اثرات جانبی
درمانی با سولفاسالازین می تواند عوارض جانبی مختلفی داشته باشد. مثلا، اسهال، سرگیجه ، سردرد ، بثورات پوستی ، التهاب قلب ماهیچه (میوکاردیت) ، التهاب لوزالمعده (پانکراتیت) و کلیه ممکن است مشکلاتی رخ دهد کبد آنزیم ها ممکن است در افزایش یابد خون (افزایش ترانس آمیناز) و شمارش خون ممکن است تحت درمان تغییر کند.
ممکن است که آن فرد خون تعداد سلول کاهش می یابد ، به عنوان مثال کاهش سلول های قرمز خون (کم خونی) یا خون پلاکت (ترومبوپنی). در موارد نادر ، این نیز می تواند منجر شود آگرانولوسیتوز، یعنی کمبود رنگ سفید خاص خون سلولها (گرانولوسیت ها) ، که تحت شرایط خاص می توانند خطرناک باشند. در بعضی موارد، نطفه تولید در مردان تحت درمان با سولفاسالازین ممکن است کاهش یابد ، که ممکن است منجر به عدم توانایی در بارداری در این دوره شود.
با این حال، این شرط معمولاً طی دو تا سه ماه پس از پایان درمان بهبود می یابد. باروری زنان تحت تأثیر قرار نمی گیرد سولفاسالازین. در صورت بروز عوارض جانبی شدید ، درمان با سولفاسالازین باید سریعاً متوقف شود و در آینده تکرار نشود.
در صورت مصرف همزمان سایر داروها ، ممکن است اثربخشی سولفاسالازین مختل شود. این ، به عنوان مثال ، در مورد اعمال می شود آنتی بیوتیک ها نئومایسین ، ریفامپیسین ، آمپی سیلین و اتامبوتول ، زیرا اینها باعث روده می شوند باکتری تا دیگر دارو به اندازه کافی تجزیه نشود. بنابراین اثر کامل دیگر تضمین نمی شود.
اگر آماده سازی آهن در برابر است فقر آهن به طور همزمان مصرف می شود ، ممکن است جذب سولفاسالازین در روده کاهش یابد. این امر همچنین در مورد برخی از عوامل کاهش دهنده چربی (کلستیرامین ، کلستین) اعمال می شود ، زیرا اینها سولفاسالازین را در روده متصل می کنند و بنابراین مانع جذب آن می شوند. درمان با سولفونیل اوره در نوع 2 دیابت mellitus می تواند تحت اثر سولفاسالازین افزایش یابد ، بنابراین بیش از حد است قند خون کاهش با هیپوگلیسمی (افت قند خون) می تواند رخ دهد. سولفاسالازین همچنین می تواند جذب دارو را کاهش دهد دیگوکسین (برای معالجه استفاده می شود قلب ضعف عضلانی) ، به طوری که اثربخشی خود را از دست می دهد.دیگوکسین و بنابراین سولفاسالازین نباید همزمان ، بلکه در فواصل چند ساعته مصرف شود.
