تشخیص
تشخیص اولیه معمولاً بر اساس علائم مشخصه قابل انجام است. برای روشن شدن بیشتر بیماری های احتمالی دیگر (تشخیص افتراقی) ، اشعه ایکس از ستون فقرات و لگن پایین معمولاً انجام می شود. خون آزمایشات با تمرکز بر پارامترهای التهاب و روماتیسم سرولوژی و همچنین معاینه ادرار نیز می تواند انجام شود. با معاینه مغز و اعصاب و MRI و همچنین تشخیص می توان تشخیص بیشتری داد کولونوسکوپی.
دلایل احتمالی دیگر که یک علامت شناسی را یادآور می کند سندرم ایلیوپسواس می تواند به عنوان مثال ، انسداد مفصل ساکروایلیاک ، دیسک فتق کمر یا سندرم محفظه باشد (حبس عصب ران) گرچه موارد اخیر در بیشتر موارد با اختلالات حساسیت همراه است. از یک ایلیوپسوی ساده التهاب تاندوناز سندرم ایلیوپسواس به دلیل ماهیت درد. درحالیکه در التهاب تاندون در مدت زمان طولانی به آرامی جمع می شود ، سندرم ایلیوپسواس ناگهانی و چاقوکشی است.
پیش بینی
پیش آگهی با یک درمان هدفمند کاملاً خوب است ، بسته به میزان بیماری ، پس از حدود 6-8 هفته می توان عضله را دوباره به طور کامل تمرین داد. در این مدت ، لازم است در برنامه تمرینی معمولاً استراحت کنید. با این حال ، پس از پایان درمان ، توصیه می شود اقدامات پیشگیرانه منظمی مانند کشش تمرینات و تمرینات هدفمند برای تقویت M. iliopsoas انجام شود. در سالهای اخیر ، نشان داده شده است که با ابتلا به هر قسمت اضافی بیماری ، خطر ابتلا به سندرم ایلیوپسواس افزایش می یابد.
پیشگیری
بروز سندرم ایلیوپسواس اغلب به دلیل حرکت نادرست و بیش از حد عضله است. یک برنامه گرم کردن فشرده قبل از ورزش واقعی ، و همچنین گسترده کشش قبل و بعد از آموزش ، بهترین راه برای جلوگیری از سندرم ایلیوپسواس است. به ویژه ورزشکاران رقیب باید مراقب باشند جلسات تمرینی فشرده را با استراحت استراحت قطع کنند و روزهای استراحت را در برنامه تمرینی خود قرار دهند.
به طور کلی ، یک ورزش متوسط و منظم تر به وضوح نسبت به فشار بیش از حد ارجح است سلامت نقطه نظر. به عنوان یک بازیکن فوتبال ، رقصنده یا ورزشکار ، تقویت هدفمندی M. iliopsoas نیز باید در نظر گرفته شود. به عنوان نمونه می توان به تمرینات "Hollow Rocks" و "L-Sit" اشاره کرد.
