نورونهای حرکتی سلولهای عصبی مسئول تشکیل و هماهنگی حرکات با توجه به محل حرکت سلولهای عصبی ، بین "نورونهای فوقانی" که در قشر مغز واقع شده اند و "نورونهای پایین" که در نخاع.
نورون حرکتی پایین
نورون حرکتی تحتانی در به اصطلاح "شاخ قدامی" جنین قرار دارد نخاع، یک ساختار تشریحی است که به این واقعیت مشهور است که در اینجا پسوندهای سلولهای عصبی فوقانی به سلولهای عصبی تحتانی متصل می شوند. اینها به نوبه خود دارای پسوندهایی هستند که تا عضله پایین می آیند ، جایی که باعث انقباض می شوند. بسته به موقعیت آنها در نخاع (دهانه رحم [در گردن] ، قفسه سینه [در قفسه سینه] ، یا کمر [در ناحیه کمر]) نورون مربوطه مسئول عضله دیگری است. به عنوان مثال ، عضلات بازو توسط نورونهای حرکتی واقع در گردن، در حالی که پا عضلات توسط نورونهای حرکتی واقع در ناحیه کمر خدمت می کنند. بنابراین ، درک دلیل نیز امکان پذیر است پاراپلژی در سطح ستون فقرات گردنی غالباً منجر به کوادریپلژی می شود - فلج دست و پا ، در حالی که پاراپلژی دراز کشیده معمولاً "فقط" منجر به فلج پاها می شود.
نورون حرکتی فوقانی
نورونهای حرکتی "فوقانی" در مغز، دقیق تر در قشر مغز ، در یک قسمت نسبتاً مرکزی ، به اصطلاح "motocortex". به دلیل بارز بودن ، آنها "سلولهای غول پیکر بتز" نیز نامیده می شوند. امتداد آنها (از نظر پزشکی: آکسون) گاهی اوقات تا یک متر طول دارند و به قسمتهای پایین نخاع می رسند. در motocortex ، حرکات آغاز شده و دستورات حرکت به بیرون ارسال می شوند. برای انجام این کار ، سیگنال الکتریکی از نورون بالا حرکت می کند مغز به "نورون پایین موتور" در نخاع ، که سپس به آن متصل می شود.
همی پلژی
مغز آسیب ناشی از از دست دادن نیمکره راست همیشه منجر به از بین رفتن نیمکره چپ می شود. این به این دلیل است که نورونهای حرکتی نیمکره راست مغز به طرف مقابل در سطح مغز عبور می کنند گردن پس از ترک جمجمه، و بنابراین فلج نیز در طرف مقابل انتظار می رود.
