تشخیص
گرفتگی شکمی و اسهال در ابتدا یک بیماری مستقل نیستند ، بلکه دو علامت هستند که اغلب با هم اتفاق می افتند. این علائم معمولاً به هنگام مشورت پزشک با فرد مبتلا به سرعت آشکار می شوند. به دنبال این باید a معاینهی جسمی از کل حفره شکم
بسته به علت مشکوک ، مراحل تشخیصی بعدی را می توان انجام داد. در صورت مشکوک بودن به یک واقعه عفونی ، می توان از نمونه های مدفوع پاتوژن را تعیین کرد ، اما درمان علامتی بدون تشخیص بیشتر اغلب کافی است. در مورد علل مانند بیماریهای متابولیک و التهابی ، باید یک تشخیص دقیق انجام شود خون آزمایشات و در صورت لزوم تصویربرداری (سونوگرافی, اشعه ایکس، MRT) شکم.
در صورت لزوم ، گاستروسکوپی و کولونوسکوپی می تواند اجرا شود. عدم تحمل مواد غذایی از طریق آزمایش های خروجی ، آزمایش های تحریک کننده و خون تست ها اطلاعات دقیق تر در این مورد را می توانید در اینجا بخوانید: تهیه کولونوسکوپی
مدت زمان و پیش بینی
چه مدت گرفتگی شکم و آخرین اسهال به علت اصلی بستگی دارد. عفونت های دستگاه گوارش معمولاً از چند روز تا یک هفته طول می کشد و سپس به طور کامل بهبود می یابند. به ویژه در اینجا افراد مسن و جوانی در معرض خطر هستند که بدن آنها به سختی می تواند با عوامل بیماری زا مبارزه کند و تحمل کم شدن مایعات را ندارند.
از طرف دیگر ، عدم تحمل غذا اغلب یک عمر ادامه دارد. اگر از غذای تحریک کننده پرهیز شود ، می توان به آزادی کامل از علائم دست یافت. بیماری های مزمن از دستگاه گوارش با علائم عودکننده مشخص می شوند.
سیر بیماری
روند بیماری ، مانند مدت زمان آن ، به علت ایجاد آن بستگی دارد گرفتگی شکم و اسهال ناسازگاری ، غذای خراب و عفونت برای چند ساعت تا چند روز بسیار محسوس می شود و پس از چند روز فروکش می کند. از طرف دیگر ، شکایات مزمن و روان تنی ، که اغلب با استرس روانی تشدید می شوند ، منجر به دوره طولانی تری از بیماری می شوند. علائم در عود بیماری (به عنوان مثال ، در استرس حاد) رخ می دهد. در طی چندین ماه یا حتی سالها ، علائم می توانند با درمان کافی بهبود یابند.
چقدر مسری است؟
خطر عفونت به ویژه در مورد عفونت با باکتری و ویروس ها. چقدر مسری است گرفتگی شکم و اسهال بستگی به عامل بیماری زا دارد. تماس با فرد مبتلا یا مبتلا مایعات بدن (استفراغ ، اسهال) می تواند خطر عفونت را افزایش دهد ، به همین دلیل ، به عنوان مثال ، والدین کودکان بیمار به ویژه در معرض خطر هستند.
از طرف دیگر ، بیماری های خود ایمنی و عدم تحمل غذایی مسری نیستند. در این بیماری ها ، انتقال ژنتیکی نقش مهمی در پیشرفت بیماری دارد.
