گروه دیامینوپیریمیدین ها شامل مواد مختلف فعال هستند که به صورت پزشکی استفاده می شوند آنتی بیوتیک ها. همه آنها تأثیر منفی مشابهی در رشد دارند باکتری در بدن انسان به دلیل واکنش پذیری کم آنها با اندام های انسانی ، داروهای عالی تولید می کنند. نتایج درمان باعث بهبود سریع و کامل علائم بدون عوارض جانبی قابل توجه می شود.
دیامینوپیریمیدین ها چیست؟
دیامینو پیریمیدین ها ترکیبات آلی دو ماده هستند آمین ها (دیامینو) با حلقه پیریمیدین هتروسیکلیک. این حلقه از چهار حلقه تشکیل شده است کربن اتم که در آن دو نیتروژن اتم ها یکپارچه هستند. بسته به موقعیت دو گروه آمینه ، چهار ساختار مختلف (ایزومرها) حاصل می شوند که با توجه به موقعیت آمین ها: 2,4،2,5-دی آمینو پیریمیدین ، 4,5،4,6-دی آمینو پیریمیدین ، XNUMX،XNUMX-دی آمینو پیریمیدین و XNUMX،XNUMX-دیامینو پیریمیدین. هر چهار ایزومر از نظر شیمیایی یکسان هستند ، اما به دلیل موقعیت های مختلف آمین ، واکنش متفاوتی نسبت به سایر ترکیبات دارند. گروه های آمینه به دلیل وجود بسیار واکنش پذیر (اساسی) نسبت به ترکیبات اسیدی هستند هیدروژن اتمها دیامینوپیریمیدین ها اساس بسیاری از داروها هستند.
عمل فارماکولوژیک
دیامینوپیریمیدین ها مانند اسید فولیک بازدارنده ها اسید فولیک (ویتامین B9) علت بسیاری از ترکیبات مضر است. اسید فولیک همچنین در بدن به پورین تبدیل می شود که می تواند متبلور شود. آنها می توانند شریان ها و مجاری آلی کوچکتر را مسدود کنند. اسید فولیک بسته به نوع متفاوت توسط سلول ها تولید می شود. که در باکتری، از دی هیدروفولات کاهش می یابد. در این فرآیند ، اسید تتراهیدروفولیک تشکیل می شود. دیامینو پیریمیدین ها و مشتقات شیمیایی آنها با مهار آنزیم دی هیدروفولات ردوکتاز در این روند تداخل می کنند. آنها از اتصال ترکیبات مربوطه به آنزیم جلوگیری می کنند. در نتیجه ، اسید فولیک نمی تواند تولید شود. این امر منجر به کاهش اسیدفولیک در سلول باکتریایی و در نهایت مرگ آن می شود. اثر ضد باکتری به طیف گسترده ای از می رسد پاتوژن ها، بنابراین دیامینوپیریمیدین ها نقش مهمی در اشتقاق آن دارند آنتی بیوتیک ها. آنها شبیه به سولفونامیدها در عمل آنها ایزومرها مواد اولیه مشتقات را تشکیل می دهند و بنابراین مانع می شوند مقاومت آنتی بیوتیکی in باکتری.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
از عوامل مختلف مبتنی بر دیامینوپیریمیدین در پزشکی استفاده می شود. داروهایی نظیر تری متوپریم وجود دارد که فقط حاوی دیامینو پیریمیدین است. اما ترکیبی نیز وجود دارد راه حل با سولفونامیدها مانند کوتریموکسازول. پزشکان این دو نوع را از طریق خوراکی برای کنترل باکتری در عفونت های دستگاه ادراری استفاده می کنند. باکتری ها پس از مدت کوتاهی (تقریباً 14 تا 20 ساعت پس از مصرف) می میرند و از بدن دفع می شوند. متوتروکسات یک مشتق است و شبیه اسید فولیک است. سلولهای باکتریایی این ماده را به جای اسید فولیک در سلولها قرار می دهند ، که منجر به تخلیه اسید فولیک و مرگ همان سلول می شود. این توسط پزشکان در درجه اول در استفاده می شود سرطان درمان. دیامینوپیریمیدین ها از این امر جلوگیری کرده اند سرطان سلولها در آزمایشات بالینی گسترش می یابند. مشتقات این ترکیبات در حال آزمایش هستند اما تأیید نشده اند. در بیماری خود ایمنی ، از آن به عنوان سرکوبگر استفاده می شود و از واکنش بیش از حد آن جلوگیری می کند سیستم ایمنی بدن. Iclaprim ، مشتق دیگر ، احتمالاً می تواند برای شکایت باکتریایی از مورد استفاده قرار گیرد پوست علائم. در حال حاضر در مرحله تأیید است (از سال 2016). از مشتقات دیگر دیامینو پیریمیدین ها در استفاده می شود روماتیسم درمان، بلکه مخالف است ریزش مو. دیامینوپیریدین های ساختاری مشابه در درمان بیماری های عصبی استفاده می شود. علاوه بر استفاده از آنها به عنوان آنتی بیوتیک ها، اثر آنها در برابر تک یاخته ها نیز در حال آزمایش است. تک یاخته ها ، بر خلاف باکتری ها ، یوکاریوتی هستند. آنها یک هسته دارند ، که باکتری ها ندارند. دیامینوپیریمیدین ها می توانند مستقیماً در پلاسمای باکتریایی عمل کنند ، در حالی که در تک یاخته ها باید به هسته نفوذ کنند. این اثر مواد م efficثر را پیچیده می کند. با این حال ، مطالعات بالینی نتایج مثبتی را نشان می دهد.
خطرات و عوارض جانبی
تشکیل اسید فولیک برای بدن انسان نیز مهم است. کاهش دی هیدروفولات در سلول ها صورت می گیرد. با این حال ، درمان با دیامینو پیریمیدین به دلیل تأثیر خاص آن بر باکتری ها ، نمی تواند به بدن انسان آسیب برساند. دارو با دیامینو پیریمیدین احتمالاً به اندازه کافی قابل توجه نیست رهبری به آسیب آلی. تولید کنندگان اسید فولیک باکتری حساس تر از تولید آلی هستند. از آنجا که اثر دیامینو پیریمیدین به باکتریها و پروتوزوئا محدود می شود ، این منجر به تحمل بالا می شود. علائم گوارشی پراکنده یا تهوع ممکن است رخ دهد تشخیص در خون بعد از چند ساعت پلاسما فروکش می کند. بدن بعد از حدود 12-14 ساعت دیامینو پیریمیدین را دفع می کند. تاکنون هیچ عارضه جانبی دیگری رخ نداده است.
