پارگی فیبر عضلانی شکم | فیبر عضلانی پاره شده

پارگی فیبر عضلانی شکم

در موارد نادر ، پارگی فیبر عضلانی همچنین ممکن است روی شکم ایجاد شود. این فقط در مورد فشارهای شدید اتفاق می افتد ، مثلاً در حین بارداری یا به دلیل سرفه بسیار شدید. چنین پارگی می تواند در درمان بسیار طولانی شود ، مانند عضلات شکمی در حین حرکتهای روزمره همیشه مورد استفاده قرار می گیرند و بنابراین سخت است که از بین بروند.

پارگی فیبر عضلانی و کبودی

پاره شده فیبر عضلانی نه تنها آسیب به فیبرهای عضلانی فردی در عضله است ، بلکه به اطراف آسیب می رساند خون عروقاست. اینها خون عروق از تأمین فیبرهای عضلانی با خون غنی از اکسیژن و مواد مغذی اطمینان حاصل کنید. اگر خون عروق هنگام پارگی رشته های عضلانی آسیب دیده ، خون وارد بافت اطراف می شود و منجر به تشکیل هماتوم می شود.

La کبودی لزوماً نباید از خارج ، به عنوان پاره ، قابل مشاهده باشد فیبر عضلانی می تواند در نقاط مختلف عضله واقع شود. اگر فیبرهای عضلانی پاره شوند که مستقیماً زیر پوست قرار دارند ، کبودی معمولاً دو تا سه روز پس از جراحت قابل مشاهده است. با این حال عضله پاره شده فیبر همچنین می تواند در اعماق عضله واقع شود ، در این حالت کبودی از بیرون دیده نمی شود.

با این وجود ، محل عضله پاره شده فیبر را معمولاً بدون کبودی قابل مشاهده می توان تعیین کرد. در بعضی موارد تغییرات ساختاری محسوسی به شکل a وجود دارد دندانه یا شکاف در عضله ، در موارد دیگر روشهای تصویربرداری مانند توموگرافی مغناطیسی (MRT ، چرخش هسته ای) یا سونوگرافی (سونوگرافی) استفاده می شود. کبودی نباید خیلی زود با ماساژ درمان شود ، زیرا سلولهای کبودی می توانند به سلولهای استخوان مانند و نوعی er erVerknöcherung transform تبدیل شوند (میوزیت Osificans) می توانند در عضله ایجاد شوند.

این می تواند منجر به اختلالات عملکردی قابل توجهی در عضله شود. اگر یک عضله به طور جدی آسیب دیده باشد ، ممکن است لازم باشد کبودی که تشکیل شده است ، با جراحی برداشته شود فیبر عضلانی پاره شده اصلاً می تواند خوب شود. این به این دلیل است که عضلات توسط پوست عضلات محکم احاطه شده اند ، که از گسترش کبودی در یک منطقه بزرگ جلوگیری می کند و فشار در پوست عضلات افزایش می یابد.

تحت شرایط خاص این می تواند منجر به سندرم محفظه شود ، الف شرط اگر به موقع از طریق جراحی فشار برداشته نشود ، می تواند منجر به اختلالات عصبی عضلانی یا آسیب به بافت و اندام شود. آسیب های عضلانی به طور مکرر در ورزش رخ می دهد. متداول ترین نوع آسیب ها در ناحیه عضلانی آسیب هایی است که در افراد مختلف متفاوت است.

هر سه نوع آسیب ذکر شده به دلیل اختلال عضلانی است ، همزمان با بروز جبران خسارت عضلانی ، مثلاً به صورت خستگی عضلانی. یکی از آنها صحبت می کند فشار عضله وقتی عضله بیش از حد طبیعی خود کشیده شود. ساختار آناتومیکی عضله هنگام کشش تغییر نمی کند.

فقط وقتی بیش از این نیرو یا بار عضله ادامه یابد فشار عضله صدماتی مانند عضله پاره شده فیبرها ، بسته های عضلانی پاره شده یا حتی عضلات پاره شده رخ می دهد. در صورت پارگی فیبر عضلانی ، رشته های بسیار کوچک پارگی عضله ، در حالی که در مورد پارگی عضله ، عضله به طور کامل قطع می شود. از آنجایی که عضله به طور کامل کاملاً مقاوم است ، پارگی عضله فقط زمانی اتفاق می افتد که عضله تحت حداکثر فشار باشد و معمولاً آسیب دیده باشد. تمام آسیب هایی که در بالا توضیح داده شد باید به نقص در عملکرد عضلات نسبت داده شود ، مانند خستگی عضلات ، عدم تعادل در متابولیسم یا اضافه بار در نتیجه ارتباط معیوب بین دستگاه های عصبی و عضلات. فشار عضلانی, فیبر عضلانی پاره شده و عضله پاره شده یکی از آسیب های عضلانی است که فقط در شدت آسیب متفاوت است.

• عضلات کشیده
• رشته های عضلانی پاره شده و
• عضله پاره شده