هدف درمانی
- تسکین علائم
توصیه های درمانی
- برای اومارتروز غیر فعال: ضد درد /درد تسکین دهنده پاراستامول (بهترین تحمل)
- در omarthrosis فعال شده (ساییده شده غضروف یا استخوان ملتهب): ضد التهاب غیر استروئیدی داروهای (NSAIDs) ، به عنوان مثال ، مهار کننده های انتخابی COX-2 (به عنوان مثال ، etoricoxib) و یا دیکلوفناک [دراز مدت نیست درمان!] توجه: نه دیکلوفناک در خطر قلب و عروق! مبتلایان به بیماران مبتلا هستند قلب نارسایی (نارسایی قلبی) NYHA کلاس II تا IV ، بیماری عروق کرونر (CAD ، بیماری عروق کرونر) ، بیماری انسداد شریانی محیطی (CAD) یا بیماری عروق مغزی.
- در صورت لزوم ، گلوكوكورتيكوئيدها؛ اثر تزریق داخل مفصلی ("داخل حفره مفصل") تضمین نشده است ، اما ممکن است در موارد التهاب که غیر از این قابل کنترل نیست ، تجویز شود.
یادداشتهای بعدی
- داخل وریدی حکومت (تجویز) مزایایی نسبت به مصرف خوراکی ندارد.
- مداوم درمان نباید استفاده شود
- NSAID های مختلف نباید ترکیب شوند!
- دیگر درمان برای خطر قلبی عروقی / گوارشی بالا N NSAID های معمولی + کممقدار استیل سالیسیلیک اسید (ASA) + بازدارنده های پمپ پروتون (PPI ؛ مسدود كننده هاي اسيد) (توصيه كميسيون داروي انجمن پزشكي آلمان).
- هشدار. طبق یک مطالعه کوهورت ، نرخ مرگ و میر 1 ساله پس از کوتاه مدت تا میان مدت به طور قابل توجهی افزایش یافت ترامادول به عنوان ضد درد در بیماران مبتلا به آرتروز در مقایسه با NSAID ها (ناپروکسن, دیکلوفناک, سلکوکسیبو etoricoxib) میزان مرگ زیر کدئین شبیه به افراد زیر بودند ترامادول در سرمقایسه سر به سر (به ترتیب 34.6 و 32.2 / 1,000 نفر در سال).
گلوکوکورتیکوئیدها
- نحوه عملکرد: گلوکوکورتیکوئیدها دارای اثرات ضد التهابی و ضد ورم (ضد التهاب و ضد احتقان) هستند.
- تأثیر تزریق داخل مفصلی بحث برانگیز است (دستورالعمل EULAR: 1b ؛ راهنمای OARSI: مناسب ؛ دستورالعمل AAOS: مناسب نیست) ، اما می تواند در موارد التهابی که غیر از این قابل کنترل نیست ، تجویز شود.
دیگر وجود دارد داروهای که برای تسکین و مبارزه با ناراحتی و علائم آن در نظر گرفته شده اند آرتروز. با این حال ، اثربخشی این عوامل اطمینان حاصل نمی شود. بنابراین نمی توان توصیه ای برای آنها کرد.
مکمل ها (مکمل های غذایی ؛ مواد حیاتی)
معمولا، داروهای از گروه های فوق در ترکیب با محافظ های غضروفی گرفته می شود /غضروفعوامل محافظتی (به عنوان مثال ، گلوکوزامین سولفات ، کندرویتین سولفات) مهار کردن غضروفمواد تجزیه کننده و بهبود یا بهبود درد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد محافظ های غدد غضروفی ، به فصل زیر مراجعه کنید.
توجه: محافظان غضروفی ترجیحاً باید در ترکیب با سایر مواد حیاتی فعال استخوان مانند مصرف شوند ویتامین ها (C ، D ، E ، K) و امگا 3 اسیدهای چرب (اسید داکوزاگزازنئیک (DHA) و اسید ایکوزاپنتانوئیک (EPA)) ، در صورت لزوم.
