کروم بر کربوهیدرات ، چربی و متابولیسم پروتئین (پروتئین) به عنوان یک جز essential اساسی به اصطلاح تأثیر می گذارد گلوکز ضریب تحمل (GTF).
تأثیر بر عملکرد انسولین - بهبود تحمل گلوکز
گلوکز عامل تحمل نشان دهنده شکل فعال بیولوژیکی کروم است. ساختار دقیق آن هنوز به روشنی روشن نشده است. به نظر می رسد GTF از یک یا چند مجتمع کروم سه ظرفیتی مشابه تشکیل شده است. دو مولکول ها ویتامین B3 (نیکوتین اسید) و هر یک از مولکولهای گلیسین ، سیستئین و نمک اسید گلوتامیک - اسید گلوتامیک - به یک اتم کروم متصل می شوند. بعلاوه ، مشکوک به آسپارتات است - آسپارتیک اسد - همچنین می تواند یکی از اجزای GTF باشد. این با مطالعه بر روی بافتهای مختلف که یک الیگوپپتید متصل به کروم با وزن مولکولی پایین 1,500 مورد جدا شده است ، تأیید شد. این شامل گلیسین است ، سیستئین, نمک اسید گلوتامیک و آسپارتات توسط وینسنت "کرومودولین" نامگذاری شد. کرومودولین از طریق فعال سازی آنزیم خاصی عمل می کند. این ماده وظیفه فعال سازی فعالیت تیروزین کیناز را دارد انسولین گیرنده به این ترتیب GTF حاوی کرومودولین اتصال آن را کنترل می کند انسولین، یک گلوکز-پایین آوردن (خون قندپایین آورنده) هورمون پپتید ، به انسولینگیرنده خاص. در نهایت ، این عمل انسولین را در سلولهای هدف تقویت می کند و جذب گلوکز و اسیدهای آمینه به کبد، عضلات و سلولهای چربی ، در نتیجه مقادیر گردش خون گلوکز ، انسولین و همچنین کاهش می یابد گلوکاگون - هورمون پپتیدی افزایش دهنده گلوکز - در سرم پس از بارگذاری گلوکز. در نتیجه افزایش هجوم گلوکز و اسیدهای آمینه به کبد، عضله و بافت چربی ، گلیکوژن داخل سلولی ، پروتئین و سنتز تری گلیسیرید تحریک می شود. فرضیه های دیگر برای فعال سازی عملکرد انسولین توسط کروم:
- Cr + 3 به عنوان م componentلفه ای از فاکتور تحمل گلوکز باعث ایجاد مجتمع های گیرنده انسولین - انسولین می شود که تعاملات بین انسولین و بافت های حساس به انسولین را امکان پذیر می کند.
- کروم از طریق تأثیر بر بیان ژن ، تشکیل مولکولی را تنظیم می کند که عملکرد انسولین را افزایش می دهد
تأثیر بر مشخصات لیپیدی - تری گلیسیرید, LDL و HDL عنصر کمیاب اساسی کروم قادر به کاهش چربی است غلظت از کل و LDL کلسترول و سطح تری گلیسیرید. در همان زمان ، کروم باعث سرم می شود HDL کلسترول برای افزایش. بنابراین ، عنصر کمیاب از تشکیل پلاک های آترواسکلروتیک از رسوبات جلوگیری می کند خون لیپیدها، ترومبوز ، بافت همبندو کلسیم-در دیوارهای خون عروقکمبود کروم ممکن است با علائم زیر همراه باشد:
- کاهش تحمل گلوکز (اختلال در استفاده از گلوکز).
- کاهش 50 درصدی در ترکیب گلوکز با عضلات و کبد گلیکوژن
- هیپرگلیسمی (افزایش سطح گلوکز خون).
- هیپرلیپیدمی (اختلال متابولیسم لیپید) - افزایش سرم LDL و سطح تری گلیسیرید.
- ناهنجاری های نیتروژن متابولیسم
- کاهش وزن
در بیمارانی که طولانی مدت هستند تغذیه تزریقی که شکایت کرد هیپرگلیسمی با نوروپاتی محیطی (بیماری محیطی) سیستم عصبی) ، آتاکسی (اختلالات تعادل مقررات و هماهنگی حرکت) ، و کاهش وزن ، اثر مفید کروم در تحمل گلوکز کشف شد. تحمل گلوکز به معنای توانایی تحمل دریافت مقدار مشخصی از گلوکز بدون سطح گلوکز خون و ادرار پاتولوژیک (غیر طبیعی) است. تحت کروم حکومت، بهبود چشمگیری در علائم مشاهده شد. به طور کلی ، مصرف وریدی> 20 میکروگرم کروم در روز استاندارد برای تغذیه تزریقی.
تأثیر بر دیابت شیرین
کروم همچنین به عنوان فاکتور تحمل گلوکز برای بیماران دیابتی نقش اساسی دارد. دیابتی ها اغلب از کمبود کروم رنج می برند - کروم کم در بدن رژیم غذایی - در نتیجه که فاکتور تحمل گلوکز فقط می تواند به طور ناکافی تشکیل شود. به دلیل تأمین کم کروم یا GTF ، دیابت mellitus معمولاً همراه است هیپرگلیسمی (افزایش سطح گلوکز خون). هرچه میزان اختلال متابولیسم گلوکز (عدم تحمل گلوکز) افزایش می یابد ، نیاز به کروم در بیماران دیابتی افزایش می یابد. یک رژیم دیابتی که با مکمل کروم تقویت شده منجر به مشاهدات زیر است:
- تحمل گلوکز بهبود یافته
- افزایش (روزه داری) سطح گلوکز خون
- کاهش سطح انسولین
- سطح کلسترول کل و تری گلیسیرید را کاهش دهید
- افزایش سطح کلسترول HDL
مطالعات بیشتر در بیماران دیابتی بزرگسال بهبود قابل توجهی در دیابت کنترل با روزانه حکومت از 180-1,000 میکروگرم کروم. با این حال ، یک متاآنالیز اخیر در 15 آزمایش بالینی تصادفی هیچ اثری از کروم مکمل بر غلظت گلوکز یا انسولین در افراد غیر دیابتی پیدا نکرد. بر اساس برخی از مطالعات از چین بررسی شده در این متاآنالیز ، تأثیر مربوط به کروم در بیماران دیابتی بی نتیجه ارزیابی شد.
اهمیت در کاهش وزن
گفته می شود عنصر کمیاب اساسی کروم دارای اثر کاهش وزن است - اما در مقایسه با ورزش ، این اثر بسیار ناچیز است. به عنوان مثال ، مطالعه ای بر روی 154 فرد بالغ که روزانه 200 و 400 میکروگرم پیکولینات کروم دریافت می کردند ، به ترتیب بیش از یک مدت زمان 10 هفته با کالری محدود رژیم غذایی نسبت بیشتری از بدن لاغر را نشان داد توده (توده بدون چربی بدن) ، به ویژه توده عضلانی ، و از دست دادن چربی بدن. در مقابل ، در مطالعه دیگر 33 اضافه وزن زنانی که روزانه 200 میکروگرم کروم پیکولینات به مدت 12 ماه با فشار خون پایین مصرف می کردند رژیم غذایی، هیچ تاثیری بر وزن بدن یا ترکیب بدن مشاهده نشد.
