محصولات
روتیگوتین به عنوان یک پچ ترانس درمال با قدرت های مختلف (Neupro) به صورت تجاری در دسترس است. در سال 2006 در بسیاری از کشورها به عنوان اولین TTS برای درمان بیماری پارکینسون مورد تأیید قرار گرفت.
ساختار و خواص
روتیگوتین (سی19H25NOS ، مr = 315.5 گرم در مول) یک مشتق آمینوتترالین و تیوفن است که از نظر ساختاری مربوط است دوپامین. این یک ساختار غیر ارگونین است و به عنوان یک آنتیومر خالص وجود دارد. روتیگوتین لیپوفیل است ، مولکول کمی دارد توده، و بنابراین برای ترانس درمال مناسب است حکومت. زیاد است متابولیسم پاس اول و کم دهان دسترسی به زیستی. بنابراین ، هیچ فرم دوز خوراکی در دسترس نیست.
اثرات
روتیگوتین (ATC N04BC09) دارای خواص دوپامینرژیک است. این اثرات به دلیل اتصال به انواع مختلف است دوپامین گیرنده های مرکزی سیستم عصبی. روتیگوتین بیشترین میل اتصال به گیرنده D3 را دارد. ماده فعال به طور مداوم از طریق وصله آزاد می شود پوست در طی 24 ساعت به جریان خون وارد شوید.
موارد مصرف
برای درمان بیماری پارکینسون و سندرم پاهای بی قرار.
مقدار مصرف
با توجه به SmPC. وصله یک بار در روز و در همان ساعت از روز ، بدون در نظر گرفتن وعده های غذایی اعمال می شود و همچنان روی آن باقی می ماند پوست به مدت 24 ساعت سایت باید روزانه تغییر کند. وصله باید برای تمیز ، خشک و بدون آسیب استفاده شود پوست. محل های احتمالی کاربرد شامل شکم ، ران ، باسن یا بازو می باشد. همچنین به زیر مراجعه کنید وصله های پوستی.
موارد منع مصرف
- حساس بودن
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
- قضاوت
- نارسایی شدید کبدی
اقدامات احتیاطی کامل را می توان در برچسب دارو مشاهده کرد.
تداخلات
روتیگوتین توسط چندین ایزوآنزیم CYP متابولیزه می شود. دارو-دارو فعل و انفعالات با توصیف شده اند آنتاگونیست های دوپامین, لوودوپا، افسردگی مرکزی داروهای، و الکل
عوارض جانبی
شایع ترین پتانسیل عوارض جانبی شامل تهوع, استفراغ، واکنشهای سایت برنامه ، خواب آلودگی ، سرگیجه و سردرد.
