هیپرپلازی خوش خیم پروستات: آزمایش های تشخیصی

اجباری تشخیص دستگاه پزشکی.

  • تعیین باقی مانده ادرار توسط سونوگرافی
  • سونوگرافی تشخیص کلیه ها ، مثانه و پروستات - برای تعیین اندازه پروستات ؛ حذف از قبل رخ داده است کلیه آسیب یا جلوگیری از سنگ ، تومور و غیره
  • uroflowmetry (شامل تعیین حداکثر جریان ادرار (Qmax) و ایجاد منحنی جریان ادرار) - برای تعیین جریان ادرار در موارد مشکوک به انسداد خروجی مثانه (انسداد در پایه مثانه ، که جریان ادرار را کاهش می دهد یا از آن جلوگیری می کند) در مجرای ادرار) [کاهش حداکثر جریان ادرار و حجم ادرار:
    • حداکثر جریان ادرار (Qmax) از 20 میلی لیتر در ثانیه (40 تا 44 سال) به 11 میلی لیتر در ثانیه (75 تا 79 سال) کاهش می یابد
    • حجم جنین از 355 میلی لیتر به 223 میلی لیتر کاهش می یابد]

اختیاری تشخیص دستگاه پزشکی - بسته به نتایج تاریخ ، معاینهی جسمی, تشخیص آزمایشگاهی و واجب تشخیص دستگاه پزشکی - برای شفاف سازی تشخیص افتراقی.

  • Iv pyelogram (مترادف: IVP ؛ اوروگرام IV ؛ اوروگرام ؛ ارووگرافی IV ؛ اوروگرافی دفع کننده ؛ پیلوگرام دفع کننده ؛ اوروگرام دفع داخل وریدی ؛ تصویربرداری رادیوگرافی از اندام های ادراری یا سیستم مجاری ادراری) - برای تومورها ، سنگها.
  • سونوگرافی پروستات ترانس رکتال (معاینه سونوگرافی پروستات به دلیل ساختار و اندازه آن) [افزایش حجم پروستات:
    • از 25 میلی لیتر (30 تا 35 سالگی) تا 45 میلی لیتر (70 سالگی).
    • حجم منطقه انتقالی از 15 میلی لیتر به 25 میلی لیتر افزایش می یابد (همان گروه های سنی)]
  • تشخیص اورودینامیک (از جمله اندازه گیری مثانه عملکرد در هنگام پر کردن از طریق کاتتر و تخلیه بعدی (تجزیه و تحلیل جریان فشار) برای تمایز اشکال مختلف بی اختیاری ادرار (فشار, بی اختیاری urge همچنین اشکال مخلوط ، مثانه نوروژنیک) - اگر تشخیص اجباری رضایت بخش نیست.
  • اورتروسیتوسکوپی (مجرای ادرار و مثانه آندوسکوپی) و / یا مجاری ادراری (تصویربرداری با کنتراست از مجرای ادرار و مثانه) - در صورت وجود تومور ، وجود سنگ مشکوک است.

یادداشتهای بعدی

  • تصویربرداری از وزیکول منی توسط TRUS (ترانس رکتال) سونوگرافی) ممکن است مشخص کند که آیا مشکلات انزال در مردان مبتلا به مسدودکننده های آلفا به دلیل عدم انقباض وزیکول منی است. در یک مطالعه کوچک ، دو سوم مردان دچار انزال شدند ، احتمالاً به دلیل انقباض ناکافی وزیکولهای منی بود. یک سوم شواهدی از انزال رتروگراد (اختلال عملکرد انزال که در آن مایع منی به عقب به داخل مثانه خارج می شود) داشت.