اینترنورون ، همچنین به عنوان یک نورون سوئیچینگ یا یک نورون میانی شناخته می شود ، یک است سلول عصبی در مرکز سیستم عصبی (CNS) عملکرد اینترنورون تغییر دو نورون با هم است. به معنای باریک ، این یک نورون حسی (آورنده) و یک موتور (ممانعت کننده) است.
interneuron چیست؟
این رشته پزشکی تحت پوشش مغز و اعصاب و علوم اعصاب است. این اصطلاح از کلمات یونانی "inter" = بین و "neuron" = عصب گرفته شده است. اینترنورون ها سلول های عصبی با دستگیره های انتهایی (فرایندها) واقع در یک منطقه مشخص از مرکز هستند سیستم عصبی، جایی که آنها بین دو یا چند سلول عصبی به هم متصل شده اند. آنها آکسون طولانی ندارند و بنابراین قادر به انتقال سیگنال در مسافت های طولانی نیستند. نورون های میانی از تنوع فوق العاده ای متفاوت ، عملکردی و ریخت شناختی برخوردار هستند. نورون های میانی باید با انواع مختلفی از کارها ، از جمله کنترل ورودی و خروجی ، کنار بیایند اصلی سلولهای عصبی (سلولهای اصلی) و تغییر جریان سیگنالینگ بین سلولهای جداگانه. پیچیدگی این وظایف را فقط می توان از طریق معماری عصبی مرکز درک کرد سیستم عصبی، که تاکنون فقط از نظر پزشکی تا حدی قابل درک بوده است. تلاش های مختلفی برای طبقه بندی اینترون ها انجام می شود ، اما تاکنون فقط با موفقیت متوسط ، زیرا هنوز طبقه بندی واحدی در دسترس نیست.
آناتومی و ساختار
نورون ها انواع مختلفی دارند. پزشکی بین نورون های تک قطبی ، دو قطبی ، کاذب قطبی و چند قطبی تمایز قائل می شود. اینها به نورونهای حسی ، نورونهای داخلی و نورونهای حرکتی تقسیم می شوند. آنها در تعامل نزدیک در بدن انسان عمل می کنند. نورون های حسی هستند اعصاب و رشته های عصبی که اطلاعات را به نخاع و مغز با استفاده از گیرنده های اندام حسی نورونهای حرکتی (سلولهای عصبی حرکتی) تکانه ها را از سلول منتقل می کنند مغز و نخاع به عضلات و غدد آنها مسئول یک حرکت منظم بدن انسان هستند. اینترنرون ها بین سلول های عصبی حسی و حرکتی قرار دارند و عملکرد واسطه ای را انجام می دهند. سپس آنها سیگنالهای ورودی را بین مناطق جداگانه بدن منتقل می کنند و این اطلاعات را در مدارهای محلی پردازش می کنند. پزشکی بین اینترن نورون های محلی و بین بخشی تفاوت قائل می شود. سلولهای عصبی بین بخشی معمولاً سلولهای بسیار کوچکتری با اتصالات بسیار زیاد نسبت به نورونهای حرکتی یا نورونهای حسی دارند. این سه نوع نورون به صورت زنجیره ای و شبکه ای مرتب شده اند. ساده ترین عبارت ، قوس رفلکس است. این کوتاهترین ارتباط بین مectorثر و گیرنده در سراسر سلولهای عصبی یک مدار تحریک عصبی تعریف شده را ایجاد می کند. اتصال از آوران (جهت آورنده قدرت) به نورون وابران (جهت انتقال رساننده) در سطح ستون فقرات از طریق یک سیناپس در شاخ قدامی نخاع. به این شکل رفلکس ، قوس رفلکس تک سیناپسی گفته می شود. تأثیرگذار سلولهایی هستند که تأثیر خاصی را ایجاد می کنند. غالباً ، آنها سلولهای عضلانی هستند که در پاسخ به سیگنال ورودی منقبض یا منقبض می شوند. عملکرد قوس رفلکس تمرکز بر پتانسیل های عملکرد ورودی و اطمینان از یک ترتیب منظم از حرکات است. در این حالت ، اطمینان حاصل می کند که عضلات با انقباض نسبت به سیگنال ورودی واکنش نشان نمی دهند. مثالی از همکاری م neurثر نورونهای مختلف: اگر خون گلوکز سطح زیر یک نقطه تنظیم حیاتی قرار می گیرد ، گیرنده های موجود در رگ ها این حالت هشدار دهنده را از طریق اینترونورون ها و نورون های آوران در سیستم عصبی مرکزی گزارش می دهند. از طریق نورونهای وابران ، سیستم عصبی مرکزی به سلولهای بتا لوزالمعده دستور می دهد هورمون ترشح شود انسولین. این ماده سپس از طریق جریان خون به مسیر جریان می یابد کبد، که تبدیل می کند گلوکز به آب- گایکولن محلول و آن را ذخیره می کند. این مکانیسم باعث کاهش گلوکز غلظت در خون.
