تعریف
"Restless Legs" (RLS) یک عبارت انگلیسی است که به معنای واقعی کلمه به معنی "پاهای بی قرار" است. در این بیماری ، تمایل تقریباً غیرقابل کنترل به حرکت و همچنین اختلالات حسی در پاها وجود دارد. تخمین زده می شود که بین 5-8 میلیون نفر از سندرم پای بی قرار رنج می برند.
با این حال ، باید تأکید کرد که در بیش از 2/3 بیماران ، علائم فقط ضعیف هستند و بنابراین نیازی به درمان ندارند. به طور کلی ، فرض بر این است که 4-6٪ افراد بالای 30 سال از RLS (سندرم پای بی قرار) رنج می برند. در افراد بالای 60 سال احتمالاً حتی بیش از 11٪ است.
زنان اندکی بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می گیرند. اکنون فرض بر این است که این اختلال ارثی است. تقریباً 1/6 از کل اختلالات شدید خواب احتمالاً ناشی از بیقراری پاها است.
مخصوصاً در فازهای تمدد اعصاب و استراحت ، احساسات مختلفی (سوزن سوزن شدن ، کشیدن ، شکل گیری ، پارگی و غیره) رخ می دهد. در نتیجه ، بیماران تمایل زیادی به حرکت دادن پاها (= پاهای بی قرار) دارند تا از طریق کشش عضلانی ناراحتی را از بین ببرند.
(در موارد نادر ، بازوها نیز ممکن است تحت تأثیر این میل به حرکت قرار بگیرند). به عنوان مثال ، این می تواند منجر به مشکلات در روابط شود ، زیرا یک همسایه یا شریک تخت "لگد زدن" به طور طبیعی به فضای زیادی در رختخواب نیاز دارد. بیماران گاهی اوقات احساس می کنند که "از پوست خود خارج شده اند".
افراد غیر آسیب دیده معمولاً نمی توانند شکایات را درک کنند زیرا توصیف آنها آسان نیست. این عدم درک می تواند منجر به این شود که بیماران خود را با درد و رنج خود منزوی کنند زیرا "هیچ کس نمی خواهد به هر حال گوش دهد یا کمک کند". بیمارانی که پاهای بی قرار دارند ، معمولاً "مهر روانی یا سوin استفاده کننده" را دریافت می کنند.
از زمان کلاسیک تمدد اعصاب وضعیت روز خواب شبانه است ، این دقیقاً جایی است که مشکل بیشتر رخ می دهد ، به این معنی که اختلالات شدید خواب به طور منظم رخ می دهد. بیمارانی که پاهای بی قرار دارند اغلب دچار کشیدگی غیرارادی در پاهای خود می شوند. این موارد عمدتا در هنگام خواب اتفاق می افتد و عارضه جانبی ناخوشایندی دارد که می تواند بیمار را برای مدت کوتاهی از خواب بیدار کند ، که موارد ذکر شده قبلی را تشدید می کند اختلال خواب.
در نتیجه چنین اختلال پاهای بی قرار ، بنابراین همانطور که قبلاً نیز ذکر شد ، به طور مکرر یک اختلال خواب مزمن ایجاد می شود ، که می تواند منجر به علائم بعدی شود. این به یک خستگی جسمی ، خستگی سریع ، بی حالی ، بی نظمی تمرکز و گاهی اوقات حتی به توسعه یک افسردگی. علاوه بر این ، یک RLS (سندرم پاهای بی قرار) مشخص می تواند منجر به تنهایی (انزوای اجتماعی) شود ، زیرا از بیماران دیگر دعوت نمی شود که به سینما بروند ، زیرا تحمل یک فیلم در سکوت یا در رستوران بنشینید
غیر معمول نیست که بیماران افزایش خود را گزارش می کنند پا بی قراری بدنبال فعالیت بدنی (به عنوان مثال ورزش). یکی دیگر از علائم توصیف شده توسط بیماران ، احساس "تنگی" مکرر و گسترده است. بیماران به همان اندازه که در زیر روتختی خیلی تنگ احساس راحتی می کنند ، در لباس های تنگ احساس ناراحتی می کنند.
