دارو روتیگوتین متعلق به گروه غیر ارگونین است دوپامین آگونیست ها و در درمان of سندرم پاهای بی قرار or فلج مرتعش.
روتیگوتین چیست؟
رتیوتیوین یک مشتق آمینوتترولین و تیوفن است که بسیار شبیه به آن است دوپامین. لیپتوفیلی است و دارای وزن مولکولی بسیار کمی است ، بنابراین برای پچ مناسب است حکومت.
عمل فارماکولوژیک
دارو روتیگوتین متعلق به گروه غیر ارگونین است دوپامین آگونیست ها و در درمان of سندرم پاهای بی قرار or فلج مرتعش. در گیرنده های خاص برای انتقال دهنده عصبی دوپامین ، روتیگوتین اثر این ماده را تقلید می کند ، این اثر مفید ناشی از گیرنده های D3 ، D2 و D1 است که در هسته دمی فعال می شوند. هسته دمی در انتها یافت می شود مغز (مغز) و تا حدی مسئول کنترل حرکات ارادی است.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
روتیگوتین در مراحل اولیه استفاده می شود فلج مرتعش؛ در مراحل بعدی ، ممکن است با لوپودا نیز ترکیب شود. علاوه بر این ، این دارو نیز در استفاده می شود سندرم پاهای بی قرار. این به شکل یک وصله به اصطلاح ترانس درمال اعمال می شود ، که ماده فعال از آن آزاد می شود. بنابراین روتیگوتین به مدت 24 ساعت به طور مداوم تأمین می شود که منجر به بهبود تحرک و همچنین کاهش در می شود اختلال حرکات ارادی (اختلالات راه رفتن). مقدار از 1 تا 16 میلی گرم در 24 ساعت است ، و بدون در نظر گرفتن این وصله کار می کند جذب اختلالات ، گاستروپارزی و وعده های غذایی. این دارو در چهار اندازه متفاوت وجود دارد که در عرض 2 ساعت یا 4 ، 6 ، 8 یا 24 میلی گرم روتیگوتین آزاد می کند. به طور معمول ، این دارو در مدت زمان طولانی تری استفاده می شود. از کم شروع می شود مقدار، سپس هفتگی افزایش یابد تا زمانی که بیمار به دوز مناسب خود برسد. بسیاری از بیماران طی چهار هفته به دوز 6 تا 8 میلی گرم در روز می رسند ، با حداکثر دوز 8 میلی گرم. بیمارانی که بیماری پارکینسون پیشرفته دارند به حداکثر می رسند مقدار از 16 میلی گرم در روز پس از حدود هفت هفته. روتیگوتین هر روز همزمان انجام می شود و پوست باید خشک ، تمیز و نشکن باشد. علاوه بر این ، سایت باید هر روز تغییر کند. سایت های متداول برنامه شامل بازو ، ران ، ران یا شکم بیماران نباید استفاده کنند لوسیون ها، روغن ها ، کرم ها یا دیگر پوست محصولات مراقبت در نزدیکی پچ. اگر وصله به ناحیه ای مودار از آن اعمال شود پوست، منطقه باید سه روز قبل از استفاده از پچ تراشیده شود. در دوزهای پایین ، روتیگوتین همچنین برای سندرم پاهای بی قرار استفاده می شود ، که شامل می شود انقباض پاهایی که توسط بیمار قابل کنترل نیستند.
خطرات و عوارض جانبی
عوارض جانبی مانند خواب آلودگی ، سرگیجه, استفراغ، یا تهوع ممکن است در طول رخ دهد درمان با روتیگوتین. به ندرت ، بیماران نیز از مزمن رنج می برند سرفه. اگر نورولپتیک همزمان مصرف می شوند ، ممکن است اثر دارو کاهش یابد. هنوز اطلاعاتی در مورد ایمنی دارو در طی آن در دسترس نیست بارداری، اما می توان انتظار داشت که شیر تولید ممکن است توسط دارو سرکوب شود. بنابراین توصیه می شود که در هنگام استفاده از روتیگوتین استفاده نشود بارداری و شیردهی در ترکیب با لوودوپا، برخی از عوارض جانبی مانند اختلالات حرکتی ، آب احتباس در پاها یا توهم ممکن است بیشتر اتفاق بیفتد ، که باید توسط پزشک نیز در نظر گرفته شود. علاوه بر این ، ماده فعال باید قبل از جراحی قلب یا ام آر آی قطع شود. همچنین باید در بیمارانی که خطر ابتلا به آنها را دارند ، با دقت توجه شود کبد عملکرد به شدت محدود شده است ، زیرا روتیگوتین فقط در این حالت می تواند خیلی آرام تجزیه شود. بیمارانی که در اثر مصرف روتیگوتین دچار خواب آلودگی یا حملات خواب می شوند ، نباید رانندگی با وسایل نقلیه یا فعالیتی را انجام دهند که خود یا دیگران را به خطر بیندازد. لکه های پوستی روتیگوتین نیز ممکن است باعث تحریک پوست شود ، اگرچه این واکنش های شدید نیستند ، اما ممکن است زخم یا تاول ایجاد شود. معاینه منظم چشم در هنگام استفاده از روتیگوتین نیز توصیه می شود. در صورت بروز مشکلات بینایی ، توصیه می شود با یک پزشک مشورت کنید.
