علائم پاراپلژی
علائم متعددی می تواند در زمینه پاراپلژی. خسارت به نخاع منجر به قطع دستگاه عصبی می شود. بنابراین اینها عملکرد خود را از دست می دهند.
بنابراین ، علاوه بر یک اختلال حساسیت ، عضله نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و منجر به فلج می شود. میزان این فلج ها می تواند متفاوت باشد. از یک طرف ، تعیین کننده در چه سطحی است نخاع خسارت رخ داده است.
یک سندرم مقطعی در ناحیه ستون فقرات گردنی منجر به فلج دست و پا می شود. عضله تنفسی همچنین می تواند تحت تأثیر قرار گیرد. در صورت آسیب در ناحیه ستون فقرات قفسه سینه یا کمر ، بازوها اغلب می توانند به طور عادی حرکت داده شوند ، اما آن قسمت هایی از بدن که در زیر سطح مقطع قرار دارند ، فلج می شوند.
در ابتدای سندرم پاراپلژیک ، اینها فلج شل هستند. دستها و پاها از بدن آویزان است. با این حال ، در روند بیماری ، فلج شل معمولاً به وجود می آید اسپاسم.
این افزایش تن ، یعنی کشش دائمی عضلات است. تخلیه مثانه و روده نیز توسط کنترل می شود نخاع. اغلب در آن آشفته می شود پاراپلژی.
آسیب به نخاع دردناک نیست. با این حال، درد می تواند ناشی از شکستگی مهره یا آسیب ساختارهای بافت نرم باشد. علائم اولیه پاراپلژی به سطح آسیب نخاع بستگی دارد.
علائم عصبی فلج رخ می دهد. در آغاز این موارد فقط به طور موقتی اتفاق می افتند و از نظر شدت متفاوت هستند. نقص های عصبی از یک طرف اختلالات حسی مانند سوزن سوزن شدن است درد یا احساس بی حسی
از طرف دیگر ، بیماران از اختلالات سیستم اسکلتی عضلانی مانند ضعف عضلانی شکایت دارند. در دوره بعدی بیماری ، حتی ممکن است فلج عضله ایجاد شود. علاوه بر اختلالات حرکتی ، در هنگام تخلیه روده یا مثانه.
در صورت بروز چنین علائمی لازم است فوراً با پزشک مشورت کنید ، زیرا پاراپلژی ابتدایی اغلب با یک مداخله جراحی فوری بهبود می یابد. علائم به پاراپلژی کامل و ناقص تقسیم می شوند. در پاراپلژی کامل ، رشته های عصبی نخاع به طور کامل قطع می شوند.
در نتیجه ، مسیرهای هدایت کاملاً قطع می شوند. عضلات مربوطه دیگر نمی توانند توسط سیستم عصبی و بنابراین نمی تواند منتقل شود. فلج نتیجه است.
در یک پاراپلژی ناقص ، تمام رشته های عصبی یک بخش نخاعی قطع نشده است. برخی از سیگنال ها هنوز هم قابل انتقال هستند. بنابراین ، عملکرد باقیمانده عضله حفظ می شود ، حتی اختلالات حساسیت نیز فقط کمتر برجسته هستند.
سو The ظن به پاراپلژی معمولاً توسط شخص مبتلا ابراز می شود. به منظور تأیید این ، پزشک بسته به علت مشکوک ، آزمایشات مختلف و روش های تصویربرداری را در اختیار دارد. اگر حادثه ای رخ داده باشد ، پزشک یا یک تصادف خواهد داشت اشعه ایکس، توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) انجام می شود ، که با آن انجام می شود شکستگی از بدن مهره و خرد شدن نخاع را می توان بر روی تصویر حاصل از آن تشخیص داد. این تصاویر سپس اطلاعاتی راجع به میزان و محل آسیب ایجاد می کند و همچنین در تصمیم گیری در مورد ضرورت یا عدم جراحی کمک می کند.
با این حال ، اگر پاراپلژی به آرامی ایجاد شده باشد ، پزشک معاینه عصبی کاملی را انجام می دهد. این شامل چندین آزمایش برای بررسی حساسیت و قدرت عضلانی است. به منظور حذف یا اثبات التهاب نخاع، یک خون تست ممکن است لازم باشد. تشخیص افتراقی مهم ، فلج ناشی از آسیب به اعصاب در مغز یا توسط خود بیماری عضله. با این حال ، در این موارد ، حساسیت هنوز سالم است.
