معرفی
حدود 75٪ کل زنان از این بیماری رنج می برند میکوز واژن حداقل یک بار در زندگی آنها. حدود 10٪ از زنان علامت دار حتی یک دوره عود مزمن دارند که در آن الف میکوز واژن می تواند تا 4 بار در سال رخ دهد. عذاب آور خارش ، درد و بوی نامطبوع نتیجه قارچ آزار دهنده است.
قابل درک است ، علاقه به داروها و گزینه های درمانی برای میکوز واژن بنابراین بسیار بالا است. خارش در واژن قارچ واژن که در اصطلاح فنی به آن کاندیدا ولووواژینیت نیز گفته می شود ، با داروهای مختلف قابل درمان است. بین داروهای موثر محلی و م systemثر در سیستم تمایز قائل می شوند.
همچنین گروه های مختلفی از مواد فعال وجود دارد که بسته به شدت علائم می توانند مورد استفاده قرار گیرند. در مقاله زیر ، به س questionsالات مهم در مورد موضوع "داروها علیه میکوز واژن" پاسخ داده خواهد شد. مهمترین داروها با توجه به جنبه های جالب با جزئیات بیشتری ارائه و توضیح داده می شوند.
کدام گروه از مواد فعال وجود دارد؟
میکوز واژن یکی از اصطلاحاً میکوز یا عفونت های قارچی است. به داروهایی که علیه عفونت های قارچی هدایت می شوند گفته می شود ضدمیکوت. در داخل ضدمیکوت گروههای مختلفی از مواد فعال وجود دارد که تا حدی در اثر و ساختار شیمیایی آنها متفاوت است.
گروه مهمی مشتقات اصطلاحاً ایمیدازول هستند. اینها اصطلاحاً طیف گسترده هستند ضدمیکوت، که برای کاربردهای محلی در نظر گرفته شده اند ، به عنوان مثال به شکل کرم. اصطلاح "طیف گسترده" به این معنی است که این دارو در برابر انواع مختلف قارچ ها موثر است.
در میکوز واژن ، از مواد فعال این داروها از کلوتریمازول (Canesten®) و میکونازول استفاده می شود. در مورد میکوز واژن ، این داروها به عنوان شیاف کرم یا واژن استفاده می شوند. پولین ها گروه مهم دیگری از مواد فعال هستند.
یکی از اعضای این گروه ، که برای مایکوز واژن استفاده می شود ، است نیستاتین. آخرین گروه مهم از مواد فعال مشتقات تریازول هستند. از این گروه ، از مواد فعال ایتراكونازول و فلوكونازول برای مقابله با میكوز واژن استفاده می شود.
با این حال ، این گروه از مواد فعال فقط برای درمان سیستمیک مناسب است. این بدان معنی است که داروها به صورت قرص مصرف می شوند و به صورت محلی استفاده نمی شوند ، به عنوان مثال به صورت کرم یا شیاف. کرم های مختلفی برای این محصولات موجود است درمان میکوز واژن.
این مواد حاوی مواد فعال ضد میکروبی مانند کلوتریمازول ، اکونازول یا نیفوراتل هستند. مدت زمان استفاده از کرم های واژن از چند روز تا یک هفته متفاوت است. آنها اغلب با شیاف واژن یا قرص واژینال ترکیب می شوند.
محصولات بدون نسخه و نسخه هم وجود دارد (نگاه کنید به بالا) ، که از نظر دوز یا نوع ماده فعال متفاوت هستند. هنگام استفاده از کرم ها در منطقه صمیمی ، استفاده از آنها کاملاً مهم است. بیرونی و همچنین لبهای داخلی، پرینه و تا حدی نیز واژن ورود باید کاملاً با کرم پوشانده شود تا قارچ کاملاً گرفته شود.
La درمان میکوز واژن اغلب شامل استفاده از شیاف واژن است. اینها در عمق واژن قرار می گیرند و ماده فعال خود را در آنجا آزاد می کنند. شیاف واژن با مواد فعال مختلفی مانند کلوتریمازول ، اکونازول ، نیفوراتل یا فنتیکونازول وجود دارد.
شیاف واژن معمولاً در مدت 3 تا 6 روز استفاده می شود. اغلب از یک درمان ترکیبی با کرم برای استفاده خارجی در منطقه صمیمی با همان ماده فعال استفاده می شود. برخی از شیاف ها به عنوان آماده سازی دپو وجود دارند که فقط یک بار باید وارد شوند. آنها ماده موثره را به گونه ای آزاد می کنند که غلظت کافی ماده فعال برای 72 ساعت وجود داشته باشد. شیاف واژن هم برای داروهای بدون نسخه و هم برای داروهای تجویز شده رایج است.
