هیپرکلسمی: علل
در هیپرکلسمی، کلسیم زیادی در خون وجود دارد که ممکن است برخی از فرآیندهای متابولیک مختل شوند. در بیشتر موارد، علت یک بیماری است، به عنوان مثال:
- تومورهای بدخیم
- پرکاری پاراتیروئید (پرکاری غدد پاراتیروئید)
- پرکاری تیروئید (پرکاری تیروئید)
- کم کاری قشر آدرنال
- اختلالات ارثی دفع کلسیم
- کمبود ارثی آنزیم فسفاتاز (هیپوفسفاتازی)
- افزایش پروتئین در خون (هیپرپروتئینمی)
- افزایش تولید هورمون های رشد (آکرومگالی)
- سارکوئیدوز
برخی از داروها نیز می‌توانند باعث هیپرکلسمی شوند، مانند لیتیوم (که در بیماری‌های روانی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در میان سایر شرایط) و تیازیدها (عوامل کم‌آبی). مصرف بیش از حد مکمل های ویتامین A یا ویتامین D نیز می تواند باعث افزایش بیش از حد سطح کلسیم شود.
گاهی اوقات، هیپرکلسمی به دلیل استراحت طولانی مدت در بستر (بی حرکتی) است. این به این دلیل است که منجر به افزایش جذب استخوان می شود که کلسیم زیادی را در خون آزاد می کند.
در موارد نادر، کلسیم اضافی حیاتی در خون به دلیل مصرف بیش از حد غذاهای غنی از کلسیم است.
هیپرکلسمی: علائم
مقدار بیش از 3.5 میلی مول کلسیم در هر لیتر خون می تواند منجر به بحران هیپرکلسمی شود. این تهدید کننده زندگی است! در مدت کوتاهی، افراد مبتلا علائمی مانند افزایش ادرار (پلی‌یوری)، افزایش غیرطبیعی احساس تشنگی (پلی دیپسی)، کم‌آبی (اکسیکوزیس)، تب، استفراغ، اختلال هوشیاری و حتی کما را نشان می‌دهند. در بدترین حالت، ایست قلبی رخ می دهد.
هیپرکلسمی: درمان
بحران هیپرکلسمیک یک اورژانس پزشکی است و باید در اسرع وقت در بیمارستان درمان شود!
در مورد هیپرکلسمی خفیف بدون علائم، گاهی اوقات خوردن یک رژیم غذایی کم کلسیم و نوشیدن مایعات فراوان کافی است. با این حال، سطح کلسیم خون باید به طور منظم بررسی شود. در صورت لزوم، پزشک برای مبارزه با هیپرکلسمی نیز دارو تجویز می کند. علاوه بر این، بیماری زمینه ای نیز باید درمان شود.
