علل
به طور کلی، گرفتگی عضلات در پاها می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. افراد مسن بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند گرفتگی عضلات در پاها دلیل این امر معمولاً کاهش میزان نوشیدن افراد مسن یا عدم تعادل است رژیم غذایی.
این باعث اختلال در مایع و مواد معدنی می شود تعادل. علاوه بر این ، البته ، با افزایش سن ، ماهیچه ها کوتاه شده و توده عضلانی کاهش می یابد. منیزیم نقش مهمی در مواد معدنی ایفا می کند تعادل.
اگر یک منیزیم کمبود رخ می دهد ، خاصیت میرایی و آرامش بخش منیزیم از بین می رود و تکانه ها و ماهیچه های غیرقابل کنترل گرفتگی عضلات روی دادن. آ منیزیم کمبود اغلب ناشی از عدم تعادل است رژیم غذایی. همچنین بیماری های عصبی ، به اصطلاح پلی نوروپاتی ، که می تواند علل مختلفی داشته باشد ، می تواند مسئول آن باشد گرفتگی گوساله.
به همین ترتیب ، یک کم کار غده تیروئید می تواند مسئول گرفتگی عضلات پاها باشد. علاوه بر غدد تیروئید ، چهار غده پاراتیروئید نیز نقش دارند ، به طور دقیق کمبود اینها. غدد پاراتیروئید هورمون پاراتورمون تولید می کنند که تنظیم کننده است کلسیم تعادل، در میان چیز های دیگر.
اگر هورمون پاراتورمون بسیار کم تولید شود ، کلسیم غلظت کاهش می یابد و غلظت فسفات افزایش می یابد. از آنجا که کلسیم واسطه کشش ماهیچه ها ، عضلات بیش از حد تحریک پذیر شکل می گیرد و در نتیجه گرفتگی عضلات رخ می دهد. علاوه بر این علل شایع و تا حد زیادی بی ضرر ، علل نادرتری نیز با ارزش بیماری بالاتر وجود دارد.
اگر علائم گرفتگی عضلات ساق پا به طور مکرر رخ می دهد ، احتمالاً نه تنها در ساق پا و پاها ، و علائم اضافی مانند درد، تورم یا بی حسی رخ می دهد ، علت می تواند جدی تر باشد. یک علت ممکن است به شدت محدود شود کلیه عملکرد کلیه ، به عنوان مسئول حفظ تعادل مایع ، اسید و الکترولیت است. بیمارانی که نیاز دارند دیالیز (دیالیز = خون به طور خاص گاهی اوقات از مکرر رنج می برند گرفتگی گوساله زیرا تعادل مواد معدنی آنها مختل می شود.
دیابتی ها نیز مستعد ابتلا به این بیماری هستند گرفتگی گوساله. در ابتدا ، گرفتگی عضلات ساق پا نیز به دلیل اختلال در تعادل الکترولیت ایجاد می شود ، اما بعداً ، اگر سطح قند به خوبی تنظیم نشود ، اعصاب آسیب دیده اند و به اصطلاح پولیروپاتی ایجاد می شود که می تواند باعث گرفتگی و بی حسی شود. به اصطلاح دیابت بیماری بی مزه همچنین منجر به اختلال در تعادل الکترولیت می شود.
علت این امر یا کمبود هورمون است غده هیپوفیز یا یک اختلال عملکردی در کلیه، به طوری که نمی تواند به درستی به هورمون غده هیپوفیز پاسخ دهد. در نتیجه ، احساس تشنگی افزایش می یابد اصرار به ادرار کردن، شبیه به دیابت ملیتوس ، بیماری قند غدد فوق کلیوی نیز بر تعادل الکترولیت تأثیر می گذارد.
مختلف هورمون در قشر غدد فوق کلیوی تولید می شوند ، از جمله گلوكوكورتيكوئيدها (به عنوان مثال کورتیزول) و مینرالوکورتیکوئیدها (به عنوان مثال آلدوسترون). هر دو گروه هورمونی برای تعادل مواد معدنی مهم هستند.
اگر قشر آدرنال عملکرد ناکافی داشته باشد ، این امر عمدتاً بر روی افراد مبتلا تأثیر می گذارد پتاسیم و سدیم تعادل دو علت متضاد برای گرفتگی عضلات پا وجود دارد. از یک سو ، ماهیچه ها ممکن است تحت فشار نباشند ، اما از طرف دیگر ، ممکن است بیش از حد نیز تحت فشار قرار گرفته باشند.
فشار بیش از حد به ویژه در ورزشکاران رقابتی اتفاق می افتد اگر به بدن خود استراحت کافی ندهند. در صورت تعریق شدید و مصرف مایعات بسیار کم ، تعادل مایعات و الکترولیت ها نیز مختل می شود. الکترولیت ها مواد معدنی مهمی هستند که مورد نیاز هستند اعصاب برای تحریک محرک ها به ماهیچه ها به طوری که آنها یا تنش می یابند یا شل می شوند.
منیزیم و پتاسیم برای عضلات بسیار مهم هستند. در مقابل ، گرفتگی عضلات اغلب حتی پس از استراحت طولانی تر از تمرین ، زمانی که عضلات به دلیل عدم تمرین کوتاه شده اند ، ایجاد می شود. افرادی که ورزش کمی انجام می دهند یا ورزش نمی کنند ، معمولاً در شب دچار گرفتگی عضلات می شوند. به طور کلی ، می توان گفت که بیش از حد یا کم استفاده از ماهیچه ها ، کمبود موقت مایعات و مواد معدنی (به عنوان مثال استفراغ و اسهال) ، بارداری و متابولیک ایجاد می شود آسیب عصبی در زمینه الکل یا بیماری قند شایع ترین علل گرفتگی در پاها است.
افراد الکلی یا افرادی که مصرف الکل بیشتری دارند نیز اغلب دچار گرفتگی و احساس درد در پاهای خود می شوند. این علائم باید به عنوان نشانه هایی از کمبود ناشی از عدم تعادل دیده شود رژیم غذایی و به عنوان نشانه هایی از آسیب عصبی و باید به عنوان یک سیگنال هشدار دهنده تلقی شود. عفونت های عظیم استفراغ و اسهال به دلیل الکترولیت بالا و از دست دادن مایعات می تواند منجر به گرفتگی شود. برخی از داروها همچنین می توانند باعث گرفتگی عضلات ساق پا شوند. اینها شامل داروهایی برای فشار خون بالا, کلسترول کاهنده ها ، شیمی درمانی ، اسپری های آسم ، ملین و ضد بارداری های هورمونی.
