هنگام قطع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ، چه مواردی باید مورد توجه قرار گیرد؟ | داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی

هنگام قطع داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ، چه مواردی باید مورد توجه قرار گیرد؟

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی اغلب در بازه های زمانی طولانی گرفته می شوند. بیماران پیوند اعضا باید مصرف کنند داروهای سرکوب کننده ایمنی در طول زندگی خود برای جلوگیری از طرد شدن پس از سالها. به دلیل عوارض جانبی شدید از داروهای سرکوب کننده ایمنی، بسیاری از بیماران تمایلی به مصرف دارو ندارند.

در هر حال در بدترین حالت ممکن است بیمار پیوند خود را از دست بدهد اگر مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را به تنهایی قطع کند. بنابراین بیمارانی که قصد دارند دارو را قطع کنند ، باید با پزشک خود مشورت کنند ، زیرا وی در صورت لزوم می تواند درمان را برای کاهش عوارض جانبی تنظیم کند. درمان با گلوكوكورتيكوئيدها همچنین به دلیل عوارض جانبی گسترده برای بسیاری از بیماران یک چالش است.

هنگام قطع گلوكوكورتيكوئيدها، کل دوز هرگز نباید یک باره قطع شود. دارو باید "پنهان شود". در این حالت "دزدکی حرکت کردن" به معنای کاهش آرام دوز است تا زمانی که بیمار مصرف آن را قطع کند.

قطع ناگهانی درمان گلوکوکورتیکوئید می تواند منجر به عود بیماری درمان شده یا نارسایی قشر آدرنال شود. قشر آدرنال تولید می کند گلوكوكورتيكوئيدها در یک بدن سالم اگر گلوکوکورتیکوئیدها بعلاوه به عنوان دارو مصرف شوند ، بدن میزان افزایش یافته را درک می کند ، قشر آدرنال تولید گلوکوکورتیکوئیدها را کاهش می دهد. پس از قطع ناگهانی ، قشر آدرنال دیگر نمی تواند تولید خود را افزایش دهد و علائمی مانند کم خون فشار ، کم قلب سرعت و ضعف عضلانی رخ می دهد.

داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی برای درمان کولیت اولسراتیو

کولیت اولسراتیو التهاب مزمن روده است مخاط که در آغاز می شود رکتوم. علل این بیماری هنوز به طور کامل شناخته نشده است ، اما تأثیرات ژنتیکی ، خودایمنی و محیطی یا تغذیه ای مشکوک است. بیماران به شدت از علائم مانند خونی رنج می برند اسهال و گرفتگی درد شکم.

حاد کولیت اولسراتیو با توجه به مرحله آن درمان می شود. در مراحل اول ، معمولاً تا حدی با شدت کم ، اقدامات درمانی با گلوکوکورتیکوئیدها انجام می شود. در اینجا مراقبت انجام می شود تا دوز مصرفی تا حد ممکن پایین باشد تا عوارض جانبی کاهش یابد.

در مراحل بعدی ، ابتدا دوز گلوکوکورتیکوئیدها افزایش می یابد ، احتمالاً سایر داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین نیز اضافه می شوند. اگر دوره ها یا عارضه های شدید خاصی مانند سوراخ شدن (ترکیدن) روده یا خونریزی رخ دهد ، جراحی انجام می شود. هدف اصلی درمان دارویی تسکین علائم تا زمانی که ممکن است بدون حملات مکرر بیماری است.