عملکرد و وظایف
سلول های عصبی اتصال متقابل از نورون های دیگر دریافت می کنند و پس از پردازش ، این سیگنال های تحریکی یا مهاری را به سلول های عصبی پایین دست منتقل می کنند. آنها وظایف حرکتی یا حسی را انجام نمی دهند. نورون های اتصال بین نورون های حرکتی و نورون های حسی به صورت زنجیره های عملکردی یا مدارهای عملکردی واقع شده اند. به عنوان مثال ، در نخاع ، پلی و الیگوسیناپسی واکنش و مهار Renshaw از طریق سلولهای عصبی مدار پیش می رود. این یک مهار معکوس است که در آن نورونهای حرکتی عبور می کنند آکسون وثیقه هایی به اینترنورون های بازدارنده ، که مانع از آن می شوند نورون حرکتی که سیگنال تحریک از آن نشات گرفته است. این منجر به محدودیت مدت زمان تحریک می شود. مغز دارای نورونهای داخلی به شکل نورونهایی با آکسونهای نسبتاً کوتاه (سلولهای گلژی نوع II) است. اینها در مقابل نورونهای برآمدگی با آکسونهای طولانی قرار گرفته اند. سیستم عصبی روده (ENS) دارای اینترونورون های حسی به عنوان مشتقات تاج عصبی است. اینها ، همراه با نورونهای حرکتی و تحریکی حرکتی و حسی ، یک سیستم پیچیده را تشکیل می دهند. به همین دلیل ، اغلب از نورونهای عصبی به عنوان نورونهای مدار یاد می شود زیرا آنها عملکرد میانجی ای را بین نورونهای درگیر انجام می دهند ، سیگنالهای ورودی را بین مناطق مختلف بدن پخش می کنند و داده ها را مانند کامپیوتر با استفاده از مدارهای محلی پردازش می کنند. این سیگنال ها قبلاً توسط گیرنده ها (سلول های حسی) دریافت و به سیگنال های الکتریکی تبدیل می شوند تا اینترنورون ها بتوانند آنها را پردازش کنند. آنها اطلاعات را از منابع مختلف محاسبه می کنند و نتیجه را به سلول پایین دست منتقل می کنند. آنها بزرگترین مجموعه سلولهای عصبی در بدن انسان را تشکیل می دهند. به عنوان مثال ، شبکیه چشم انسان چندین لایه داخلی دارد. اینها سیگنالهای گیرنده های نوری (میله ها و مخروط ها) را که از طریق شبکیه وارد می شوند جمع می کنند و ارزیابی می کنند. در طی این فرایند ، هر اینترنرون با تعداد زیادی گیرنده نوری مرتبط می شود که به نوبه خود با بسیاری از اینترنورون ها مرتبط است.
بیماری
سیستم عصبی مناسب برای حفظ عملکردهای مختلف بدن ضروری است. تبادل مداوم ارتباط بین مغز ، اندام های حسی ، عضلات و سلول های عصبی ما را قادر می سازد تا به موقع به خواسته های محیط خود پاسخ دهیم. این مکانیک ها با کنترل دمای بدن ، تنفس ، خون گردش و حرکت علاوه بر این ، انرژی ، متابولیسم و عملکردهای حسی نیز وجود دارد. عملکرد ویژه سلولهای عصبی پردازش و انتقال تکانه های ورودی است ، به موجب آن واکنش بدن به طور مستقل و بدون درگیری مغز انجام می شود. در عوض ، قوس رفلکس در نخاع وظیفه پردازش اطلاعات را بر عهده دارد. به منظور واکنش سریع به اطلاعات دریافتی ، ضربه ای مستقیماً از نخاع ارسال شده و توسط عضلات درگیر اجرا می شود. به نظر می رسد که این مکانیزم آگاهانه کنترل می شود ، دلیل این امر این است که متعاقباً مغز کنترل این ناحیه عضلانی را به دست می گیرد. سلولهای عصبی به همان اندازه در مهم هستند یادگیری چیزهایی جدید. اگر سیستم عصبی مرکزی دیگر به درستی کار نکند ، یا حتی فقط به میزان محدودی ، این عمل می کند شرط از آنجا که سلولهای عصبی در سراسر بدن یافت می شوند ، می تواند شکایت های مختلفی داشته باشد. این شکایات می تواند اعصاب و روان و فیزیولوژیک باشد ، مانند بیماری های روانی و اختلالات ، برگشت درد، حرکت محدود ، اختلالات عضلانی و روده ای ، یا اختلالات متابولیکی.
