زیرا کورتیزون به عنوان دارو فقط در دوزهای بالاتر از سطح هورمون طبیعی عمل می کند ، بدن به هورمون اضافی واکنش نشان می دهد. بنابراین عوارض جانبی واکنشهای شبه عادی به محرک های کورتیکواستروئیدی هستند-با افزایش این عوارض ، عوارض جانبی نیز افزایش می یابد. عوارض جانبی در درجه اول با درمان طولانی مدت رخ می دهد ، در حالی که استفاده کوتاه مدت به ندرت مشکل ساز می شود.
اثرات مطلوب درمان کورتیزون.
برخی از عوارض جانبی گاهی اوقات عوارض دلخواه هستند: به عنوان مثال ، سرکوب آن سیستم ایمنی بدن (سرکوب سیستم ایمنی) ممکن است مطلوب باشد ، مانند در درمان دفاع های پرشور در زمینه یک واکنش های آلرژیک، اما ممکن است یک عارضه جانبی جدی نیز باشد و منجر به افزایش حساسیت به عفونت شود.
عوارض جانبی معمولی کورتیزون
عوارض جانبی نامطلوب در نتیجه عملکرد مستقیم هورمون عبارتند از:
- به اصطلاح سندرم کوشینگ با صورت ماه کامل ، گاو نر گردن، قرمزی و شکنندگی صورت پوست عروق.
- افزایش فشار خون
- قند خون افزایش می یابد
- افزایش سطح چربی خون
- افزایش حساسیت به عفونت
- افزایش وزن
- احتباس آب در بافت
- پوکی استخوان: با اينكه کورتیزون به نظر نمی رسد تنها محرک باشد ، در صورت حساسیت ممکن است خطر را افزایش دهد. بنابراین ، قبل از طولانی شدن کورتیزون درمان، لازم است خطر را تعیین کرد پوکی استخوان (تراکم سنجی استخوان) و در صورت لزوم ، برای پیشگیری معیارهای مانند کلسیم حکومت یا مصرف ویتامین D و فلورین
کورتیزون بر مدار تنظیم هورمون ها تأثیر می گذارد.
گروه دیگری از عوارض جانبی بر مدار نظارتی تأثیر می گذارد هورمونبه با تأمین گلوکوکورتیکوئید از خارج ، تولید هورمون خود به خواب می رود و حتی می تواند رهبری به انقباض قشر آدرنال.
این شرط وقتی مشکل ساز می شود درمان قطع می شود ، زیرا مدتی طول می کشد تا تولید خود بیمار دوباره شروع شود. در شرایط استرس زا ، چنین مریضی در معرض خطر قرار می گیرد زیرا قشر آدرنال نمی تواند به اندازه کافی سریع هورمون را تأمین کند.
برعکس ، ممکن است به اصطلاح یک اثر برگشتی ایجاد شود-افزایش عود علائم بیماری در صورت قطع سریع دارو به جای حذف تدریجی آن.
راهنمای دوز مناسب
نتایج کورتیزون درمانی که اکنون به خوبی مورد بررسی قرار گرفته است ، باعث شده است که امروزه از این دارو متفاوت از زمان کشف آن استفاده شود. مقدار مصرف بر اساس شدت تصویر بالینی فردی و پاسخ بیمار تعیین می شود.
بیماریهای حاد عموماً فقط برای مدت کوتاهی درمان می شوند ، در حالی که بیماریهای مزمن معمولاً برای طولانی مدت درمان می شوند. تلاش می شود به بیماران مزمن با کوچکترین کمک شود مقدار که هنوز مثر است
این فرآیند طولانی و دشوار است ، زیرا پس از یک درمان اولیه موفق با دوز نسبتاً زیاد ، فرد سعی می کند دوز ماده فعال را بیشتر و بیشتر کاهش دهد. با این حال ، در دوزهای بسیار کم ، این فرایند فقط می تواند بسیار آهسته و در مراحل بسیار کوچک انجام شود.
همچنین بستگی به بیمار دارد
هدف همیشه این است که عوارض جانبی نامطلوب را تا حد ممکن پایین نگه داریم. برای انجام این کار ، پزشک و بیمار باید با هم همکاری کنند. خود بیمار باید به طور فشرده ای با درمان کورتیزون خود برخورد کند و تا آنجا که ممکن است خود را مطلع سازد تا در مدیریت درمان مشارکت فعال داشته باشد.
این شامل ، از جمله موارد دیگر ، کم نمک و متعادل است رژیم غذایی که در آن محصولات لبنی کم چرب و میوه ها و سبزیجات نقش مهمی ایفا می کنند. ورزش و ورزش نیز به شکایات و عوارض جانبی کمتری کمک می کند.