تتراسپاسیفیکاسیون

تعریف

Tetraspacification نوعی فلج در هر چهار اندام است - یعنی بازوها و پاها. مشخصه آن کشش شدید عضلات است که اغلب باعث تنش بدن در حالتهای غیر طبیعی می شود. اغلب ناشی از فلج شل است و همچنین می تواند بر تنه و گردن or سر عضلات

علائم مرتبط

علائم همراهی معمولی وجود دارد که با تتر همراه است اسپاسم. اینها شامل اختلالات حسی مانند کاهش دما و درد و بی حسی مناطق بدن آسیب دیده است. علاوه بر این واکنش آسیب دیده اند

آنها معمولاً بسیار بارزتر هستند ، مناطق انعکاسی را گسترده تر کرده اند ، به عنوان مثال ، رفلکس تاندون کشکک می تواند به محض لگن استخوان درشت نی تحریک شود و اغلب پاتولوژیک وجود دارد واکنش در این زمینه ، مانند به اصطلاح رفلکس Babinski ، که فقط باید در نوزادان تحریک شود. به همین ترتیب ، تمام نشدنی انقباض بعضی از قسمتهای بدن ممکن است رخ دهد (کلونوس). اگر گلو و زبان عضلات تحت تأثیر قرار می گیرند ، اختلالات گفتاری همچنین رایج هستند. اگر آسیب آنقدر شدید باشد که نخاع بخش C4 تحت تأثیر قرار می گیرد ، می تواند منجر به فلج شدید آن شود دیافراگم، که منجر به ایست تنفسی می شود.

درمان

درمان تتراس اسپاسم معمولاً شامل درمان بیماری زمینه ای است. با این حال ، از آنجا که بسیاری از این بیماری ها (هنوز) قابل درمان نیستند ، تتراسپاسکیشن نیز قابل درمان نیست. فیزیوتراپی فشرده به منظور جلوگیری یا کاهش آسیب های ناشی از اختلالات وضعیتی ، برای بیماران مبتلا مهم است.

در مورد اسپاسم شدید ، می توان از درمان های دارویی نیز استفاده کرد. در این مورد، آرامبخش عضلانی می توان در نظر گرفت ، که تنش را از عضلات خارج می کند. از سموم عصبی بوتاکس نیز غالباً برای این منظور استفاده می شود ، زیرا می تواند در طی یک دوره زمانی موفقیت چشمگیری کسب کند.

مبتلایان باید بدانند که این اشکال درمانی صرفاً برای کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی است. آنها با علت نمی جنگند و بنابراین درمانی نیستند. فیزیوتراپی یکی از اجزای اصلی تتراس است اسپاسم درمان. این ماده نه تنها از آسیب های ناشی از آن مانند وضعیت بد بدن ، کوتاه شدن عضلات یا ورم دندان جلوگیری می کند ، بلکه می تواند بر ارتباط عصب و عضله تأثیر مثبت بگذارد.

یک فیزیوتراپی خوب که به تنهایی متناسب با این مشکل باشد ، می تواند حداقل تا حدی تحرک را بازگرداند و اغلب به تسکین کمک می کند درد. این درمان معمولاً شامل طرحهای درمانی مطابق با Vojta یا Bobath همراه با روشهایی مانند گرما درمانی یا مشابه و همچنین یک حرکت هدفمند و کشش عضلات برنامه های درمانی برای دستیابی به حداکثر موفقیت باید همیشه متناسب با مسئله موجود باشد.

کاردرمانی می تواند یک ابزار درمانی مناسب برای بیماران مبتلا به تتراپارزیس باشد. در اینجا ، تمرکز به ویژه بر این است که بیمار بتواند هرچه سریعتر بیمار را در یک زندگی "عادی" قرار دهد. با استفاده از مفاهیم مختلف ، نه تنها عضلات و وضعیت بدن ، بلکه درک ، روان و مهارت های ارتباطی نیز تقویت می شود.

این امر بیماران را آسان تر می کند تا با بیماری خود کنار بیایند و همزمان علائم و اثرات جانبی را کاهش می دهد. سم بوتولینوم ، که در زبان بومی بهتر با نام "بوتاکس" شناخته می شود ، سم عصبی است که در اصل از باکتری (کلستریدیوم بوتولینوم). این ماده بسیار م theثر در انتقال سیگنال ها از اعصاب به عضلات و در نتیجه اثر سمی آن آشکار می شود.

از جمله ، در دوزهای بسیار کم در اسپاسم درمانی استفاده می شود و بنابراین می تواند به عنوان دارو استفاده شود. کشش عضلات کاهش یافته و اسپاسم فروکش می کند. بوتاکس به عضلات آسیب دیده تزریق می شود و پس از چند روز اثر خود را ایجاد می کند. این می تواند تا 6 ماه با بهبود چشمگیر علائم همراه باشد. البته باید توجه داشت که با گذشت زمان بدن در برابر بوتاکس مقاوم می شود ، به طوری که استفاده از آن نامحدود نیست.