گلوکاگون هورمون لوزالمعده و تنظیم کننده مهمی برای خون گلوکز سطح در بدن. این ماده عمدتا به عنوان عاملی در حالت های افت قند خون در طول استفاده می شود دیابت.
گلوکاگون چیست؟
گلوکاگون عمدتا به عنوان عامل در حالت های افت قند خون در طول استفاده می شود دیابت. گلوکاگون آنتاگونیست مستقیم انسولین. در حالی که انسولین پایین می آورد خون گلوکز گلوکاگون اثرات معکوس دارد. از نظر شیمیایی ، گلوکاگون یک پلی پپتید است که از 29 تشکیل شده است اسیدهای آمینه و در جزایر لانگرهانس در پانکراس تولید می شود. به عنوان یک قاعده ، ترشح گلوکاگون به اندازه نوسانات زیاد تحت تأثیر قرار نمی گیرد انسولین. هر دو هورمون تنظیم سوخت و ساز انرژی از ارگانیسم و اطمینان از یک ثابت نسبتا خون گلوکز مرحله. اگر به عنوان مثال در شرایط استرس زا نیاز به انرژی وجود داشته باشد ، تولید گلوکاگون تحریک می شود تا سریعاً انرژی را به شکل گلوکز تأمین کند.
عمل دارویی
تعامل این دو هورمون توسط یک مکانیسم نظارتی پیچیده کنترل می شود. تغییر در سطح گلوکز خون به دلیل رژیم غذایی تعیین کنید که کدام هورمون با اولویت تولید می شود. غذاهای غنی از کربوهیدرات بلافاصله سطح گلوکز خون را بالا می برند و منجر به افزایش تولید انسولین می شوند. با این حال ، اگر انرژی زیادی از طریق فعالیت بدنی یا فشار، گلوکز برای تأمین انرژی باید دوباره پر شود. این به نوبه خود تولید گلوکاگون را تحریک می کند. کربوهیدرات کم و پروتئین بالا رژیم غذایی همچنین منجر به افزایش ترشح گلوکاگون می شود. علاوه بر این، هیپوگلیسمی همچنین بلافاصله تولید گلوکاگون را تحریک می کند. انسولین مسئول ذخیره انرژی اضافی به شکل چربی در سلولهای چربی یا گلیکوژن موجود در سلول است کبد. اگرچه انرژی لازم است ، ارگانیسم باید به سرعت انرژی موجود را تأمین کند. گلوکاگون این کار را به دو روش مختلف انجام می دهد. ابتدا ، گلیکوژنولیز گلیکوژن را تحریک می کند. گلیکوژن ، که در کبد به عنوان یک کربوهیدرات پیچیده ، دوباره به گلوکز تجزیه می شود. گلیکوژن ، مانند نشاسته ، چند قندی است که از واحدهای گلوکز تشکیل شده است. در طی گلیکوژنولیز ، این مولکول دوباره به اجزای منفرد آن تقسیم می شود ، یعنی به گلوکز فردی تبدیل می شود مولکول ها. با این حال ، گلوکاگون همچنین می تواند مواد اولیه را که در درجه اول قند نیستند به گلوکز تبدیل کند. این فرآیند گلوکونئوژنز نامیده می شود. پروتئین ها و چربی ها به عنوان مواد اولیه در اینجا عمل می کنند. مثلا، اسیدهای آمینه به تبدیل می شوند قند هنگامی که تقاضای بیشتری برای گلوکز وجود دارد. در طی تخریب چربی ، اسیدهای چرب و گلیسرول ابتدا تشکیل می شوند. گلیسرول سپس ماده اولیه ای است که می تواند به گلوکز تبدیل شود. به عنوان یک عارضه جانبی افزایش پروتئین و تجزیه چربی ، افزایش می یابد اوره و غلظت اسیدهای چرب در نتیجه خون. همزمان گلوکاگون سنتز پروتئین ، چربی و گلوکوژن را مهار می کند.
کاربرد پزشکی و استفاده از آن
نحوه عملکرد گلوکاگون نیز کاربردهای آن را تعیین می کند. به عنوان مثال ، اغلب به عنوان دارو در بیماران دیابتی استفاده می شود. شرایط هیپوگلیسمی اغلب به خصوص در بیماران دیابتی رخ می دهد. این ممکن است اتفاق بیفتد اگر خیلی کم باشد کربوهیدرات ها در طی دوزهای انسولین تأمین می شوند. این کاهش قند خون (کم است قند خون) حالت ها می توانند تهدید کننده زندگی شوند ، زیرا بدن دیگر انرژی کافی تأمین نمی کند. به طور خاص ، مقدار کمتری از گلوکز به مغز بسیار حیاتی است در این موارد ، محلول گلوکاگون در زیر تزریق می شود پوست یا به صورت عضلانی. سطح گلوکز خون پس از مدت کوتاهی نرمال می شود. همچنین یک آزمایش گلوکاگون وجود دارد که می تواند میزان آن را تعیین کند غلظت of پپتید C. پپتید C پیش ماده انسولین است. این آزمایش که به ندرت استفاده می شود ، یک تست عملکردی برای پانکراس است و می تواند برای تشخیص بین آن مورد استفاده قرار گیرد دیابت A و دیابت B. علاوه بر این ، گلوکاگون به عنوان دارویی برای بی حرکتی مورد استفاده قرار می گیرد معده و روده برای آندوسکوپی روده ها یا اشعه ایکس از معده. استفاده دیگر برای مسمومیت با بتا بلاکرها است.
خطرات و عوارض جانبی
عوارض جانبی در طی درمان با گلوکاگون بسیار نادر رخ می دهد. در موارد جداگانه ، تهوع و استفراغ ممکن است تزریق خیلی سریع یا در غلظت های بالا انجام شود. با این حال ، مصرف بیش از حد هیچ اثر منفی طولانی مدت ندارد. تداخلات با دیگران داروهای همچنین به طور کلی شناخته شده نیستند. حتی وقتی گلوکاگون در زنان باردار دیابتی استفاده می شود ، هیچ عارضه جانبی رخ نمی دهد زیرا نمی تواند از سد جفت عبور کند. با این حال ، گلوکاگون نباید در برخی تومورهای نادر لوزالمعده مانند گلوکاگونوما یا انسولینوم و فئوکروموسیتوم، یک تومور در مدولای آدرنال.
