جراحی آپاندیسیت
An آپاندیسیت همیشه لازم نیست که با جراحی درمان شود. در اصل ، یک درمان محافظه کارانه انتظار ، با استراحت در رختخواب ، تجویز آن امکان پذیر است آنتی بیوتیک ها، کنترل های شیمیایی آزمایشگاهی و انصراف موقت از غذا (مرخصی غذا). این روش برای جلوگیری از مداخلات جراحی غیرضروری در نظر گرفته شده است ، اما همیشه خطر بدتر شدن و پیشرفت بیشتر (تشدید) بیماری وجود دارد.
اگر ، حاد باشد آپاندیسیت با اطمینان کافی نمی توان رد کرد ، به طور کلی علائم جراحی ذکر می شود. البته عملیاتی تحت کلی بیهوشی همیشه با خطر عوارض همراه است. با این حال ، این خطر کمتر از برداشتن آپاندیس در صورت حاد در نظر گرفته می شود آپاندیسیت.
تقریباً در یک سوم کل موارد آپاندکتومی، یک سوراخ (پارگی) آپاندیس در حفره شکم آزاد ایجاد می شود. این منجر به پارگی دیواره های روده آپاندیس به دلیل از بین رفتن بافت می شود (نکروز) محتوای روده مملو از میکروب ها بنابراین می تواند در حفره صفاق ریخته شود ، جایی که می تواند باعث شود پریتونیت، که اغلب تهدید کننده زندگی است.
وقوع چنین پریتونیت بدون جراحی با میزان مرگ و میر (کشندگی) تا 30 درصد همراه است ، به همین دلیل نشانه های جراحی در مورد آپاندیسیت حاد بسیار سخاوتمندانه تنظیم می شود تا از این آسیب های بعدی جلوگیری کند. به جراحی آپاندیسیت گفته می شود آپاندکتومی، که به حذف پیوست ضمیمه پیوست اشاره دارد. دو روش مختلف جراحی وجود دارد ، بین معمولی و لاپاراسکوپی تمایز قایل می شود آپاندکتومی.
در جراحی متداول ، روش جراحی از طریق به اصطلاح برش متناوب در پایین شکم راست است. پس از یک برش مایل کوتاه از پوست ، الیاف پوست عضلات شکمی ابتدا با توجه به جهت فیبرهای خود و صفاقی باز می شود باز شدن حفره شکم از طریق برش شکم لاپاراتومی نامیده می شود.
جراح دسترسی مستقیم به اعضای داخلی و می تواند عملیات را تحت دید مستقیم انجام دهد. تکنیک جراحی دوم با این فرق دارد که اصطلاحاً نامیده می شود لاپاراسکوپی یا جراحی کم تهاجمی. برای لاپاراسکوپی، فقط یک برش کوچک از پوست (به طول حدود یک سانتی متر) درست در زیر ناف و دو حتی کوچکتر به اصطلاح "دسترسی به کار" در قسمت پایین شکم ایجاد می شود.
به این ترتیب می توان دستگاه های خاصی را که یک دوربین فیلمبرداری و یک منبع نور به آنها متصل است ، طبق اصل سوراخ کلید در حفره شکم قرار داده و عملیات را انجام داد. برش ها و آسیب های کوچکتر ناشی از این دسترسی معمولاً منجر به کاهش می شود درد بعد از عمل و همچنین در بهبودی سریعتر. در مقایسه با روش مرسوم ، لاپاراسکوپی منجر به شکستگی کمتر اسکار (فتق اسکار) و میزان بروز آن می شود التیام زخم اختلالات کمتر است.
یک عیب در برخی موارد کاهش وضوح قسمت جراحی و تأخیر دسترسی در صورت بروز عارضه تهدید کننده ای مانند خونریزی شدید در ناحیه جراحی است. بعلاوه ، نیاز به تجهیزات در جراحی معمولی کمتر است (هزینه های این دو روش فقط به حداقل متفاوت است). پس از ایجاد دسترسی به آپاندیس ملتهب ، روش جراحی در هر دو روش جراحی بسیار مشابه است.
اول، خون تأمین ضمیمه قطع شده و ضمیمه قطع شده و در انتقال به پیوست برداشته می شود. اگر التهاب شدید آپاندیس وجود داشته باشد ، می توان به طور موقت تخلیه را برای تخلیه ترشحات زخم از حفره شکم انجام داد. عوارض معمول مرتبط با آپاندکتومی علاوه بر خطرات کلی مرتبط با آن است بیهوشی، به عنوان مثال یک نقص (نارسایی) در بخیه روده ، که می تواند به یک چرکی منجر شود پریتونیت و یا آبسه (چرک حفره).
علاوه بر این ، عفونت زخم می تواند اتفاق بیفتد ، به ویژه اگر آپاندیس پاره شود و عوامل بیماری زای حاصله به حفره صفاقی منتقل شوند. خطر چسبندگی وجود دارد که گهگاه می تواند منجر به آن شود انسداد روده (ایلئوس) علاوه بر این ، این عمل ممکن است باعث خونریزی و آسیب به آن شود میزنای، روده یا سایر اندام های همسایه.
احتمال بهبودی (پیش آگهی) با جراحی آپاندیس بسیار خوب است. اگر آپاندیسیت سوراخ نشده باشد (پاره نشده باشد) ، میزان مرگ و میر کمتر از 0.001 درصد است و بنابراین بسیار کم است. با این حال ، اگر التهاب قبلاً سوراخ شده باشد ، میزان مرگ و میر به دلیل افزایش خطر عوارض ، حدود یک درصد است.
در صورت شک به آپاندیسیت حاد ، باید جراحی در اسرع وقت انجام شود. برای جلوگیری از نفوذ هر چه بیشتر التهاب ، باید حدود 48 ساعت جراحی انجام شود. در صورت انجام جراحی در 48 ساعت اول بیماری ، در بیشتر موارد ، خطرات دیگری برای مبتلایان وجود ندارد. و درمان آپاندیسیت
