آنتاگونیست گلوکاگون | تحویل انسولین

گلوکاگون آنتاگونیست

برخلاف انسولین، که پایین می آورد خون سطح قند ، هورمون گلوکاگون مقدار قند خون را افزایش می دهد. همتای مستقیم آن است انسولیناست. پس گلوکاگون یک هورمون کاتابولیک است که تجزیه و آزاد می شود قند موجود در ذخایر انرژی مانند کبد.

همچنین برخی را فعال می کند آنزیم ها که به تجزیه چربی کمک می کند. گلوکاگون همچنین در تولید می شود لوزالمعده، منتشر شده در خون و سپس توسط گیرنده ها به سلولها متصل می شوند. از طریق اتصال ، انرژی در سلول ها ذخیره می شود ، به ویژه در چربی و کبد سلول ها ، خراب می شوند

بنابراین اگر ما مدتی غذا نخورده ایم ، مثلاً شب ها و مستقیماً انرژی کافی بدن خود را تأمین نکرده ایم ، گلوکاگون آزاد می شود. آنزیم متابولیسم قند ، که توسط آن تحریک می شود انسولین، توسط گلوکاگون مهار می شوند و بالعکس. بنابراین آنها ایجاد می کنند تعادل که بسیار دقیق تنظیم شده است. این از ما محافظت می کند از داشتن قند کم یا زیاد در قند خود خون و نمونه خوبی از تعادل که باید به طور مداوم حفظ شود تا بدن ما به طور کامل کار کند.

تأثیر روی سطح قند در خون

شکر تأمین کننده اصلی انرژی در بدن انسان است. بنابراین ، متابولیسم تضمین می کند که مقدار مشخصی از آن همیشه آزادانه در خون موجود باشد تا در صورت لزوم به سرعت در دسترس باشد. اگر اینگونه نبود ، هر بار که سلول ها به قند احتیاج داشتند ، ابتدا باید یک مخزن ذخیره می شد ، قند باید در خون جذب شده و سپس به سلول های مورد نیاز آن برگردانده شود.

این خیلی ساده طول می کشد. چه زمانی خشک دهن، غلظت قند ، یعنی قند خون سطح ، باید کمتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر باشد ، یعنی کمتر از 1000 میلی گرم در لیتر باشد.

اما بعد از غذا این مقدار چندین برابر افزایش می یابد. برای خارج شدن قند آزاد از خون ، به انسولین نیاز است که همانطور که در بالا توضیح داده شد ، میزان آن را کاهش می دهد قند خون با اجازه دادن به سلولها برای جذب قند ، دوباره سطح آنها را افزایش دهید. بنابراین ، در شرایط استرس زا مانند تست کلاس یا ورزش ، می تواند به خوردن قند خالص به شکل گلوکز کمک کند. لازم نیست در روده تجزیه شود ، اما می تواند خیلی سریع در خون جذب شده و در نتیجه مقدار قندی را که به طور آزاد برای مصرف مستقیم در دسترس است ، افزایش دهد.

در صورت مقاومت به انسولین چه اتفاقی می افتد؟

اگر انسولین دیگر هیچ تاثیری بر روی سلول ها ندارد و بنابراین دیگر قادر به کاهش میزان آن نیست قند خون سطح ، این نامیده می شود مقاومت به انسولین. این می تواند دلایل مختلفی داشته باشد ، که هنوز هم تا حد زیادی ناشناخته است. از آنجا که مقاومت به انسولین اساس برای است دیابت ملیتوس نوع 2 ، تحقیقات فشرده ای در این زمینه انجام می شود.

مسلم است که نوع 2 دیابت با شدید همراه است اضافه وزن و مطمئناً از نظر ژنتیکی نیز مستعد است. گمان می رود یا گیرنده ها دیگر به درستی به اتصال انسولین واکنش نشان نمی دهند و یا اینکه آنها دیگر به تعداد کافی تولید نمی شوند. همچنین ممکن است بدن تشکیل شود آنتی بادی در برابر انسولین ، که قبل از اتصال به سلولها و عمل ، آن را در خون می گیرد.

با این حال ، نتیجه همیشه یکسان است: انسولین به عنوان ماده سیگنالینگ برای ساخت در گیرنده های قند ، در سلولها وجود ندارد. در نتیجه ، سلول ها فاقد ماده مهم انرژی هستند و غلظت قند در خون به طور خطرناکی افزایش می یابد. سپس قند اضافی به موادی مانند متصل می شود پروتئین ها و چربی های موجود در خون.

آنها در خون جمع می شوند ، خود را به دیواره رگ ها متصل می کنند و از جریان خون روان جلوگیری می کنند. این منجر به آسیب عروقی و در طولانی مدت ، آسیب به بدن ، از جمله می شود کلیه و بیماری های چشم و همچنین آسیب به سلول های عصبی. شما می توانید یک نمای کلی از همه مباحث مربوط به طب داخلی را در بخش Internal Medicine AZ پیدا کنید. - انسولین

• انسولینوما
• دیابت شیرین
• متفورمین
• قند خون
• نظارت بر قند خون
• لانتوس®
• گلوکوفاژ
• شانه Insuman