باکتری مننژیت (مترادف: لپتومنژیت باکتریایی ؛ مننژیت باکتریایی؛ عفونت مننژ ICD-10-GM G00.-: باکتریایی مننژیت، طبقه بندی نشده در جای دیگر) نوعی مننژیت است که ناشی از آن است باکتری. این بیماری می تواند رهبری در مدت زمان کوتاهی به یک سیر شدید بیماری مبتلا شوید. از آنجا که قسمت بیرونی مغز معمولاً تحت تأثیر قرار می گیرد ، نام صحیح باید باشد مننژوآنسفالیت (ترکیب شده التهاب مغز (آنسفالیت) و منینژ (مننژیت)) مننژیت باکتریایی یک فوریت پزشکی مطلق است و باید فوراً در بیمارستان درمان شود! پاتوژن احتمالی بستگی به محیط و سن دارد:
- سرپایی اکتسابی
- نوزادان کمتر از 1 ماه: E. coli ، گروه B استرپتوکوک, لیستریا.
- نوزادان: هموفیلوس آنفولانزا (در صورت عدم حمایت از واکسیناسیون) ، مننژوکوک * (> 50) ، پنوموکوک (استرپتوکوک پنومونیه) و دیگران
- بزرگسالان: پنوموکوک (حدود 50٪) ، مننگوکوک (Neisseria meningitidis) (حدود 30٪) ، لیستریا (به ویژه در افراد مسن ، نقص ایمنی (ضعف دفاعی)) ، مایکوباکتریوم مرض سل (در بیماران اچ آی وی) و دیگران
.
.
- بیمارستانی (بیمارستانی).
- انتروباکتریاسه ، سودوموناس آئروژینوزا ، استافیلوکوک.
- بیماران مبتلا به سرکوب سیستم ایمنی (نقص ایمنی).
شایعترین عوامل ایجاد کننده مننژانسفالیت باکتریایی در بزرگسالان عبارتند از:
- استرپتوکوک پنومونیه و نیسریا مننژیتیدیس.
- لیستریا مونوسیتوژنز (<5٪ موارد).
- استافیلوکوک (1-9٪ موارد).
- انتروباکتری های گرم منفی و سودوموناس آئروژینوزا (<10٪ موارد).
- هموفیلوس آنفولانزا (1-3٪).
شایعترین عوامل ایجاد کننده مننژانسفالیت شیاف در کودکان عبارتند از:
شایع ترین عوامل ایجاد کننده مننژانسفالیت شیاف در نوزادان عبارتند از:
- استرپتوکوک agalactiae (گروه B استرپتوکوک) و لیستریا مونوسیتوژنز.
* در گونه های مننگوکوک (Neisseria meningitidis) ، 13 سروگروپ مختلف شناخته شده است (A ، B ، C ، D ، 29E ، H ، I ، K ، L ، W-135 ، X ، Y و Z). معمولاً فقط گروههای سرم A (عمدتا در کمربند مننژیت آفریقایی) ، B ، C ، W-135 ، Y و بندرت X (همچنین عمدتا در آفریقا) در بیماران تشخیص داده می شود. در آلمان ، سروگروپ B بیشتر در عفونتهای مننژوکوکی (69٪) و پس از آن گروه C (14٪) و Y (6٪) مشاهده می شود. در حدود 50٪ از بیماران مبتلا به عفونت مننگوکوکی ، بیماری به پیشرفت می رسد مننژیت چرکی. در حدود 25٪ ، یک دوره سپتیک بیماری ایجاد می شود ، و یک چهارم دیگر اشکال مختلفی از سپسیس و مننژیت را نشان می دهد (نگاه کنید به بخش "سپسیس مننگوکوک"). پاتوژن از طریق قطره هایی که هنگام سرفه و عطسه تولید می شوند و توسط شخص دیگر از طریق غشاهای مخاطی جذب می شوند (مسیر عفونت) منتقل می شود. بینی, دهان و احتمالاً چشم (عفونت قطره) یا از نظر هوازی (از طریق هسته های قطره ای (آئروسل) حاوی پاتوژن در هوای بازدم). در صورت عفونت با لیستریا مونوسیتوژنز ، منبع باکتریایی نیز ممکن است در گوشت خام یا محصولات لبنی آلوده یافت شود. انتقال پاتوژن همچنین می تواند خونساز باشد (از طریق خون) ، مانند در پنوموکوک ذات الریه، یا مستقیم ، مانند در باز آسیب های مغزی (TBI) دوره کمون (مدت زمان عفونت تا شروع بیماری) معمولاً سه تا چهار روز و برای مننژیت مننژوکوک 2-10 روز است. اوج بروز: بیماری مننگوکوک تا 20٪ موارد افراد زیر 80 سال را درگیر می کند. بروز (فراوانی موارد جدید) تقریباً 1-10 مورد در هر 100,000 نفر در سال است (در آلمان). دوره و پیش آگهی: مننژیت باکتریایی یک اورژانس سپتیک تهدید کننده زندگی است ، که پیش آگهی آن فقط می تواند تحت تأثیر شروع سریع کافی باشد درمان در مرحله حاد. کشندگی (مرگ و میر مربوط به تعداد کل افراد مبتلا به این بیماری) به طور متوسط 10٪ ، مننژیت پنوموکوکی حدود 15-20٪ و مننژیت لیستریا تا 50٪ است. متوسط کشندگی سایر اشکال مننژیت باکتریایی 10-30٪ است. در حدود 25٪ بیماران ، مننژیت سل در 25٪ بیماران HIV منفی و در 67٪ موارد عفونت همزمان HIV (عفونت مضاعف) کشنده است. واکسیناسیون: واکسیناسیون علیه هموفیلوس آنفولانزا نوع b (واکسیناسیون Hib) در دسترس است و توسط STIKO برای نوزادان (از ماه دوم زندگی) و کودکان کوچک توصیه می شود. واکسیناسیون علیه مننگوکوک (گروه های A ، B ، C) موجود است. واکسیناسیون علیه پنوموکوک برای کلیه کودکان (از ماه دوم زندگی) و افراد بالای 2 سال توسط "کمیسیون واکسیناسیون دائمی" (STIKO) در دسترس است. در آلمان ، این بیماری طبق قانون حفاظت از عفونت (IfSG) قابل اطلاع است. در صورت یافتن مدارک آزمایشگاهی اطلاع رسانی باید با نام انجام شود خون/ مشروب در مورد عفونت مننگوکوک ، در صورت سو susp ظن ، بیماری و مرگ و در مورد شواهد آزمایشگاهی Haemophilus influenzae باید اطلاع رسانی با نام صورت گیرد.
