سپسیس مننگوکوک

سپسیس مننگوکوک (ICD-10-GM A39.0: مننگوکوک) مننژیت؛ ICD-10-GM A39.2: سپسیس حاد مننگوکوکی. ICD-10-GM A39. 3: سپسیس مننژوکوک مزمن) عارضه شدید آن است مننژیت (مننژیت) منتقل شده توسط باکتری Neisseria meningitidis (مننگوکوک های نوع A ، B ، C ، Y و W135). تقریباً 70٪ از کل عفونتهای مننژوکوکی ناشی از سروتیپ B و تقریباً 30٪ توسط گروه C ایجاد می شود.

سپسیس مننگوکوک ، همراه با مننگوکوک مننژیت (مننژیت) ، یکی از عفونت های مننژوکوک مهاجم است.

انتقال پاتوژن (مسیر عفونت) از طریق قطره هایی ایجاد می شود که هنگام سرفه و عطسه تولید می شوند و توسط فرد دیگر از طریق غشاهای مخاطی جذب می شوند بینی, دهان و احتمالاً چشم (عفونت قطره) یا از نظر هوازی (از طریق هسته قطره (آئروسل) حاوی پاتوژن در هوای بازدم) ، یعنی حتی با تماس های نسبتاً دور مانند سرفه در جمعیت متراکم یا مکالمه یا بوسیدن).

انتقال از انسان به انسان: بله.

بروز (فراوانی موارد جدید) بیماری مننژوکوک تقریباً 0.5/5 از هر 100,000 نفر در سال است (در کشورهای صنعتی).

دوره و پیش آگهی: سپسیس مننگوکوک تقریباً در 1٪ از کل عفونت های مننگوکوکی رخ می دهد. در 10-20٪ از مبتلایان ، سندرم به اصطلاح Waterhouse-Friderichsen (مترادف: آپوپلکسی آدرنال یا آپوپلکسی فوق فوق کلیه) رخ می دهد ، که در آن علاوه بر سپسیس ، شکست قشر آدرنال (نارسایی حاد آدرنال) نیز وجود دارد. غدد) ، انعقاد مصرفی (تهدید کننده زندگی) شرط که در آن عوامل لخته شدن توسط یک قوی مصرف می شود خون روند لخته شدن ، و در نتیجه تمایل زیادی به خونریزی وجود دارد) و گردش خون شوک.

کشندگی (مرگ و میر مربوط به تعداد کل افراد مبتلا به این بیماری) از عفونت مننژوکوک تقریباً 10٪ است. در مورد سندرم Waterhouse-Friderichsen ، تقریباً است. 35-50٪

در آلمان ، این بیماری طبق قانون حفاظت از عفونت (IfSG) قابل اطلاع است. در صورت مشکوک بودن به بیماری ، بیماری و همچنین مرگ ، این اعلان باید با نام انجام شود.