نشانگر و کاربرد
بی حس کننده های موضعی در خدمت مهار کردن درد. بنابراین از آنها برای عملیاتی که بدن ایجاد می کند استفاده می شود درد و در جایی که بیمار بیهوش نشده باشد. در حین بیهوشی، مواد دیگر برای مهار استفاده می شود درد.
چهار نوع وجود دارد بیهوشی موضعی. در سطح بیهوشی، این دارو به سطح پوست (مخاطی) اعمال می شود و از آنجا به رشته های عصبی حساس منتقل می شود. در بیهوشی نفوذی ، دارو معمولاً از طریق سرنگ در بافت تزریق می شود و سپس در ناحیه مورد نظر پخش می شود.
در بیهوشی هدایتی ، دارو نزدیک به تزریق می شود ریشه عصب، بنابراین از انتقال درد جلوگیری می کند. در اینجا بین روشهای محیطی و ستون فقرات تمایز قائل می شوند. رویه های محیطی شامل ، به عنوان مثال ، شبکه بازویی بیهوشی بازو
رویه های نزدیک نخاع شامل ستون فقرات است بیهوشی و بی حسی اپیدورال (همچنین به عنوان بیهوشی اپیدورال شناخته می شود). در بی حسی نخاعی ، از یک کانول استفاده می شود پنچر شدن فضای زیر عنکبوتیه که مایع مغزی نخاعی (مشروبات الکلی) در آن قرار دارد. در اینجا ستون فقرات قرار دارد اعصاب با ریشه های جلو و عقب آنها.
روش بیهوشی اپیدورال مشابه است ، اما کانول به اندازه قبل پیشرفته نیست بیهوشی نخاعی. در حین بیهوشی اپیدورال سوراخ سوراخ (غشای مغزی سخت) سوراخ نمی شود ، بنابراین دارو به عصب نخاع نزدیک می شود تا با انتشار بیهوش شود. تفاوت قاطع بین این دو روش این است که دارو در فضای زیر عنکبوتیه پر از مایع در طی بیهوشی نخاعی از در اتصال و بافت چربی فضای اپیدورال در حین بیهوشی اپیدورال.
به عنوان مثال ، بی حسی نخاعی در ناحیه ستون فقرات کمری ، کل نیمه تحتانی بدن را بیهوش می کند ، در حالی که بی حسی اپیدورال عمدتا شامل ناحیه ای است که ماده بی حس کننده به آن تزریق شده است. آخرین روش وریدی است بیهوشی موضعی، جایی که دارو به داخل تزریق می شود رگ پس از استفاده از تورنیکت. در چشم پزشکی ، بی حس کننده های موضعی توسط سرنگ تجویز می شود ، به عنوان مثال برای عمل در داخل پلک مانند اصلاحات یا برداشتن تومور.
از طرف دیگر ، بیهوشی قطره چشم همچنین به ویژه برای عمل مستقیم روی کره چشم استفاده می شود. آنها همچنین برای بیماری های دردناک مانند آسیب های قرنیه استفاده می شوند. یکی دیگر از زمینه های کاربرد این است اندازه گیری فشار داخل چشم.
از آنجا که فشار مستقیماً به قرنیه وارد می شود ، معاینه بدون ماده بیهوشی امکان پذیر نیست قطره چشم. بی حس کننده های موضعی به صورت پماد نیز موجود است. دقیقاً مانند پودرها ، ژل ها و اسپری ها ، که حاوی هستند مواد مخدر مواد ، آنها برای بیهوشی سطح استفاده می شود. پماد در ناحیه مورد نظر پوست یا غشای مخاطی استفاده می شود.
اکنون جذب شده و به انتهای عصب حساس می رسد ، که پس از آن بیهوش می شوند و بنابراین دیگر احساس درد را منتقل نمی کنند. بی حسی موضعی با استفاده از پمادها معمولاً برای اقدامات جزئی روی پوست یا پوست استفاده می شود مقعد، به عنوان مثال برای درمان بواسیر. نمونه ای از پماد بی حسی موضعی است لیدوکائین پماد ، که علاوه بر اقدامات برای خال کوبی یا سوراخ کردن نیز استفاده می شود.
موارد منع مصرف داروهای بی حسی موضعی ، آلرژی به ماده فعال و محلول وسیعی در پوست آسیب دیده است. این خطر ابتلا به یک اثر سیستمیک نامطلوب را افزایش می دهد ، زیرا بیشتر ماده فعال می تواند به عمق بافت نفوذ کند. درست مانند پمادها ، از اسپری های بی حس کننده نیز برای بیهوشی سطحی استفاده می شود.
این بدان معنی است که شما روی محل مورد نظر اسپری می کنید و مدت کوتاهی صبر می کنید تا بی حسی موضعی اثر می کند این انتهای عصب حساس واقع در پوست یا غشای مخاطی را بی حس می کند. از اسپری ها غالباً در غشاهای مخاطی استفاده می شود دهان و گلو ، به عنوان مثال قبل از عمل های آندوسکوپی یا در دندانپزشک. نمونه ای از a بی حسی موضعی اسپری است زایلوکائین افشانه.
تمام مقالات این مجموعه:
