مرحله اولیه کرم خوردگی دندان اغلب بدون علائم ایجاد می شود ، به همین دلیل فرد مبتلا معمولاً متوجه آن نمی شود. فقط وقتی اولین دردها ظاهر می شوند ، بیمار به دندانپزشک مراجعه می کند. اما در این حالت معمولاً دندان آسیب ناپذیر می زند.
به طور کلی ، تشخیص ضایعه پوسیدگی از نظر بصری دشوار است ، زیرا می تواند از نظر رنگ ، شکل و اندازه بسیار متفاوت باشد. پوسیدگی می تواند مایل به زرد ، قهوه ای روشن یا حتی سیاه باشد و نقطه ورود بیماری می تواند به قدری کوچک باشد که با چشم غیر مسلح به سختی قابل مشاهده باشد. یکی از مهمترین معیارهای حضور کرم خوردگی دندان برای دندانپزشک ماده سخت و نرم و سخت نرم و سخت دندان است که کاملاً با سخت سخت متفاوت است مینای دندان.
این ممکن است برای شما جالب باشد: علائم پوسیدگی: برای تغییرات پوسیدگی در زیر یک پر کردن ، تاج یا در فضای بین دندانی ، شخص مبتلا غیرممکن است که آنها را تشخیص دهد. دندانپزشک نیز نیاز دارد ایدز برای این کار ، مانند یک پروب یا اشعه ایکس. بنابراین ، همیشه توصیه می شود در صورت تغییر رنگ یا درد در دندانها به منظور تشخیص و درمان پوسیدگی یا رد بیماری.
آیا می توانید پوسیدگی را در خانه تشخیص دهید؟
با توجه به ابعاد مختلف و تنوع رنگی که ضایعه پوسیدگی می تواند به خود اختصاص دهد ، تشخیص آن برای یک شخص ساده کار دشوار است ، به طوری که اغلب فقط در مواردی وجود دارد که درد که یکی متوجه می شود که چیزی اشتباه است. خود بیمار باید به طور فعال و منظم به او نگاه کند دهان در حالی که مسواک می زند تا تغییرات را در اسرع وقت تشخیص دهد. با این حال ، این فقط به میزان محدودی قابل انجام است ، زیرا معمولاً شرایط نوری خوبی وجود ندارد و دندان ها به دلیل جریان بزاق.
در حقیقت ، دندانپزشک همیشه دندان ها را در a ارزیابی می کند بزاقحالت خشک رایگان به منظور تشخیص رنگ و تغییرات ساختاری در دندان ها. بعلاوه ، تغییر رنگ لزوماً به معنای پوسیدگی نیست. تغییر رنگ های سیاه ، به ویژه در عمق شکاف ، بیشتر فرم های غیرفعال پوسیدگی هستند که فقط با فلوراید منظم درمان می شوند و تمایلی به گسترش ندارند.
حتی هنگام خوردن توت یا نوشیدن چای ، قهوه و کولا یا شراب قرمز ، تغییر رنگ به سرعت ایجاد می شود ، که می تواند به عنوان پوسیدگی اشتباه باشد. اگر این تغییر رنگها روی بسیاری از دندانها یا حتی همه دندانها تأثیر بگذارد ، معمولاً می توان فرض کرد که پوسیدگی نداشته باشد. با این حال ، برای اطمینان از بیمار ، در صورت تشخیص مشکوک ، باید با دندانپزشک مشورت کند ، که می تواند آن را تأیید یا رد کند. بنابراین یک بررسی منظم سالی یک یا دو بار منطقی است و توصیه می شود.
