عضله تنفسی

مترادف

عضلات تنفسی کمکی

معرفی

تنفس عضلات (یا عضلات کمکی تنفسی) عضلات مختلفی از گروه عضلات اسکلتی هستند که به گسترش یا انقباض عضلات کمک می کنند. قفسه سینه. به این ترتیب ، این عضلات سهم مهمی در ایجاد دارند استنشاق و بازدم تا کنون مهمترین جز of عضلات تنفسی عضله تنفسی است دیافراگم (Lat

دیافراگم) علاوه بر این ، عضلات مختلف از قفسه سینه، شکم و پشت نیز متعلق به تنفس گروه عضلات یک تمایز نادرست بین اصطلاحات ایجاد می شود قفسه سینه تنفس و تنفس شکمی.

عضله تنفسی تنفسی

مهمترین جز component عضلات تنفسی هنگام الهام (استنشاق) به اصطلاح است دیافراگم (دیافراگم) به این دلیل، بیماری های دیافراگم همچنین می تواند مربوط به نفس باشد درد. اصولاً این ساختار نسبت به صفحه ای که از فیبرهای عضلانی تشکیل شده و کمتر یک عضله واقعی است تاندون ها.

دیافراگم در انسان حدود 3 تا 5 میلی متر ضخامت دارد و حفره های قفسه سینه و شکم را از هم جدا می کند. دیافراگم به تنهایی به عنوان عضله تنفسی می تواند بین 60 تا 80 درصد کار عضلات مورد نیاز را انجام دهد استنشاق با قرارداد کافی. به همین دلیل ، دیافراگم "موتور" تنفس به اصطلاح دیافراگم یا شکم در نظر گرفته می شود.

در حالت تنفسی خنثی (یعنی در پایان انقضا) ، دیافراگم وضعیتی را به خود می گیرد که به سمت قفسه سینه برآمده است. در ابتدای استنشاق ، صفحه عضله تاندون تا 35 درصد شروع به کوتاه شدن می کند. در این روند ، یک صافی مشخص و شکل یک شکل مخروط وجود دارد.

در نتیجه این روند و تعامل با سایر اجزای عضله تنفسی ، ناحیه قفسه سینه بسیار بزرگ می شود. در همان زمان ، فعالیت دیافراگم باعث افزایش فشار منفی درون شکاف پلور می شود. علاوه بر دیافراگم ، عضلات بین دنده ای خارجی (Musculi intercostales externi) ، عضلات مقیاس و عضلات در ناحیه ساحلی غضروف (Musculi intercartilaginei) در گروه عضلات تنفسی تنفسی به حساب می آیند.

عضلات کمکی تنفسی در هنگام استنشاق

گرچه دیافراگم مهمترین عضله تنفسی است ، اکسیژن اکثر اوقات فقط با کمک عضلات کمکی تنفسی برطرف می شود. این گروه خاص از عضلات تنفسی عمدتا در ساختارهای استخوانی قفسه سینه ثابت است. به همین دلیل ، عضلات فردی امکان بزرگ شدن ناحیه قفسه سینه و افزایش قابل توجه حجم تنفس را فراهم می کنند.

بر خلاف عضله تنفسی طبیعی ، از عضله تنفسی کمکی نمی توان برای استنشاق یا بازدم در وضعیت طبیعی بدن استفاده کرد. فعال سازی این عضله تنفسی ویژه نیاز به تغییر پیوست و منشا فیبرهای عضلانی دارد. برای اینکه بتوانید از عضلات پشتیبانی کننده تنفس برای پشتیبانی استفاده کنید ، کافی است که بازوها را محکم به ران ، میز یا موارد مشابه فشار دهید.

بنابراین این گروه از عضلات تنفسی ، به ویژه در هنگام فعالیت های ورزشی ، نقش تعیین کننده ای دارند. همچنین تنفس در صورت وجود تنوع را تسهیل می کند ریه بیماریها بیماری های مرتبط در این زمینه شامل احتباس آب در ریه ها (ادم ریوی) ، آسم و اسکار در ریه بافت (فیبروز ریوی). مهمترین نمایندگان این گروه از عضلات تنفسی عبارتند از

• عضلات بلند کننده دنده (Musculi levatores costarum) ،
• عضله اره قدامی (musculus serratus anterior) ،
• عضله اره خلفی و خلفی تحتانی عضله (musculus serratus poserior superior et inferior) ،
• عضله بزرگ و کوچک سینه (Musculus pectoralis minor et major) و
• عضله بین استرنوم و ماستوئید (عضله استرنوکلئیدوماستوئید).