کدام داروها به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی تعلق دارند؟ | داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

کدام داروها به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی تعلق دارند؟

بسیاری از مواد مختلف را می توان تحت اصطلاح سرکوب کننده سیستم ایمنی خلاصه کرد. آنها از طریق سازوکارهای مختلف بر روی اجزای مختلف سیستم عمل می کنند سیستم ایمنی بدن و بنابراین به گروههای مختلفی تقسیم می شوند. احتمالاً بیشترین گروههایی که بیشترین استفاده را می کنند گلوكوكورتيكوئيدها.

علاوه بر این ، مهار کننده های کلسینورین و مهار کننده های mTOR به عنوان سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده می شوند. این مواد با مهار مسیرهای سیگنالینگ سلولی اثر خود را اعمال می کنند. علاوه بر این ، عوامل سیتوستاتیک با متوترکسات به عنوان عامل اصلی آنها استفاده می شود.

علاوه بر این ، مونوکلونال آنتی بادی یا مواد بیولوژیکی ، که در آزمایشگاه تولید می شوند ، به گروه بزرگی از داروهای سرکوب کننده ایمنی. در ادامه ، سرکوب کننده های سیستم ایمنی که قبلاً ذکر شد ، با مواد فعال مربوطه ذکر شده است:

• مهار کننده های کلسینورین: سیکلوسپورین A و تاکرولیموس متعلق به بازدارنده های کلسینورین هستند. کلسینورین آنزیمی در است لنفوسیت T که پاسخ ایمنی سلولهای T کمکی را کنترل می کند.

  سیکلوسپورین از قارچهای لوله ای بدست می آید ، تاکرولیموس از یک باکتری به نام استرپتومایسس. تاکرولیموس اثر قوی تری نسبت به سیکلوسپورین دارد. و سیکلوسپوپرین A

• داروهای سیتوستاتیک: این داروها در واقع در استفاده می شوند سرطان درمان ، زیرا آنها از تقسیم سلولی جلوگیری می کنند.

  اگر از آنها به عنوان سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده شود ، دوزهای آن بسیار کمتر از میزان مصرف است سرطان درمان. مواد احتمالی سیکلوفسفامید است ، آزاتیوپرین و متوترکسات.

• گلوکوکورتیکوئیدها: اینها در واقع خود بدن هستند هورمون برای درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می شود ، به عنوان مثال بیماری های روماتیسمی. علاوه بر طبیعی است گلوكوكورتيكوئيدها، همچنین بسیاری از داروهای تولید شده سنتزی وجود دارد که دارای همان تأثیرات هستند.

  آنها اثرات ضد التهابی و سرکوب سیستم ایمنی دارند.

• مایکوفنولات موفتیل: این دارو از تکثیر سلول های ایمنی خاص به نام لنفوسیت ها جلوگیری می کند.
• سیرولیموس: این عامل سرکوب کننده سیستم ایمنی همچنین از تکثیر لنفوسیت ها جلوگیری می کند اما محلی متفاوت از مایکوفنولات موفتیل را هدف قرار می دهد.
• بیولوژیک: خاص است آنتی بادی برای بسیاری از اهداف در سیستم ایمنی بدن، که می تواند به طور خاص توسط برنامه حذف شود. به دلیل تولید بیوتکنولوژی ، آنها معمولاً بسیار گران هستند ، اما به دلیل اثر خاص آنها ، در صورت موفقیت داروهای سرکوب کننده ایمنی هیچ تاثیری ندارد

متوتروکسات (MTX) متعلق به ضد متابولیت ها است ، دقیق تر به اسید فولیک آنالوگ ها این ماده در سلول ها جمع می شود و بنابراین با دی هیدروفولات ردوکتاز تداخل می کند.

در حالت عملکردی ، این آنزیم اسید تتراهیدروفولیک تولید می کند ، یک عنصر سازنده بسیار مهم برای تولید مولکول های پورین ، که به نوبه خود برای تولید DNA ضروری هستند. در حالی که متوترکسات در دوزهای کم برای درمان بیماری های خود ایمنی استفاده می شود ، اما در دوزهای بالا در تومور درمانی استفاده می شود و معمولاً کاملاً مثر است. ضرر استفاده از این ماده عوارض جانبی آن است.

از آنجا که متوترکسات از طریق کلیه ها دفع می شود ، در بدترین حالت ، کلیه شکست می تواند رخ دهد. این ماده همچنین دارای اثر بسیار سمی (سمی) بر روی است مغز استخوان. بینابینی ذات الریه یک عارضه جانبی شایع ناشی از متوترکسات است. بینابینی ذات الریه به معنی التهاب ریه بافت همبند. ریه فیبروز ، یعنی تحول فزاینده عملکرد ریه بافت به غیر عملکردی تبدیل می شود بافت همبند از طریق فرآیندهای التهابی مزمن ، بدترین پیامد احتمالی چنین بینابینی است ذات الریه.