تئوفیلین: اثرات، زمینه های کاربرد، عوارض جانبی

نحوه عملکرد تئوفیلین

تئوفیلین دارای اثر گشادکننده برونش است و از آزاد شدن مواد پیام رسان که برای پاسخ التهابی ضروری هستند، جلوگیری می کند. بنابراین، ماده فعال را می توان - علاوه بر درمان استنشاقی - برای پیشگیری و درمان تنگی نفس (مانند آسم برونش و COPD) استفاده کرد.

در بیشتر موارد، حمله توسط یک واکنش آلرژیک (آسم آلرژیک) آغاز می شود. به دلیل استعداد ژنتیکی، بیماران به خصوص به محرک های خاصی (آلرژن ها) حساس هستند. در تماس، سیستم دفاعی بدن (سیستم ایمنی) بیش از حد واکنش نشان می دهد و ریه ها «اسپاسم» می کنند.

بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) ممکن است با یک پاسخ التهابی همراه باشد یا نباشد. تفاوت آسم به زبان ساده این است که برونش های منقبض شده در COPD علیرغم درمان بهینه به حالت اولیه خود باز نمی گردند. بنابراین به این "انسداد غیر قابل برگشت راه هوایی" گفته می شود.

جذب، تخریب و دفع

پس از جذب از راه دهان (خوراکی)، ماده فعال عملاً به طور کامل از روده به خون جذب می شود. تجزیه در کبد صورت می گیرد و پس از آن محصولات تخریب عمدتاً از طریق کلیه ها دفع می شوند.

چه زمانی از تئوفیلین استفاده می شود؟

نشانه های استفاده از تئوفیلین خوراکی عبارتند از:

• درمان و پیشگیری از آسم برونشیال مداوم.
• @ درمان و پیشگیری از بیماری انسدادی متوسط ​​تا شدید راه هوایی (مانند COPD، آمفیزم)

موارد مصرف تئوفیلین وریدی عبارتند از:

نحوه استفاده از تئوفیلین

تئوفیلین دارای "محدوده درمانی" بسیار باریکی است. این بدان معنی است که از نظر دوز، فقط یک خط بسیار ظریف بین بی اثر بودن و مصرف بیش از حد وجود دارد که در آن دوز صحیح برای اثر مطلوب یافت می شود.

این ماده فعال را می توان برای دیسترس حاد تنفسی نیز استفاده کرد. در این مورد، محلول هایی در دسترس هستند که به صورت داخل وریدی تزریق می شوند و بنابراین می توانند بلافاصله اثر خود را ایجاد کنند.

دوز برای هر فرد به صورت جداگانه تعیین می شود. سطح مطلوب خون بین 5 تا 15 میکروگرم در میلی لیتر است.

در حالت بهینه، تئوفیلین با داروهای دیگر برای اختلالات تنفسی مانند گلوکوکورتیکوئیدها یا سمپاتومیمتیک های β2 مانند سالبوتامول، سالمترول یا فنوترول ترکیب می شود.

تئوفیلین به دلیل محدوده درمانی باریک و اثر ضعیف‌تر در مقایسه با داروهای استنشاقی، داروی خط اولی برای درمان بیماری‌های تنفسی نیست.

عوارض جانبی تئوفیلین چیست؟

تئوفیلین به دلیل محدوده درمانی باریکی که دارد، به راحتی می تواند بیش از حد مصرف شود: علائم سپس در سطوح خونی کمتر از 20 میکروگرم در میلی لیتر رخ می دهد و هر چه مصرف بیش از حد شدیدتر شود، مکرر و شدیدتر می شود.

علائم حاد شامل تهوع، استفراغ، اسهال، بی قراری، لرزش، افزایش یا کاهش فشار خون، افزایش تعداد تنفس، آریتمی قلبی، تشنج و در موارد شدید کما است.

در صورت مشاهده علائم مصرف بیش از حد، در اسرع وقت با پزشک تماس بگیرید!

هنگام مصرف تئوفیلین چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟

موارد منع مصرف

داروهای حاوی تئوفیلین نباید در موارد زیر استفاده شوند:

• حساسیت مفرط شناخته شده به تئوفیلین یا هر یک از اجزای دیگر دارو

• انفارکتوس حاد قلب
• @ اشکال خاصی از آریتمی قلبی

تداخلات دارویی

تئوفیلین ممکن است با برخی از داروهای دیگر تداخل داشته باشد. به عنوان مثال، هنگامی که به طور همزمان تجویز می شود، اثرات مواد زیر را افزایش می دهد:

• كافئين
• بتا سمپاتومیمتیک ها (گشاد کننده های برونش)
• دیورتیک ها (مواد ادرارآور)

برعکس، تئوفیلین ممکن است اثرات عوامل زیر را تضعیف کند:

• بنزودیازپین ها (آرامبخش ها)
• لیتیوم (به عنوان مثال، برای اختلال دوقطبی)
• بتا بلوکرها (داروهای قلب)

داروهای زیر اثرات و عوارض جانبی تئوفیلین را تشدید می کنند:

• برخی از آنتی بیوتیک ها (مانند اریترومایسین، کلاریترومایسین و بسیاری از فلوروکینولون ها)
• پروپرانولول (بتابلوکرها)
• سایمتیدین و رانیتیدین (داروهای مشکلات معده)
• آسیکلوویر (داروی تبخال)

مصرف داروهای زیر باعث تضعیف اثر تئوفیلین می شود:

• ریفامپیسین (آنتی بیوتیک ضد سل)
• مخمر سنت جان (در برابر خلق و خوی افسردگی)

میزان تجزیه تئوفیلین در افراد سیگاری به طور کلی دو برابر افراد غیرسیگاری است. این معمولاً نیاز به تنظیم دوز دارد.

به دلیل احتمالات متعدد برای تداخل، سطوح پلاسمایی تئوفیلین باید همیشه در صورت تغییر در دارو کنترل شود - به عنوان مثال، به بیمار داروی دیگری داده شود یا داروی قبلی را قطع کند.

تردد و کارکرد ماشین آلات

محدودیت های سنی

نوزادان زیر شش ماه باید داروهای حاوی تئوفیلین را تنها پس از ارزیابی دقیق خطر و فایده توسط پزشک معالج دریافت کنند.

بارداری و شیردهی

داروهای حاوی تئوفیلین نیز ممکن است در دوران شیردهی مصرف شوند. با این حال، ماده فعال به شیر مادر منتقل می شود. بسته به سطح پلاسمای مادر، این می تواند منجر به تجمع ماده فعال در نوزاد شود، بنابراین نوزاد باید به دقت از نظر عوارض جانبی تحت نظر باشد.

توصیه می شود که کمترین دوز ممکن تئوفیلین را انتخاب کنید و از نوشیدنی های کافئین دار در دوران بارداری و شیردهی خودداری کنید.

داروهای حاوی تئوفیلین در آلمان، اتریش و سوئیس قابل تجویز هستند. بنابراین می توانید آنها را فقط با نسخه پزشک از داروخانه تهیه کنید.

چه مدت است که تئوفیلین شناخته شده است؟

تئوفیلین برای مدت نسبتا طولانی شناخته شده است. این ماده اولین بار در سال 1888 از برگ های چای جدا شد. با این حال، ساختار شیمیایی آن تا سال 1895 به طور کامل مشخص نشد.

نمایندگان گزانتین ها (تئوفیلین، تئوبرومین، کافئین) در دانه های قهوه، چای سیاه و سبز، آجیل کولا و گوارانا یافت می شوند.