ایبوپروفن یک ضد التهاب یا ضد درد غیر استروئیدی است ، یعنی دارویی با عملکرد ضد التهاب و ضد درد. در برخی بیماری ها ، درد و التهاب دیگر یک عملکرد محافظتی یا هشدار دهنده نیستند. در چنین مواردی ، استفاده از داروهای ضد درد ، به عنوان مثال ، با ماده مثر ایبوپروفن، مناسب است.
اثر پزشکی و کاربرد
ایبوپروفن دارویی با عملکرد ضد التهاب و ضد درد است. درد و التهاب بسیار ناخوشایند هستند ، اما عملکردهای محافظتی و هشدار دهنده ای نیز دارند که ممکن است از اهمیت حیاتی برخوردار باشند. مواد پیام رسان (پروستاگلاندین ها) در فرآیند انتقال آزاد می شود درد به سیگنالهای مغز یا سلولهای ایمنی را که با تهاجم می جنگند ، فعال کنید پاتوژن ها. ایبوپروفن برای درمان علامتی درد استفاده می شود ، تب و التهاب، التهاب حاد مفصلی (آرتروز)، شامل نقرس حملات ، و همچنین التهاب مزمن مفصل ، به ویژه آرتریت روماتوئید و مزمن آرتروز، تحریک در آرتروز و اسپوندیلوآرتریت (بیماریهای تحلیل برنده مفصل و بیماری های ستون فقرات) ، بیماری های روماتیسمی التهابی ستون فقرات ، به عنوان مثال بیماری Bekhterev ، آرتروز ستون فقرات ، آرتروز ستون فقرات ، آرتروز ستون فقرات ، آرتروز ستون فقرات. به عنوان مثال انسداد اسپوندیلیت، بیماری های التهابی در بافت نرم روماتیسم و همچنین التهابات و تورم های مرتبط با آسیب دیدگی. ایبوپروفن در بازار به اشکال مختلفی مانند دوز موجود است قرص, کپسول, گرانول، آب میوه کودکان ، شیاف یا پماد. ماده فعال ایبوپروفن مشمول تجویز اجباری داروخانه می شود و تا دوز مشخصی را می توان در داروخانه بدون نسخه خریداری کرد. آماده سازی با محتوای ماده فعال بالاتر ایبوپروفن ، به عنوان مثال ، برای درمان بیماری های روماتیسمی ، به تجویز پزشک نیاز دارد.
تعاملات دارویی
در هنگام مصرف همزمان ایبوپروفن و سایر داروها ممکن است احتیاط ویژه ای لازم باشد. به طور خاص ، ایبوپروفن ممکن است اثرات سایر داروها را تقویت یا ضعیف کند. ترکیب با سایر ضد التهاب غیر استروئیدی داروهای یا باید از داروهای ضد درد جلوگیری شود. با همزمانی حکومت مصرف ایبوپروفن و کورتیکواستروئیدهای خوراکی ، ضد انعقاد خون داروهای، به عنوان مثال ، Marcumar ، SSRIs (برای درمان استفاده می شود) افسردگی) ، یا عوامل ضد پلاکتی ، به عنوان مثال ، ASA ، خطر خونریزی یا زخم شدن دستگاه گوارش وجود دارد. اگر این عوامل رخ دهد ، درمان مصرف ایبوپروفن باید سریعاً قطع شود. استفاده معمول از ایبوپروفن و مسکن ، به ویژه ترکیبی از داروهای حاوی عوامل ضد درد مختلف ، ممکن است رهبری به دائمی کلیه آسیب و نارسایی کلیه. در صورت مصرف ایبوپروفن نباید مصرف شود حساسیت به ماده فعال یا هر ماده دیگری از ایبوپروفن ، آسم در گذشته ، تورم مخاط بینی یا واکنش های آلرژیک از رنج می برد پوست پس از استفاده ، مشخص است خون اختلالات تشکیل ، خونریزی مغزی، زخم معده یا اثنی عشر یا خونریزی ، خونریزی گوارشی یا پارگی معده در گذشته هنگام مصرف ضد التهاب غیر استروئیدی داروهای یا داروهای ضد التهاب (NSAID) ، شدید کلیه or کبد اختلال عملکرد ، شدید قلب ضعف عضلانی ، در سه ماهه آخر موجود بارداری، در حالی که شیردهی ، و کودکان و نوجوانان زیر 15 سال. درمان با ایبوپروفن در بیماران مبتلا به فشار خون, دیابت، بالا کلسترول، بیماران سیگاری و مسن باید تحت نظارت پزشکی در موارد موجه انجام شوند. فقط با توجه دقیق نسبت سود / ریسک باید از ایبوپروفن به طور مشخص استفاده شود بیماری های خود ایمنی، از جمله لوپوس اریتماتوز و مخلوط بافت همبند بیماری ، یا برخی از اختلالات مادرزادی خونساز ، مانند حاد متناوب پورفیری. پس از جراحی بزرگ ، در موارد آلرژی شناخته شده ، مانند موارد قبلی ، توجه ویژه پزشکی لازم است پوست واکنش به داروهای دیگر ، یونجه تب، تورم مزمن مخاط بینی, آسم برونش، بیماری مزمن تنفسی ، مختل شده است کبد or کلیه عملکرد ، و هنگام مصرف ایبوپروفن.
خطرات و عوارض جانبی
مصرف ایبوپروفن ممکن است ایجاد کند سردرد, سرگیجه، عصبی بودن ، معده درد ، خونریزی مخاط معده ، زخم های دستگاه گوارش ، تهوع, استفراغ, اسهالو یبوستبه ویژه ، استفاده از ایبوپروفن به شکل شیاف ممکن است باعث تحریک غشاهای مخاطی ، درد در هنگام اجابت مزاج و ترشحات خونی مخاط شود. در صورت بروز واکنش های آلرژیک شدید ، مانند پوست بثورات ، قرمزی و خارش پوست ، ضایعات مخاطی یا به ندرت واکنش های شدید حساسیت شدید مانند ناراحتی تنفسی تا نارسایی قلبی عروقی و شوک، درمان با ایبوپروفن باید فوراً قطع شود و باید سریعاً به پزشک معالج اطلاع داده شود ، معیارهای. به ویژه دوزهای بالاتر ایبوپروفن ممکن است باعث اختلالات عصبی مرکزی شود خستگی، تحریک پذیری و سرگیجه. در موارد جداگانه ، توانایی واکنش تا حدی تغییر می یابد که مشارکت فعال در ترافیک جاده ای و توانایی کار با ماشین آلات مختل می شود. این به ویژه در مصرف همزمان از الکل. الکل به طور کلی باید در طول درمان با ایبوپروفن اجتناب شود ، زیرا این ممکن است رهبری غیرقابل پیش بینی بودن فعل و انفعالات. خطرات و عوارض جانبی فوق ممکن است در هر بیمار رخ دهد یا نداشته باشد. اگر ایبوپروفن به مدت طولانی مصرف شود ، معاینات پزشکی منظم از این دارو صورت می گیرد خون شمردن، عملکرد کلیه و کبد ارزشها لازم است به خصوص در افراد مسن ، پزشکی نظارت بر و در صورت لزوم مقدار به دلیل تکرار عوارض جانبی ، تنظیم ایبوپروفن لازم است.
