب مراحل تشخیصی بیشتر است:
معاینه عمومی عمومی - شامل فشار خون ، نبض ، وزن بدن ، قد ؛ علاوه بر این:
- بازرسی (مشاهده).
- پوست (طبیعی: دست نخورده ؛ سایش /زخم، قرمزی ، هماتوم (کوفتگی) ، زخم) و غشاهای مخاطی.
- الگوی راه رفتن از نظر کشش زانو ، Schonhinken ، پا محورها و غیره [بی ثباتی راه رفتن به دلیل ناپایداری (لغزش یا کمانش مفصل زانو - حتی با بار جزئی و نرمال ، به نام: پدیده Giving-way)]
- وضعیت بدن یا مفصل (حالت ایستاده ، خمیده ، ملایم).
- بدشکلی (بدشکلی ، انقباض ، کوتاه شدن).
- آتروفی عضلات (مقایسه جانبی! ، در صورت لزوم اندازه گیری محیط).
- مفصل (سایش /زخم، تورم (تومور) ، قرمزی (روبر) ، هایپرترمی (کالری) ؛ علائم آسیب مانند کبودی تشکیل ، برآمدگی مفصلی آرتروز ، پا ارزیابی محور).
- لمس (لمس): معاینه برای فشار فشار ساختارهای جداگانه: [درد در فضای مفصل داخلی: مشکوک است منیسک ضایعه crepitation (صداهای شکننده قابل شنیدن و لمس): retropatellar آرتروز (آرتروز کشکک) تزریق تاندینوپاتی (درد شرایط ناشی از تحریک در ناحیه وارد کردن ، یعنی یعنی در محل اتصال بین تاندون ها و استخوان ها) از pes anserinus ؛ افیوژن: کشکک نمکی (پدیده خرد)؛ کیست پاپیلیتال: کیست بیکر؛ دما: گرم شدن بیش از حد (کالری) ، یعنی التهاب یا علائم عفونت]
- اندازه گیری تحرک مفصل و دامنه حرکت مفصل (طبق روش صفر خنثی: دامنه حرکت به عنوان حداکثر جابجایی مفصل از موقعیت خنثی در درجه های زاویه ای داده می شود ، جایی که موقعیت خنثی 0 درجه تعیین می شود. موقعیت شروع "موقعیت خنثی" است: فرد به حالت ایستاده قرار می گیرد و دست ها را به حالت آویزان و آرام قرار می دهد ، شست اشاره به جلو و پاها موازی است. زاویه های مجاور به عنوان موقعیت صفر تعریف می شوند. استاندارد این است که ابتدا مقدار دور از بدن داده می شود. ) با اندازه گیری های مقایسه شده با مفصل مقابل (مقایسه جانبی) ، حتی می توان اختلافات جانبی کوچک را نیز نشان داد.
- آزمونهای عملکردی برای شفاف سازی تفاضل الدیانولوژی:
- آزمایش تحرک مفصل در صفحه ساژیتال (در حال اجرا قدامی نسبت به خلفی): [کسری پسوند ناشی از آرتروز، به دام افتاده منیسک (پارگی دسته سبد) ، مهار خم شدن به دلیل افیوژن ، آرتروز ، جمع شدن کپسول].
- تشخیص مینیسک: [دولنس فشار مینیسک در فضای مفصل داخلی یا جانبی (نشانه ضایعه مینیسک)]
- ارزیابی ساختارهای رباطی:
- افزایش hinging داخلی و جانبی مفصل در موقعیت کشیده به دلیل پارگی رباط وثیقه.
- آزمایش لاچمن برای تشخیص قدامی رباط صلیبی پارگی عملکرد: هر دو زانو همیشه معاینه می شوند: پایین تر پا تقریباً 20-30 درجه نسبت به ران و منفعلانه به جلو حرکت می کند. مثبت: اگر هیچ توقف سخت احساس نمی شود ساق پا به جلو منتقل شده است قدامی رباط صلیبی (ACL) تقریباً قطعاً پاره شده است. منفی: اگر یک توقف سخت احساس شود پارگی قدامی رباط صلیبی بعید است
- تست کشو (عملکرد: ساق پا آویزان کردن ، به عنوان مثال ، از نیمکت معاینه).
- تست کشوی قدامی: ساق پا به صورت شکمی ("بطور شکمی") در برابر ران؛ اگر پایین ساق پا بیش از 0.5 سانتی متر از ناحیه ران قابل تغییر باشد (= کشوی قدامی مثبت) آزمایش مثبت است ، یعنی رباط صلیبی قدامی آسیب دیده است
- تست کشوی خلفی: پایین پا در مقابل حرکت می کند ران پشتی (پشتی) ؛ اگر پای پایین با بیش از 0.5 سانتی متر در قسمت پشت ران جابجا شود ، آزمایش مثبت است ، یعنی رباط صلیبی خلفی (ACL) آسیب دیده است
براکت های مربعی [] یافته های فیزیکی پاتولوژیک (پاتولوژیک) احتمالی را نشان می دهد.
