تزریق پریدورال (PDI) یک اقدام درمانی محافظه کارانه برای درمان آن است درد سندرم های ستون فقرات ، به ویژه دیسک های بین مهره ای. ماده تزریق شده یک کورتیکوئید است (به عنوان مثال ، تریامسینولون ، یک ماده فعال است که دارای اثر ضد التهابی و ضد رشد است و سیستم دفاعی بدن را سرکوب می کند ؛ این ماده در گروه گلوكوكورتيكوئيدها) مطالعات علمی نشان می دهد که تزریق محیط اطراف یک روش موثر برای سریع است درد کاهش علائم ذکر شده در زیر (زیر را ببینید). پس از انجام تزریق ، 68٪ بیماران بهبود علائم را نشان دادند درد-رایگان. برای درد حاد، تزریق پریدورال گاهی اوقات نسبت به سایر روش های محافظه کارانه برتر است.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
علائم دقیق (با کارآیی تأیید شده در مطالعات با کیفیت بالا).
- افتادگی دیسک یا تنگی - در موارد افتادگی دیسک (فتق) همراه با تنگی (تنگی) کانال نخاعی یا بیرون زدگی (افتادگی) دیسک به کانال نخاع ، تزریق peridural کورتیکواستروئیدها یک گزینه درمانی است. برای کاهش بیشتر فشار بر روی دیسک های مهره ای در این دوره ، علاوه بر تسکین درد ، وضعیت نادرست بدن ، اضافه بار و ضعف عضلات تنه باید با روش های تمرینی و آموزش اصلاح شود.
- لومبوشیکالژی - Lumboischialgia نشان دهنده شکل خاصی از باریک شدن است کانال نخاعی. به دلیل فشرده سازی کمر ریشه عصب، درد ایجاد می شود. علت فشرده سازی است ریشه عصب توسط دیسک برآمده در حضور انحطاط ("سایش") دیسک های بین مهره ای.
نشانه های تمدید شده (با علامت کاملاً ایمن یا روشن مشخص نیست).
- درد سودوراديكولار - دردی که می توان به طور ذهنی به آن نسبت داد دیسک بین مهره ای تغییرات ، اما در تشخیص غیر رادیکولار (ناشی از فشار عصبی نیست) ، می تواند با تزریق کورتیکواستروئیدها ، در صورت لزوم ، همراه با بی حسی موضعی (نماینده محلی بیهوشی) با این حال ، گاهی اوقات اثربخشی روش زیر سوال می رود.
موارد منع مصرف
- تمایل به خونریزی - 90٪ از تمام بیماران با تمایل به خونریزی دارای فرم اکتسابی (نه مادرزادی) هستند که بیشتر به دلیل داروهای ضد انعقاد خون (داروهای ضد انعقاد خون) مانند مارکومار ایجاد می شود.
- بیماری تومور - در تومورهای بدخیم ، عملکرد معمولاً نشان داده نمی شود. با این حال ، در موارد منفرد ، تزریق محیط اطراف امکان پذیر است.
- فرآیندهای التهابی باکتریایی یا ویروسی در ناحیه کانال نخاعی - در صورت التهاب در ناحیه کانال نخاع ، باید از تزریق خودداری شود.
- التهاب باکتریایی در پنچر شدن منطقه تزریق - به دلیل خطر انتقال میکروب ها به کانال نخاع با عواقب گسترده ، التهاب باکتریایی منع مصرف دارد.
قبل از درمان
قبل از انجام تزریق اطراف دور ، الف تاریخچه پزشکی و مفصل معاینهی جسمی باید انجام شود تا حداقل تا حدی علت درد نامیده شود و درمان شود. بیمار باید باشد خشک دهن برای تزریق خون مقادیر انعقادی باید قبل از درمان بررسی شود. علاوه بر این ، موارد منع مصرف احتمالی باید کنار گذاشته شود.
روش
اصل اساسی تزریق اطراف دور بر اساس عملکرد کورتیکواستروئید است. مقدار کورتیکواستروئید استفاده شده می تواند متفاوت باشد - به عنوان مثال ، مقدار تزریق متداول 20 میلی گرم تریامسینولون در هر تزریق است. پریدورال تزریق برای جلوگیری از عوارض معمولاً با بیمار نشسته و تحت شرایط استریل انجام می شود. پس از نفوذ به پوست و بافتهای زیرین در منطقه بخش آسیب دیده با یک بی حسی موضعی، سوزن بین فرایندهای چرخشی اجسام مهره ای قطعه از طریق لیگ جلو می رود. flavum ("رباط زرد") به فضای پیرامونی (فضای شکافی که بین لایه پریوستال (پریوستئوم) و لایه مننژال (ماده دورا / بخشی از سخت) واقع شده است) منینژ) در ناحیه کانال نخاعی). پس از اطمینان از موفقیت پنچر شدن از فضای محیط اطراف ، کورتیکواستروئید تزریق می شود.
بعد از درمان
پس از درمان ، بیماران باید حداقل یک ساعت دراز بکشند.نظارت باید در این دوره ارائه شود.
عوارض احتمالی
شایعترین عارضه انجام تزریق محیط اطراف است سردرد، که معمولاً ظرف یک ساعت پس از آن برطرف می شود درمان انجام می شود و می تواند بی ضرر تلقی شود. عوارض جدی مانند نخاع آسیب با پارسیس (علائم فلج) بسیار بعید است. با رعایت موارد منع مصرف معمولاً می توان از عوارضی مانند خونریزی جلوگیری کرد.
