retinaculum flexorum یک رباط است که از نسبتاً قوی تشکیل شده است بافت همبند. این در نزدیکی مچ پا قرار دارد که با اصطلاحات پزشکی آن را کپور می نامند. retinaculum flexorum دهانه خم کننده است تاندون ها در ناحیه دست و به سطح داخلی دست منتهی می شود. همتای retinaculum flexorum در پای انسان وجود دارد که به آن retinaculum musculorum flexorum pedis گفته می شود.
retinaculum flexorum چیست؟
Retinaculum flexorum توسط برخی از متخصصان پزشکی با واژه های رباط مچ دست یا ligamentum carpi transversum مترادف شناخته می شود. در جهان انگلیسی زبان ، نام "رباط مچ دست عرضی" برای retinaculum flexorum معمول است. اساساً ، retinaculum flexorum یک رباط نسبتاً کشیده است که در ناحیه کف دست کشیده شده است. به صورت عرضی به استخوان ریشه دست می رسد. این نام از اصطلاحات لاتین retinaculum برای رباط و flexor برای flexor گرفته شده است. از دیدگاه تشریحی ، retinaculum flexorum رباطی را تشکیل نمی دهد که یک موجود جداگانه را تشکیل دهد. در عوض ، retinaculum flexorum یک رباط است که فاشیای دست را پشتیبانی و تقویت می کند. علاوه بر داروی انسانی ، اصطلاح "retinaculum flexorum" در دامپزشکی نیز استفاده می شود. لازم به ذکر است که این اصطلاح در آنجا برای حفظ رباط ها در ناحیه خم کننده نیز استفاده می شود تاندون ها. این رباط ها ممکن است در ناحیه قوز قرار نگیرند مچ دست. retinaculum flexorum در بالای تونل کارپال واقع شده است. عملکرد اساسی retinaculum flexorum در درجه اول حفظ عضله خم کننده است تاندون ها نزدیک به مفصل حتی هنگام خم شدن یا خم شدن دست. برای این منظور ، retinaculum flexorum ، از جمله موارد دیگر ، از تعداد معینی از محفظه ها تشکیل شده است که به تاندون های عضلات خدمت می کنند. در مرکز به اصطلاح وجود دارد عصب مدیان. در پشت دست ، retinaculum extensorum همتای retinaculum flexorum را تشکیل می دهد. retinaculum entensorum ارتباط نزدیکی با عضلات اکستانسور دارد و از جمله مسئولیت کنترل آنها را دارد.
آناتومی و ساختار
در اصل ، retinaculum flexorum در درجه اول یک رباط تقویت کننده است که از فاشیای پشت حمایت می کند ساعد و دست retinaculum flexorum از اصطلاح eminentia carpi radialis تا eminentia carpi ulnaris امتداد می یابد. در طی فرآیند ، آن همچنین دهانه گل مایع را نیز پوشانده است. به این ترتیب ، retinaculum flexorum باعث ایجاد تونل کارپال معمولی می شود. از retinaculum flexorum غلافهای مختلفی بیرون می آید. اینها با هم یک فن از تاندون ها را تشکیل می دهند که در ناحیه سطح داخلی دست ها قرار دارند. caput superficiale که متعلق به عضله flexor pollicis brevis است ، از retinaculum flexorum ناشی می شود.
عملکرد و وظایف
retinaculum flexorum وظایف و وظایف مختلفی را در دست انجام می دهد و ساعد. در ابتدا ، این یک رباط کاملاً کشیده است که مناطق خاصی را در نزدیکی مفصل دست پشتیبانی می کند. retinaculum flexorum عمدتا از پایدار و محکم تشکیل شده است بافت همبند. مهمترین وظیفه retinaculum flexorum این است که تاندونهای فلکسور را نزدیک مفصل دست در جای خود ثابت نگه دارد. این امر به ویژه هنگامی که دست یا مفصل دست خم می شود بیشتر صدق می کند. دلیل این امر این است که تاندون های مسئول خم شدن از اهمیت زیادی برخوردار هستند و به مفصل دست ادامه می دهند و از موقعیت معمول خود خیلی دور نمی شوند. در واقع ، retinaculum flexorum در نزدیکی تونل کارپ قرار دارد. برای انجام عملکرد بهینه ، retinaculum flexorum از نوعی فن تشکیل شده است که از تاندون های عضلانی پشتیبانی می کند. در قسمت میانی عصب خاصی اجرا می شود که اصطلاح پزشکی آن را می نامند عصب مدیان. علاوه بر این ، retinaculum flexorum همتای retinaculum extensorum را تشکیل می دهد ، که در پشت دست قرار دارد. این امر به ویژه برای عملکرد عضلات اکستانسور در این ناحیه نقش اساسی دارد.
بیماری
انواع شرایط ، آسیب ها و بیماری ها در رابطه با retinaculum flexorum امکان پذیر است. اینها معمولاً رهبری به محدودیت در عملکرد retinaculum flexorum ، به طوری که افراد مبتلا معمولاً در توانایی حرکت دست خود محدود هستند ، مچ دست or ساعد.در موارد متعدد ، به اصطلاح سندرم تونل کارپ در ارتباط با retinaculum flexorum ایجاد می شود. این شرط همچنین توسط برخی از پزشکان به سندرم فشرده سازی متوسط یا سندرم تینل گفته می شود. مخفف مشترک برای سندرم تونل کارپ KTS است اساساً ، این بیماری به اصطلاح سندرم فشرده سازی عصب است که در درجه اول مبتلا به عصب مدیان در ماهی کپور اگر فردی به ویژه از شدت رنج می برد سندرم تونل کارپ، مداخله جراحی معمولاً مورد نیاز است. به عنوان بخشی از این مداخله جراحی ، پزشکان معالج معمولاً رتیناکولوم فلکسوروم را می برند. هدف اصلی این روش جلوگیری از آسیب به عصب مدیان است. علاوه بر این ، از کبودی عصب میانی در محفظه تاندون نیز جلوگیری می شود.
