دکوبیتوس

اصطلاح معروف decubitus به مرگ موضعی پوست و بافت نرم زیرین آن به دلیل کاهش اکسیژن رسانی به بافت در نتیجه فشار اشاره دارد.

مترادف

زخم فشار ، گودال بستر ، دهلیزی زخم، Lat decumbere (دراز کشیدن)

نشانه ها

بسته به آسیب بافتی ، دکوبیتوس به چهار درجه تقسیم می شود. درجه I: قرمزی پوست در ناحیه سطح پوست آسیب ندیده وجود دارد. علاوه بر قرمزی ، دائماً گرم شدن پوست مشاهده می شود.

درجه II: لایه های سطحی پوست آسیب دیده است. پوست نقص سطحی در نقطه فشار نشان می دهد که با تاول زدن و سایش پوست خود را نشان می دهد. درجه III: در مرحله III آسیب عمیق بافت نرم قابل مشاهده است.

آسیب بافتی واضحی وجود دارد که به عضله و بافت استخوان گسترش می یابد ، اگرچه استخوان هنوز سالم است. درجه IV: آسیب عمیق بافتی قابل مشاهده است و به استخوان می رسد. می توان دكوبیت را به 3 مرحله تقسیم كرد: مرحله A: زخم تمیز است و با بافت گرانول پوشانده شده است.

در این مرحله نکروز یافت نمی شود. مرحله B: زخم چرب است و با بافت گرانول پوشانده شده است. هیچ نفوذی در بافت اطراف وجود ندارد.

در این مرحله نکروز یافت نمی شود. مرحله C: زخم دارای پوشش چربی از بافت دانه بندی است. نفوذ به بافت اطراف وجود دارد. این مرحله امروزه در ترکیب با عفونت های عمومی یافت می شود

ایجاد زخم فشار

بار فشاری بر روی بافت از اهمیت تعیین کننده ای برای توسعه دهانه برخوردار است زخم. اگر فشار روی بافت زیر باشد مویرگی فشار 25-35 میلی متر جیوه ، بسته شدن ونول ها (خون عروق منجر به قلب) با ایجاد اختلال در ایجاد می شود سیستم قلبی عروقی. این اختلال گردش خون هنوز هم باید اصلاح شود (برگشت پذیر). با این حال ، اگر مقادیر فشار بیش از 35 میلی متر جیوه باشد ، نه تنها ونول ها بلکه آتریول ها نیز هستند (خون عروق دور شدن از قلب، یعنی غنی از اکسیژن) از نزدیک و بسته به زمانی که فشار بر روی بافت وارد می شود ، یک تأمین کمبود وجود دارد و در نهایت بافت مربوطه از بین می رود.

علل

تعدادی از عوامل وجود دارد که باعث ایجاد یک زخم فشار می شود:

• بیماری های عروقی
• سن پیشرفته
• چند بیماری (وجود بیماری های مختلف جدی)
• مدفوع و بی اختیاری ادرار
• بستری شدن
• کشکسی (لاغری)
• دیابت شیرین
• از دست دادن پروتئین در بیماری های مختلف
• مراحل طولانی جراحی
• بیماری های شدید زمینه ای

سایتهای Predilection = سایت وقوع مکرر

در بیش از 80٪ موارد ، یک دکوبیتوس بر روی باسن ایجاد می شود ، یعنی تروکانتر بزرگتر سر از ناحیه فیبولا ، قسمت خارجی یا داخلی مچ پا یا پاجوش

تشخیص

اقدامات تشخیصی علاوه بر معاینه بالینی دقیق شامل: اشعه ایکس برای رد کردن استئومیلیت (التهاب استخوان) و سواب های زخم برای ارزیابی آسیب بافتی. در اندام تحتانی ، بیماری انسداد شریانی مزمن و پولیروپاتی همچنین باید مستثنی شود.