تعریف
هیپراوریسمی به افزایش غلظت اسید اوریک در سرم اشاره دارد. از مقادیر غلظت بیش از 6.5 میلی گرم در دسی لیتر ، یک نفر در مورد افزایش سطح اسید اوریک صحبت می کند. مقدار محدود به حلالیت بستگی دارد سدیم نمک اسید اوریک.
در غلظت های بالاتر از این سطح ، اسید اوریک دیگر به طور یکنواخت در سرم حل نمی شود ، اما می تواند به صورت اسید اوریک یا بلورهای اورات رسوب کند. اینها در خون و بافت و با گذشت زمان علائم ایجاد می کند. علائم معمولی به صورت حملات حاد رخ می دهد نقرس با شدید درد مفاصل و علائم التهاب.
مزمن نقرس و نقرس آرتروز می تواند با پیشرفت بیماری ایجاد شود. اساساً دو علت را می توان تشخیص داد. هایپراوریسمی اولیه خانوادگی است.
در اکثر قریب به اتفاق موارد ، این میزان دفع اسید اوریک از طریق کلیه ها به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. شکل ثانویه هایپراوریسمی محرک متفاوتی است. این موارد شامل افزایش تولید اسید اوریک به دلیل اختلال در متابولیسم پورین یا افزایش تولید اسید اوریک و کاهش دفع در نتیجه مزمن است کلیه بیماری ، استفاده از برخی دیورتیک ها، سو abuse مصرف الکل و به اصطلاح کتواسیدوز. علاوه بر این ، افزایش تجزیه یا تبدیل سلول ها در بافت بدخیم بیماری های تومور همچنین می تواند به عنوان یک علت عمل کند. محرک مکرر در جهان غرب افزایش مصرف است پروتئین ها با غذا.
طبقه بندی ICD 10
طبق ICD-10 ، طبقه بندی بین المللی بیماری ها ، هایپراوریسمی با شماره E79 کدگذاری می شود. 0. کد E79 خلاصه اختلالات متابولیسم پورین و پیریمیدین است.
ICD-10 مهمترین سیستم تشخیصی برای طبقه بندی بیماریها است. در سراسر جهان پذیرفته شده و توسط جهان منتشر می شود سلامتی سازمان ، WHO شماره E79.
0 مخفف هایپراوریسمی بدون علامت است. در این فرم ، هیچ نشانه ای از التهاب مفاصل (آرتروز) یا تشکیل گره در استخوان ها و بافت های نرم (توفیک) نقرس) اگر هایپراوریسمی به صورت رسوب کریستال های اورات خود را نشان دهد و علامت دار شود ، به آن نقرس گفته می شود. کدگذاری M10 را طبق ICD-10 دریافت می کند.
