درمان | سندرم گیلن باره (GBS)

درمان

این درمان به صورت علامتی و تحت نظارت شدید پزشکی انجام می شود. این بدان معنی است که عملکرد قلب و به ویژه ریه ها به طور مداوم کنترل می شوند. در صورت لزوم ، الف راهنما و تنفس ممکن است لازم باشد.

تغذیه ممکن است لازم باشد با استفاده از مواد مغذی و مایعات از طریق a رگ (تزریق) علاوه بر این ، فیزیوتراپی ، مراقبت های روانشناختی و اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از زخم فشار ، خون تشکیل لخته (ترومبوز) ، سفتی مفصل (انقباضات) و ذات الریه از اجزای مهم درمانی هستند. دارو درمانی شامل تجویز با دوز بالا از آنتی بادی (7-S-immunoglobulin G 0.4g / kgkgKG / day) از طریق a رگ برای 5 روز

کورتیزون آماده سازی فقط در فرم مزمن سندرم گیلن-باره استفاده می شود. اگر بیماری پیشرفت کند و توانایی راه رفتن به شدت محدود شود (مسافت پیاده روی کمتر از 5 متر بدون کمک) ، پلاسمفرز 5 بار در هر 2 روز انجام می شود. در پلاسمافرزیس ، خون مایعات (پلاسما) از سلولهای خون جدا می شود. سپس می توان پلاسما را خالص کرد و همراه با سلول ها به بیمار برگرداند. متناوباً ، سلول ها می توانند همراه با پلاسمای خارجی ، جایگزین پلاسما و غیره برگردانده شوند. پلاسمافرزیس منجر به بهبود سریع علائم و کوتاه شدن آن می شود تهویه زمان.

پیش بینی

بهبودی هفته ها تا ماه ها به طول می انجامد. نقص های عصبی به ترتیب معکوس برگشت می کنند. کشندگی (مرگ و میر) به مراقبت بستگی دارد و در حال حاضر زیر 5٪ است.

از نظر پیش بینی نامطلوب است تهویه تعهد بیش از یک ماه. در حدود 70٪ موارد ، سندرم گیلن باره با ضعف های حرکتی و نقص رفلکس بهبود می یابد ، اما بدون اینکه مانعی در زندگی روزمره ایجاد کند. 5 - 15٪ معلولیت های مختل را حفظ می کنند. در حدود 4٪ موارد ، پس از ماهها یا سالها ، بیماری دوباره ظاهر می شود (عود).

عوارض

دستگیری قلبی (آسستول) عارضه ای از سندرم گیلن باره است که به علت اختلال هدایت سلولهای عصبی در قلب. با توجه به تغییر پاتولوژیک رشته های عصبی خاص (نوروپاتی اتونوم) ، که مسئول یک قلب سرعت متناسب با شرایط ، قلب از ریتم خارج می شود. نتیجه این است آریتمی قلبی، که در آن قلب خیلی سریع می تپد (تاکی کاردی) ، خیلی آهسته (برادیکاردی) یا دیگر اصلا (آسستول).

در این شرایط ، الف راهنما or احیا (احیا) ممکن است برای مدت زمان خاصی لازم باشد. از آنجا که تغییر پاتولوژیک در رشته های عصبی خاص (نوروپاتی اتونوم) نه تنها بر روی آن دسته از فیبرهایی که به قلب منتقل می شوند تأثیر می گذارد ، بلکه به عنوان مثال ، آنهایی که به ریه ها منتقل می شوند نیز ممکن است فلج تنفسی ایجاد شود. در این صورت بیمار باید از تهویه هوا اطمینان حاصل کند تا از اکسیژن کافی به ریه ها اطمینان یابد. فلج (پارسیس) که در سندرم گیلن-باره رخ می دهد می تواند منجر به تشکیل خون لخته ، ترومبوز و ریوی آمبولی زیرا خون به دلیل کمبود حرکت راحت تر لخته می شود. عدم ورزش همچنین باعث ایجاد زخم های تحت فشار می شود (زخم بستر ، دیکوبیتوس) ، سفتی مفصل (انقباضات) و ذات الریه.