دگزازوکسان دارویی است که در پزشکی انسان استفاده می شود. به عنوان بخشی از استفاده می شود شیمی درمانی برای درمان اشکال مختلف سرطان. برای این اهداف ، دگزازوکسان معمولاً با آنترایسایکلین ها تجویز می شود ، که اثر سیتوتوکسیک دگزازوکسان را کاهش می دهد. دگزرازوکسان به دلیل خواص دارویی و همچنین زمینه کاربرد خاص آن ، در گروه داروهای سیتواستاتیک قرار دارد.
دگزرازوکسان چیست؟
دكرازوكسان ماده فعالي است كه در پزشكي انسان استفاده مي شود. نشانه ای برای انجام وجود دارد شیمی درمانی، به همین دلیل است که دگزازوکسان یک داروی اصلی سیتواستاتیک است. این ماده با نام Eucardione نیز شناخته می شود و با نام تجاری Cardioxane به فروش می رسد. در شیمی و داروسازی ، دكرازوكسان با فرمول مولكولی C 11 - H 16 - N 4 - O 4 توصیف می شود ، كه مطابق با توده حدود 268.27 گرم در مول. دكرازوكسان در سال 1964 همراه با چند تركیب دیگر كشف شد و از دهه 1990 در پزشكی انسانی به عنوان عامل سیتواستاتیک مورد استفاده قرار می گرفت. پیش از این ، دكرازوكسان به عنوان ماده رنگی در صنعت نساجی استفاده می شد. امروزه مصوبات در چندین کشور وجود دارد. در هر کشوری که برای آن انسان تأیید شده باشد درمان، دگزرازوکسان مشمول داروخانه و نسخه های مورد نیاز است.
اثرات دارویی بر بدن و اندام ها
دگزرازوکسان به صورت سفید تا سفید مایل به خاکستری وجود دارد پودر در دمای اتاق و بسیار بالا است دسترسی به زیستی تقریباً 100٪ بعد از مصرف در انسان خون، کمتر از دو درصد دارو در پلاسما وجود دارد پروتئین ها به شکل مقید متابولیسم (متابولیسم) دگزازوکسان از طریق کبد و بنابراین کبدی. در ادبیات ، نیمه عمر پلاسمایی داروی سیتوستاتیک - بسته به وضعیت مورد خاص فرد - در حدود دو تا دو ساعت و نیم تنظیم شده است. حذف 42٪ از طریق کلیه و در نتیجه کلیه است. اثرات سیتواستاتیک دگزازوکسان ، که دارو را برای داروی انسانی جذاب می کند ، بر اساس مهار توپوایزومراز II α است. این آنزیمی است که مارپیچ مضاعف DNA انسان را از بین می برد و در نتیجه امکان تکثیر اطلاعات ژنتیکی را فراهم می کند. علاوه بر این ، توپویزومراز II α همچنین تقسیم سلولی را امکان پذیر می کند. از آنجا که دگزازوکسان باعث غیرفعال شدن توپوایزومراز II α می شود ، تقسیم سلول غیرممکن می شود. علاوه بر این ، دگزازوکسان نیز اثرات محافظت از سلول را دارد. اینها بر اساس توانایی پاک کردن داروی سیتوستاتیک است اهن یونها در سلولهای سلولهای قلب. این کار را برای قلب سلولها در ایجاد رادیکالهای سمی ناشی از آنترا سایکلین نقش دارند. بنابراین دگزازاکسان اثر محافظت از قلب نیز دارد.
کاربرد پزشکی و استفاده برای درمان و پیشگیری.
این ماده فعال به صورت سفید تا مایل به خاکستری سفید به بازار عرضه می شود پودر، که از آن محلول تزریق کمی قبل از استفاده تهیه می شود. بر این اساس ، مسیر مشترک از حکومت داخل وریدی است که برای داروی سیتواستاتیک معمول است. معمولاً دكرازوكسان همراه با آنتراسایكلین ها تجویز می شود. در این زمینه ، کمترین تجمعی است مقدار تجویز شده در عمل پزشکی 300 میلی گرم در هر متر مربع از است دوکسوروبیسین یا 540 میلی گرم در متر مربع از اپی روبیسین.
خطرات و عوارض جانبی
از آنجا که دگزازوکسان یک داروی سیتوستاتیک بسیار قوی است ، عوارض جانبی جدی آن ممکن است. این فقط باید تحت نظارت متخصصان مراقبت های بهداشتی مصرف شود. به همین دلیل ، این ماده به طور آزاد در دسترس نیست. علاوه بر این ، باید توجه شود فعل و انفعالات با دیگران داروهای. اگر ماده اصلاً نباید مصرف شود حساسیت یا عدم تحمل شناخته شده باشد یا منع مصرف داشته باشد. چنین موارد منع وجودی در صورتی وجود دارد که حقایق عینی باعث شود برنامه از نظر پزشکی غیرمعقول به نظر برسد ، یعنی منع مصرف شناخته شده باشد. این به ویژه در دوران شیردهی و بارداری. مصرف دگزازوکسان در کودکان و نوجوانان زیر 18 سال نیز منع مصرف دارد ، زیرا احتمال خطر نئوپلازی ، عفونت و مغز استخوان افسردگی. واکنشهای جانبی عمده ای که ممکن است در طول یا اندکی پس از درمان با دگزازوکسان رخ دهد شامل تب ، خستگی شدید ، احساس ضعف عمومی و
اختلالات دستگاه گوارش (GI). اینها عمدتا توسط مشخص می شوند تهوع, استفراغ, اسهال (اسهال) ، یبوست (یبوست) و از دست دادن اشتهاعوارض جانبی دیگر عبارتند از: کم خونی، نوتروپنی ، لکوپنی ، آریتمی قلبی, ترومبوسیتوپنی، آستنی ، و سرگیجه. علاوه بر این، سرفه, سردرد, فارنژیتو پوست واکنش نیز ممکن است رخ دهد. موارد اخیر اغلب با خارش ، لکه های قرمز ، بثورات پوستی ، یا التهاب مکرر ظاهر می شوند سوزش احساسات
