درمان
همانطور که اغلب اتفاق می افتد، دو روش درمانی مختلف وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد. تصمیم گیری که کدام یک مناسب تر است باید به صورت جداگانه گرفته شود. به طور کلی بسته به وسعت تومور و بیماری، درمان محافظه کارانه انجام می شود. با این حال، اندازه تومور و رشد درونی آن در بافت های اطراف نیز می تواند مانع از عمل جراحی شود. با این حال، اولویت اول است.
عمل
اگر فئوکروموسیتوم فقط در یک طرف وجود دارد، کل غده فوق کلیوی حذف شده است. اگر بیماری در هر دو طرف وجود داشته باشد، سعی می شود بخشی از آن حفظ شود غده فوق کلیوی به منظور در امان ماندن از درمان جایگزینی هورمونی بیمار.
درمان محافظه کارانه
ابتدا، بیماری با تلاش برای تسکین علائم، یعنی کاهش علائم، درمان می شود خون فشار. این کار با داروهای ضد فشار خون مختلف (داروهای ضد فشار خون) انجام می شود فشار خون بالا). در صورت وجود تومور غیرقابل عمل، داروهایی تجویز می شود که مانع از سنتز (تولید) کاتلولامین ها (آدرنالین و نورآدرنالین). اگر تومور قبلاً گسترش یافته باشد متاستازها (تومورهای دختری) شیمی درمانی معمولاً تنها گزینه است.
پیشگیری
همانطور که هیچ عامل خاصی برای توسعه شناخته شده نیست فئوکروموسیتومکه باعث رشد یا شیوع بیماری می شوند. بر این اساس، پیشگیری به سختی امکان پذیر است. فقط اعضای خانواده با سابقه فئوکروموسیتوم باید مشاوره ژنتیک را در نظر گرفت تا مشخص شود آیا می توان معاینات پیشگیرانه انجام داد یا خیر. احتمال بیمار شدن را نیز می توان به طور تقریبی در یک مرکز مشاوره ژنتیک محاسبه کرد.
پیش بینی
پیش آگهی متفاوت است. پس از برداشتن تومور با جراحی، طبیعی است خون فشار در 80 درصد بیمارانی که فئوکروموسیتوم خوش خیم داشته اند ایجاد می شود. تمام بیماران دیگر با برداشتن تومور خوش خیم به اصطلاح فشار خون ضروری دارند.
به این ترتیب، خون فشار به دلایل دیگر بالا باقی می ماند. برای تومورهای خوش خیم، میزان بقای 5 ساله حدود 95٪ است. اگر یک تومور بدخیم وجود داشته باشد که قبلاً گسترش یافته است متاستازها (متاستازهای دختر)، میزان بقای 5 ساله تنها 44٪ است.
